Link naar ons reislog

http://opreisnaarjou.waarbenjij.nu/?page=traveldetails&intTravelId=395077

Door crisis minder adopties

Door crisis minder adopties
  Het aantal adoptieverzoeken van ouders in Nederland loopt terug. Waren er in 2006 nog 2.569 verzoeken om een eerste kind te adopteren vorig jaar liep het terug naar 956. Volgens directeur Peter Benders van Stichting Adoptievoorzieningen is de economische crisis de hoofdoorzaak.
Daarnaast zijn er ook andere factoren. Zo maken steeds meer vrouwen met succes gebruik van nieuwe vruchtbaarheidstechnieken. Ook loopt het aanbod van jonge adoptiekinderen sterk terug. Wel worden veel 'special needs kids' aangeboden. Dit zijn kinderen met een chronische ziekte of kinderen die extra lichamelijke of geestelijke begeleiding nodig hebben.
Dikke portemonnee
Benders ziet een historische parallel met begin jaren 80 toen er ook een economische crisis was en zich eenzelfde dalende trend voordeed. Vooral bemiddelde ouders adopteren. De kosten voor een adoptie kunnen oplopen tot 35.000 euro.
Door de recessie lijkt adoptie alleen nog maar te zijn weggelegd voor mensen met een dikke portemonnee. Het echtpaar Stokkel zou heel graag nog een tweede kindje willen adopteren. Maar moeder Yessica raakte haar baan kwijt en kan in deze economische slechte tijden niet aan ander werk komen. Dus zal Vaglary, die drie jaar geleden uit Haita kwam, zonder broertje of zusje blijven. "Dat bekekent dus," zegt moeder Yessica, "dat een kinderwens niet in vervulling kan gaan."
China en India
Het kleinere aanbod van kinderen lijkt ook een rol te spelen. Vooral in landen met een groeiende economie zoals China en India worden kinderen vaker in eigen land geplaatst. De afname van adoptie is wereldwijd, zegt Benders. In de Verenigde Staten, van oudsher het land met de meeste adopties, is eveneens sprake van een sterke afname.
Naar de terugloop van het aantal adopties is nog geen wetenschappelijk onderzoek gedaan. Wereldkinderen, één van de vergunningshouders, is daar mee bezig.


Pleegzorg
Femmie Juffer, Professor of Adoption Studies, Universiteit Leiden, denkt dat sommige ouders kiezen voor pleegzorg. Mensen die in adoptie zijn geïnteresseerd krijgen eerder dan vroeger iets over pleegzorg te horen en dat kan leiden tot de keuze voor pleegzorg in plaats van adoptie.
"Bij de Stichting Adoptievoorzieningen zijn al ontslagen gevallen. Peter Benders verwacht dat de vergunningshouders door de afname zullen besluiten verder te samen te werken.

Vragen mbt de taal van onze zoon

We krijgen n.a.v. ons voorstel veel vragen over de taal; hoe ga je dat doen, hij hoort en spreekt al langere tijd chinees, etc. Hieronder kun je informatie en ervaringen lezen die ik gevonden heb op diverse sites m.b.t. taal. Niet alles zullen we gaan volgen en/of doen zoals hieronder beschreven staat, maar een aantal ideeen halen we zeker wel uit. Daarnaast is het ook gewoon je gezonde verstand gebruiken en je gevoel volgen.

Wat kun je verwachten van de taalontwikkeling van geadopteerde kinderen?

25 mei 2007
Wij hebben ons dochtertje geadopteerd uit China toen ze bijna 4 jaar was, ze sprak dus al Chinees. Ze woont nu bijna een jaar bij ons en haar Nederlands vordert maar erg langzaam.
Kunt u aangeven hoe lang kinderen er gemiddeld over doen om op een oudere leeftijd nog een taal te leren? En wat kunnen wij doen om haar te helpen?
Ze gaat halve dagen naar school maar in ons dorp is men niet bekend met allochtone of geadopteerde kinderen.

Antwoord

Kinderen die ná hun babytijd geadopteerd worden uit het buitenland, kunnen inderdaad een stagnatie in hun taalontwikkeling vertonen. Dat is zelfs het vaakst geconstateerde ontwikkelingsprobleem bij adoptiekinderen. In het algemeen geldt: hoe ouder het kind was toen het naar Nederland kwam, hoe groter de kans op taalproblemen. Hieronder zal ik uitleggen hoe dat komt en wat er eventueel aan te doen is.

