En weer een week om

Het aftellen naar de zomervakantie is nu toch echt begonnen. We kunnen nu overzichtelijk vertellen richting Luan hoe de komende weken eruit zien zodat hij het begrijpt. Heerlijk vooruitzicht maar o wat gaat er nog veel gebeuren deze 4 weken. Het hoogte punt is natuurlijk het afscheid van de basisschool voor Timo. Snik als ik eraan denk, maar ook weer genieten! Komende week heeft hij zijn introductiemiddag. Spannend maar ook heel leuk. Ben erg benieuwd hoe hij het gaat vinden. Weer een stapje verder in het loslaten. Timo kijkt er ook wel naar uit om lekker praktisch bezig te zijn maar ook zeker naar zijn cadeau; een eigen mobile telefoon! Ooit hebben we gezegd als je klaar bent met de basisschool dan krijg je een eigen mobile. Nou daar kijkt hij ook naar uit en hij heeft ook al een duidelijke voorkeur uitgesproken: iphone! Ja, ja hij heeft een dure smaak.

Luan werd deze week verrast door zijn nieuwe schooltafel. Wauw wat een mooie, grote en praktische tafel is dat en wat zal hij hier een hoop plezier van hebben. Zoals je op de foto kan zien, is hij zelf ook reuze trots erop.

 

Dinsdag heeft team Luan en Spyro weer hard geoefend met elkaar. Rits open trekken, jas uit, spullen oprapen en Luan wilde samen met Rob nog buiten lopen. Wat genieten we keer op keer van deze trainingen en wat hebben we veel geleerd van onze trainer Rob. Zijn geduld, humor en liefde voor hond en kind maakt dat we een perfect team vormen met onze kinderhulphond Spyro! Elke keer leren we meer en meer.

Elke ochtend op school helpt Spyro Luan met zijn jas en tas en wat een perfect team zijn ze dan! Genieten keer op keer!

Hard aan het werk samen!

 

Donderdag zijn we na het eten lekker richting strand gegaan. Gewoon omdat het kan en ik er zin in had. Ondanks dat ik vrijdagochtend thuis werk voelt de donderdagavond altijd aan als de start van mijn weekend. Ik had gewoon zin om even een korte wandeling te doen en een lekker ijsje te halen. Het weer was perfect hiervoor en zo togen we dan ook na het eten richting strand. Wat was het heerlijk en genieten! Even lekker met je blote voeten door het zand, de wind door je haren, vrolijke kinderen en een dansende hond en aan mijn zij mijn liefde van mijn leven. Wat wil je nog meer? Nou ja dat de tijd even stil zou staan om dat moment van geluk en liefde op te zuigen en door je aderen te voelen stromen. Heerlijk! Helaas staat de tijd niet stil maar heb ik het wel kunnen vast leggen. Die mooie bijzondere geluksmomenten.

Gewoon omdat het kan.......

 

Vrijdagochtend werden we bij de revalidatie arts verwacht ter voorbereiding op de teambespreking komende week. Er waren geen bijzonderheden naast de taal- en spraak. Wel willen we begin het komende schooljaar een iq test laten afnemen. Het is fijn dat we binnen het Revalidatiecentrum lopen en alle mogelijkheden onder 1 dak hebben. Na het bezoek had Luan last van zijn buik en lag bijna dubbel op de terugweg in de auto. Eenmaal thuis lekker op de bank geïnstalleerd en later op de wc. Ws. zat er toch iets dwars en hielp een groot bezoek aan de wc. De rest van de ochtend rustig aangedaan. Het visje tussen de middag ging er bijna helemaal in dus hopelijk blijft het hierbij. Eenmaal in de auto op weg naar de camping toch effe last van algeheel niet lekker voelen. Niet misselijk of zo maar nergens zin in hebben en het huilen stond hem nader dan het lachen. Na een half uurtje herstelde hij en had hij weer het hoogste woord.

Heerlijk puzzelen samen met zijn maatje!

Misschien voor vele moeders wel herkenbaar. Die laatste weken van school zijn altijd pittiger dan de andere weken. De kinderen worden vermoeiender en prikkelender. De lontjes zijn gewoon wat korter. Daarnaast zijn het pittige weken geweest voor Luan waar een hoop ziekenhuisbezoek de revue passeerde, de avond4daagse en niet te vergeten op school wordt er nog keihard gewerkt aan zijn letterherkenning. Best veel voor ons manneke allemaal en ja dat moet er een keer ergens uit.

En dat was zaterdag. Timo en papa maakte plannen om te gaan vissen zondag en Luan wilde graag maar mee. Maar dit was een Timo en papa dagje en dat moet er zijn. De teleurstelling kwam hard aan en werd uiteindelijk een boze bui. Een boze bui waarin verdriet, pijn en boosheid zich in een rap tempo elkaar afwisselde. De boze buien waren ruim 1.5 jaar weg maar zijn nu sinds een x aantal weken terug. En ik begrijp het ook allemaal wel. Op school, het revalidatiecentrum, thuis er gebeurt zoveel en er overkomt hem zoveel. Hij is zich steeds bewuster van zijn handjes en dat frustreert hem en geeft hem ook verdriet. Daarnaast is op dit moment op school het project ‘een reis om de wereld’ bezig waarbij in zijn klas nu het land China wordt ‘bezocht’. Samen met hem heb ik de spullen uitgezocht die hij mee wilde nemen hiervoor naar school en nu dus ook hangen bij de thema tafel. Maar wat doet het met hem? Meer dan wij zien, weten en denken?! Sinds dit weekend wil hij heel graag noodles eten in de ochtend, Shaun the sheep kijken en vraagt hij vaker om zijn knuffel die hij van ons gekregen heeft bij onze eerste ontmoeting in China. Het is een gespreksonderwerp maar wel tot op zekere hoogte en dat respecteren we.

Luans dag!

Zaterdag was dan ook een dag met een traan en een lach. Een lach omdat er ook veel lol werd gemaakt met zijn grote broer. Samen trot op de grasmachine, papa en mama helpen met het opzetten van de grote tent en tot slot lekker grillen op de plaat. Wat genoot hij weer hiervan.

 

Wauw wat zijn we hier toch blij mee!

 Tot slot van de avond werd er nog gestoeid met Spyro en wat een kanjer is dat. Echt een maatje waar je niks anders van ‘houden van’ kan doen!

Stoeien met Spyro

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Vandaag zijn de oudste twee mannen dus lekker aan het vissen en vermaken Luan en ik onszelf. Op de laptop, tv, ipad en met Spyro. Lekker een dagje luieren voordat de school/werkweek weer gaat starten. Heerlijk gewoon genieten!

De eerste vis aan zijn nieuwe hengel! Trots!