Andere taalomgeving
Om te beginnen kun je je afvragen waarom geadopteerde kinderen het zoveel moeilijker hebben dan allochtone kinderen, ook als daar thuis geen Nederlands wordt gesproken.
Een allochtoon kind dat in Nederland geboren wordt, en waar thuis geen Nederlands gesproken wordt, groeit toch op in een meertalige omgeving. Zo'n kind hoort namelijk wél Nederlands spreken bij de buren, in de winkel en in de speeltuin. Zo krijgen zijn of haar oortjes toch de kans om van jongs af aan een beetje gewend te raken aan het Nederlandse klanksysteem.
Voor een adoptiekind is de situatie volstrekt anders. Het groeit niet op in een meertalige omgeving, maar verhuist van de ene op de andere dag naar een volstrekt nieuwe taalomgeving. Dat is een enorme verandering.

Chinees
Een tweede probleem is het Chinees zelf. Of beter gezegd: 'de Chinese taal waarmee uw adoptiedochter is opgegroeid'. Want het Chinees bestaat niet. Het land is zó groot dat er allerlei verschillende talen en dialecten gesproken worden.
Uw dochtertje sprak dus een Chinese taal voordat ze in Nederland arriveerde. Dat is een totaal ander soort taal dan het Nederlands. Wat zij sprak, was een zogenaamde 'toontaal'. Dat wil zeggen dat niet alleen de spraakklanken zelf maar ook de intonatie ervan de uiteindelijke betekenis bepalen. Zo betekent dong als je het hoog en vlak uitspreekt: 'oost'. Maar spreek je het uit met een lage en dalende toon, dan betekent het ineens 'begrijpen'. Uw dochtertje stond dus voor een enorm moeilijke taak toen ze, na bijna vier jaar lang alleen Chinees gehoord te hebben, ineens Nederlands moest gaan leren.
Overigens levert niet alleen het Chinees problemen. Na zijn onderzoek onder Roemeense kinderen in 1999, constateerde René Hoksbergen (hoogleraar adoptie), dat 57% van de kinderen die 3 jaar of ouder waren bij hun adoptie, kampten met spraak- of taalstoornissen. Hoe komt dat?

Grote verandering
Voor een buitenlands geadopteerd kind verandert er plotsklaps nog veel meer dan alleen de taal. Alles in zijn omgeving verandert: de mensen, de omgangsvormen, de huizen, het landschap, het eten... Enfin, dit spreekt voor u als adoptieouder natuurlijk voor zich. U heeft van dichtbij ervaren dat uw kind een enorme verandering beleefde.
Het verwerken van zo'n overgang en het wennen aan de nieuwe situatie kost een adoptiekind tijdelijk ál zijn energie. Daardoor kan de ontwikkeling een poosje stil gaan staan. Niet alleen de taalontwikkeling, maar de volledige cognitieve en lichamelijke ontwikkeling. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat kinderen in de eerste maanden na de adoptie even niet groeien in lengte of gewicht.
Kortom: het kind moet veel tijd gegund worden om te acclimatiseren. Wat betreft de taalontwikkeling is het niet ongebruikelijk als die ongeveer een jaar stilstaat.

Kindertehuizen
Naast de enorme omslag die een adoptiekind meemaakt, en de energie die dat kost voor het kind, kan er nóg een oorzaak zijn voor een vertraagde taalontwikkeling. Het kan namelijk zijn dat er in de eerste levensjaren weinig tegen het kind gesproken is, waardoor het geen kans heeft gehad om de eerste taal goed te ontwikkelen. Met name in kindertehuizen is dit helaas nogal eens het geval.
Als het kind geen goede basis heeft gekregen in de eerste taal, is het nog veel moeilijker om een tweede taal te leren. In dat geval kun je met een zojuist geadopteerde kleuter ook niet direct aan de slag met prentenboekjes voor 4-jarigen. Het kind kan domweg nog lang niet vergeleken worden met leeftijdsgenoten. Er moet dan eerst nog een basis gelegd worden, door veel aan te wijzen in de omgeving, en gebruik te maken van baby- en dreumesboekjes.
Omdat ik de achtergrond van uw dochter niet ken, kan ik natuurlijk niet beoordelen in hoeverre dit op haar van toepassing is. Maar feit is dat de vaardigheid die zij de eerste jaren in het Chinees heeft verworven, voor een groot deel bepaalt hoe gemakkelijk of moeilijk het nu voor haar is om het Nederlands te verwerven.

'Een nieuwe start'
U vertelde dat het Nederlands van uw dochter erg langzaam vordert. Het gaat langzaam, maar het vordert dus wel. Helaas vertelde u niet wat ze op dit moment wel en niet kan. Is haar Nederlandse taalvaardigheid tot nu toe alleen passief? Begrijpt ze bijvoorbeeld een aantal woorden, of misschien ook al eenvoudige zinnetjes en opdrachtjes? Of begint haar actieve taalvaardigheid zich ook al te ontwikkelen, en zegt ze al wat woordjes, of korte zinnetjes?
Los van het antwoord op die vragen kan ik u in ieder geval het volgende boekje aanraden:

Een nieuwe start... een nieuwe taal
Verslag van onderzoek naar de taalontwikkeling van adoptiekinderen, met praktische tips
door: A.K. de Vries en L.A.C. Bunjes
uitg.: Adoptiecentrum van de Rijksuniversiteit te Utrecht, 1988
ISBN 9090025588
Logopedie
Blijft u zich zorgen maken, dan kunt u contact zoeken met een logopedist. Die kan inventariseren hoe uw dochters taalvaardigheid is; in het Nederlands en eventueel ook in het Chinees. Het testen van de Chinese taalvaardigheid zal dan waarschijnlijk plaatsvinden op een Audiologisch Centrum, in samenwerking met een tolk.
Ik zei eventueel ("eventueel de Chinese taalvaardigheid testen") want als uw dochter al bijna een jaar geen Chinees meer gehoord heeft, dan kan haar vaardigheid in die taal al flink zijn weggezakt. De logopedist zal moeten beslissen in hoeverre het zinvol is om ook de Chinese taalvaardigheid nog te toetsen.
In ieder geval kan de logopedist uw dochter – indien nodig – helpen met verschillende aspecten van het Nederlands, zoals de uitspraak van klanken en het vormen van zinnetjes.

Vragen over taal (onderstaand stuk komt van een site van ouders die poolse adotpiekinderen hebben)

We hebben in de afgelopen jaren vaak vragen gekregen over de taalontwikkeling van oudere adoptiekinderen. Hoe kun je nou met een ouder adoptiekind comminiceren als je net bij elkaar bent? Hieronder staan vragen en antwoorden over de taal. Daarbij moet vermeld worden dat alle antwoorden vanuit onze eigen ervaring komen, gecombineerd met gegevens die we over de taal(-ontwikkeling) hebben gevonden op internet.    * Is het verstandig om een cursus Pools te doen?  Wij hebben dit wel gedaan. Heel enthousiast zijn wij begonnen aan een cursus Pools voor beginners. We moesten veel woordjes leren en zinnetjes leren zeggen. Maar al gauw was de lol er een beetje af. Het was te moeilijk voor ons en er kwamen voor ons onbelangrijke zaken aan bod. Wij wilden leren hoe je bepaalde emoties moest zeggen en vragen en ook de basiswoorden en zinnen die de kinderen spreken. Hoewel het natuurlijk geen kwaad kan om zo'n cursus te doen, vonden wij het toch zonde van ons geld. Thuis hebben we op de computer nog een cursus Pools gedaan van Rosetta Stone. En dat vonden we juist wel leerzaam. Goed opgezet waardoor we veel woordjes geleerd hebben en ook goed na konden zeggen. Wij hebben voor ons zelf een lijstje gemaakt met korte Poolse zinnetjes en die laten vertalen. Het is dan wel handig hoe je bepaalde letters/combinaties uit moet spreken. Op DEZE LINK is te lezen hoe het alfabet in Polen is en uitgesproken wordt.    * Hoe verloopt de communicatie met kinderen als je ze niet kunt verstaan? Natuurlijk verloopt het contact niet zoals bij kinderen die je wel verstaat. We vonden het bij de eerste ontmoeting soms erg vervelend dat de kinderen een aantal keer iets aan ons vroegen, maar wij geen woord konden verstaan en daardoor dus ook niets zinnigs terug konden zeggen. Gelukkig zat er bij ons een tolk bij die af en toe wel vertaalde wat er werd gezegd. Je kunt daarnaast natuurlijk ook veel doen met je houding, gebaren, ogen en handen. Je communiceert dus anders met ze en dat kan soms wel inspannend zijn. Bij ons verliep het zo, dat we af en toe onze (schaars) geleerde woordjes en zinnetjes in het Pools zeiden, maar daarnaast ook veel Nederlands 'antwoordden'. En blijkbaar hadden de kinderen daar niet zoveel moeite mee.  Goed observeren is een must. Je kunt aan kinderen toch al snel zien wat ze bedoelen. En zo niet, jammer dan. Kinderen zetten zich daar heel snel overheen en beginnen zo weer aan wat anders. Eenmaal bij ons met de tweede reis zagen we al snel verandering. De kinderen zijn ineens dag en nacht bij je en je moet elkaar dus wel leren begrijpen. Tijdens ons afreisgesprek (en ook op de yahoo-Polenlijst), hadden we een overzicht gekregen van allerlei dagelijkse handelingen, emoties en voorwerpen. Daaronder stonden de Poolse en Nederlandse woordjes erbij. Zeker als je wat oudere kinderen adopteert, kunnen deze plaatjes erg handig zijn. Wij hebben ze thuis al uitgeknipt en gesorteerd. Zo hadden we alles wat met de keuken te maken had (plaatjes met woordjes als: eten, drinken, beker, melk, brood, etc.) in de keuken op de koelkast gehangen, op ooghoogte van de kinderen. Als ze iets wilden hebben en wij zouden het niet begrijpen konden ze ons meenemen naar de keuken en gewoon het plaatje aanwijzen. In de praktijk hebben de kinderen hier wel eens gebruik van gemaakt, maar niet heel vaak. Maar het kan zeker een goede ondersteuning zijn om elkaar beter te begrijpen. Wij merkten aan de kinderen dat ze het erg leuk vonden dat wij Poolse woordjes gingen zeggen of hun na probeerden te praten. Daarom hebben we er een soort spel van gemaakt. Als we iets niet begrepen en ze konden het ons aanwijzen, probeerden wij het Poolse woord na te zeggen en daarna moesten hun het Nederlandse woord proberen na te zeggen. Zo leerden we dus ook van elkaar! Een ander iets wat we hebben toegepast bij het leren van de Nederlandse taal is het 'verplicht' zeggen van een woord of koste zin in het Nederlands. Zo wilden de kinderen heel vaak stoei- en knuffelspelletjes met ons doen. Nou prima toch! Als ze dan nog een keer wilden zeiden ze vaak "jestem". Dat betekent: "nog een keer". Als ze het niet in het Nederlands na probeerden te zeggen deden we het niet meer. Probeerden ze dat wel, gingen we weer verder met stoeien of knuffelen. En dat werkte als een speer! Ook Nederlandse woordjes als snoep, koekje en toetje waren heel snel aangeleerd! In Polen hadden wij de mogelijkheid om iemand in de buurt te bellen als er iets belangrijks was dat we niet konden vertalen. Zo kwam Natalja een keer 's nachts uit bed en we begrepen echt niet wat er was. Snel de mevrouw gebeld die achter ons woorden en daar kon Natalja haar 'verhaal' in het Pools kwijt. Daarna wij weer aan de telefoon voor de vertaling. En die bleek heel simpel: Natalja kon niet slapen... Maar het idee dat we altijd iemand konden bellen voor vertaling was wel fijn.   * Hebben jullie tips voor leesboekjes o.i.d. om de Nederlandse taal te bevorderen?  Wat wij veel gebruikt hebben zijn simpele woordenboekjes met plaatjes erin. Dit zijn vaak boekjes met een bepaald thema: seizoenen, huis, eten/drinken, buiten, tegenstellingen, vormen, dieren, voertuigen, etc. Je kunt zelf met de plaatjes allerlei leuke spelletjes doen de woorden te benoemen en na te laten zeggen. Dat benoemen van alles is wel belangrijk bij het leren van een taal. Blijven herhalen, herhalen, herhalen en alles benoemen. Daarnaast kun je natuurlijk ook voorlezen. Niet te moeilijke boekjes met veel plaatjes. Ik heb eens een tip gelezen over het voorlezen van boeken dat wel benoemenswaardig is: "Wanneer u voorleest, hebt u misschien de neiging om af en toe te checken of uw dochter de betekenis van een bepaald woord kent, door te vragen "Wat is dat?" Daar is niets op tegen, maar bedenk wel dat woorden pas echt betekenis krijgen als een kind ze hoort in een langer stuk tekst (de context) en als het kind in situaties komt waarin het moet nadenken over woorden en hun betekenis. Dat laatste bereik je door juist niet op een directe manier te vragen naar woordbetekenissen ("Wat is een toets?"), maar juist indirect ("Heb je zelf al eens een toets gemaakt?")."  Tips voor boeken zijn:* Boeken met bepaalde thema's (dieren, huis, voertuigen, eten, etc.) met veel plaatjes * De serie boeken van "Ik ben Bas". Deze boeken zijn speciaal gericht op de taalontwikkeling. Klik hier. * Boekjes van "Bobbi", die hebben leuke rijmpjes. Klik hier.  Tips voor ICT en taalontwikkeling:* http://www.woordkasteel.com/ * http://www.ictworkshops.nl/ * http://www.ambrasoft.nl/ Ook het zingen van liedjes is goed voor de taalbevordering. Wij hadden een paar cd's meegenomen met Nederlandse kinderliedjes. Vooral peuterliedjes zijn erg leuk, want daarin ligt ook vaak de basis van de Nederlandse woordjes. Poesje mauw en 1, 2, 3, 4 hoedjes van papier waren de eerste Nederlandse liedjes die onze kinderen kenden. Liedjes die ook leuk zijn om aan te leren zijn liedjes met bewegingen (bijv. In de maneschijn, Hoofd schouders knie en teen). En als het liedje geen bewegingen kent, dan kun je ze zelf ook vaak bedenken. Door de bewegingen onthouden ze ook vaak beter welke tekst ze moeten zingen. Ook bij het zingen van liedjes geldt: herhalen, herhalen, herhalen. Tips voor cd's: * Liedjes uit grootmoeders tijd * CD's van Kinderen voor Kinderen Tips voor TV: * Sesamstraat* Het Zandkasteel* De schatkast * Koekeloere* Schooltv beeldbank (kleine filmpjes online) Verder hebben we veel aangewezen of wezen de kinderen veel aan. Elkaar de woordjes leren vinden ze erg leuk. Gewoon in de auto, in de bussen, in de tuin, in het huis vertellen wat je ziet. Wij hebben de kinderen overladen met complimentjes als ze iets zeiden in het Nederlands. Goed voor het zelfvertrouwen en het zet aan tot nog meer willen zeggen in het Nederlands. "De taalontwikkeling van oudere adoptiekinderen, verloopt natuurlijk niet hetzelfde als bij kinderen die in Nederland geboren zijn. Een deel van de adoptiekinderen heeft ook in hun oorspronkelijke taal een achterstand opgelopen door verwaarlozing of onderstimulatie. Taalproblemen blijken zich vooral op school voor te doen bij de ingewikkelder taalopdrachten en niet thuis of in contact met anderen. Adoptiekinderen die 4 jaar of ouder zijn als ze naar Nederland komen, kunnen problemen krijgen en houden met grammatica en spelling of met de uitspraak van bepaalde klanken. Ouders kunnen de taalontwikkeling goed stimuleren door bijvoorbeeld: correct nazeggen van een verkeerd gezegde zin of woord, plaatjes kijken, lezen en voorlezen, taal- en woordspelletjes en klankoefeningen doen. Bij kinderen die 3 jaar of ouder zijn bij aankomst verdient het aanbeveling veel woorden aan te leren, omdat ze een grote achterstand hebben wat betreft hun woordenschat." Nog een paar links die de moeite waard zijn om inzicht te krijgen in de (normale) taalontwikkeling: *  Kindertaal: van brabbel tot volzin *  Wat leren jonge kinderen thuis? *  Peuters laten spelen met taal *  Kind en taal  * Overige informatie over de taal en taalontwikkeling bij adoptiekinderen. Op internet is niet zo heel veel te vinden over de taalontwikkeling bij adoptiekinderen. Misschien ook omdat er nog geen goede onderzoeken zijn gedaan. En als ze gedaan zijn, zijn ze redelijk gedateerd. Daarnaast is het ook moeilijk te zeggen hoe de taalontwikkeling verloopt omdat er vele factoren meespelen om de Nederlandse taal te kunnen leren. Eén van de belangrijkste factoren is in hoeverre de kennis van de oorspronkelijke taal al aanwezig is. Als die niet of nauwelijks gestimuleerd is in het land van herkomst, wordt het moeilijker om de nieuwe Nederlandse taal aan te leren. Met name als het om oudere adoptiekinderen gaat. Ook de aanleg voor taal en taalgevoeligheid spelen natuurlijk mee in het aanleren van de Nederlandse taal. Hieronder een artikel over de taalontwikkeling.  Wat kun je verwachten van de taalontwikkeling van geadopteerde kinderen? Kinderen die ná hun babytijd geadopteerd worden uit het buitenland, kunnen inderdaad een stagnatie in hun taalontwikkeling vertonen. Dat is zelfs het vaakst geconstateerde ontwikkelingsprobleem bij adoptiekinderen. In het algemeen geldt: hoe ouder het kind was toen het naar Nederland kwam, hoe groter de kans op taalproblemen. Hieronder zal ik uitleggen hoe dat komt en wat er eventueel aan te doen is. Andere taalomgeving Om te beginnen kun je je afvragen waarom geadopteerde kinderen het zoveel moeilijker hebben dan allochtone kinderen, ook als daar thuis geen Nederlands wordt gesproken. Een allochtoon kind dat in Nederland geboren wordt, en waar thuis geen Nederlands gesproken wordt, groeit toch op in een meertalige omgeving. Zo'n kind hoort namelijk wél Nederlands spreken bij de buren, in de winkel en in de speeltuin. Zo krijgen zijn of haar oortjes toch de kans om van jongs af aan een beetje gewend te raken aan het Nederlandse klanksysteem. Voor een adoptiekind is de situatie volstrekt anders. Het groeit niet op in een meertalige omgeving, maar verhuist van de ene op de andere dag naar een volstrekt nieuwe taalomgeving. Dat is een enorme verandering. Grote verandering Na zijn onderzoek onder Roemeense kinderen in 1999, constateerde René Hoksbergen (hoogleraar adoptie), dat 57% van de kinderen die 3 jaar of ouder waren bij hun adoptie, kampten met spraak- of taalstoornissen. Hoe komt dat? Voor een buitenlands geadopteerd kind verandert er plotsklaps nog veel meer dan alleen de taal. Alles in zijn omgeving verandert: de mensen, de omgangsvormen, de huizen, het landschap, het eten... Enfin, dit spreekt voor u als adoptieouder natuurlijk voor zich. U heeft van dichtbij ervaren dat uw kind een enorme verandering beleefde. Het verwerken van zo'n overgang en het wennen aan de nieuwe situatie kost een adoptiekind tijdelijk ál zijn energie. Daardoor kan de ontwikkeling een poosje stil gaan staan. Niet alleen de taalontwikkeling, maar de volledige cognitieve en lichamelijke ontwikkeling. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat kinderen in de eerste maanden na de adoptie even niet groeien in lengte of gewicht. Kortom: het kind moet veel tijd gegund worden om te acclimatiseren. Wat betreft de taalontwikkeling is het niet ongebruikelijk als die ongeveer een jaar stilstaat. Kindertehuizen Naast de enorme omslag die een adoptiekind meemaakt, en de energie die dat kost voor het kind, kan er nóg een oorzaak zijn voor een vertraagde taalontwikkeling. Het kan namelijk zijn dat er in de eerste levensjaren weinig tegen het kind gesproken is, waardoor het geen kans heeft gehad om de eerste taal goed te ontwikkelen. Met name in kindertehuizen is dit helaas nogal eens het geval. Als het kind geen goede basis heeft gekregen in de eerste taal, is het nog veel moeilijker om een tweede taal te leren. In dat geval kun je met een zojuist geadopteerde kleuter ook niet direct aan de slag met prentenboekjes voor 4-jarigen. Het kind kan domweg nog lang niet vergeleken worden met leeftijdsgenoten. Er moet dan eerst nog een basis gelegd worden, door veel aan te wijzen in de omgeving, en gebruik te maken van baby- en dreumesboekjes.  'Een nieuwe start' Een nieuwe start... een nieuwe taal. Verslag van onderzoek naar de taalontwikkeling van adoptiekinderen, met praktische tips door: A.K. de Vries en L.A.C. Bunjes uitg.: Adoptiecentrum van de Rijksuniversiteit te Utrecht, 1988 ISBN 9090025588

Wachten, wachten en nog eens wachten...........

Maandag 14 mei heeft Lo contact gehad met Kind & Toekomst om te vragen wat de stand van zaken is aangezien we week 5 in gaan na ons voorstel. Helaas konden ze ons niet meer vertellen dan dat het nu ligt tussen de Raad v. Kinderbeschemring het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Meer kon ze echt niet vertellen benadrukte ze nogmaals! Echt bale maar ja er zit helaas niks anders op dan ons hierbij neer te leggen. Lo heeft wel afgesproken om wekelijks even contact te hebben. Wie weet helpt het in het versnellen van het proces, maar we zijn ook realistisch genoeg om te weten dat "wachten" ons centraal thema is op dit moment...... Gelukkig zijn we niet de enige die wachten en heb ik contacten met andere moeders die ook aan eht wachten zijn.

16 mei wordt Lo gebeld door de Raad met een aantal vraagjes mbt de speciaal need van ons kindje. Ze vroeg o.a. wat wij verstonden onder geen ernstige motorische beperking. Lo lichtte toe dat dat voor ons inhield dat het kind niet in een rolstoel zou moeten zitten en afhankelijk was van een tiltlift etc. Zij vroeg toen of wij wisten dat klompvoetjes terug konden komen?! Lo gaf aan dat we ons goed hadden laten informeren over de speciaal needs van het kindje en dat we de consequenties ook wisten. Ze vertelde toen dat ze genoeg wist en dat er geen onderzoek verder hoefde plaats te vinden. Dit verhaal horende verbaasde het mij echter wel allemaal. Want wat is de ernstige motorische beperking van ons kindje dan? Zijn voetjes, zijn handjes?? Maar ja ik vond het allang best wat dit betekende dat de volgende stap in beeld was.

22 mei heeft Lo weer gebeld met Kind&Toekomst en vertelde o.a. van het telefoontje van de Raad. Kind&Toekomst reageerde positief en zei dat er dan snel wel acties zouden volgen. Wij wachten vervolgens maar weer in spanning af.
30 mei een dag om nooit te vergeten. We waren allebei in Amersfoort voor het werk en ik werd in de ochtend gebeld door Kind en Toekomst dat onze adoptie akkoord is. We kregen de naam van onze zoon, zijn geboortenaam en de plek waar hij nu woont.
Hij heet: wu shi luo (hoe je het exact uitspreekt zijn wij ook nog niet helemaal uit: wiesjieloeou)
Hij is geboren op 26-10-2007 (hopelijk vieren we zijn 5e verjaardag in Nederland!!)
Hij is nu 1.01m en 16 kg. Hij woont in Zhejiang provincie Wenzhou (je kunt hierop googlen en ook op kindertehuis in Wenzhou).
Als het goed is krijgen we binnenkort zijn medische rapportage en als we die binnen hebben, moeten we een brief schrijven ondertekend dat we dit kindje willen adopteren, het niet bloot stellen aan de sociale media en niet op eigen initiatief contact zoeken met het kindertehuis. Als dit binnen is krijgen we zijn foto toegestuurd. Yes we zijn weer een stapje verder!!!!!!!!!!!!!!

31 mei Vandaag lag de envelop in de bus met de medische gegevens van ons kindje. Wat heerlijk om te lezen. Alles wordt steeds concreter en de drang om naar hem toe te gaan groter. We hebben snel de brief geschreven waarnaar gevraagd werd en de brief ondertekend die in de envelop zat. Snel op de bus want als deze bij Kind&Toekomst binnen is, mogen ze de foto’s opsturen!!! Je snapt het al elke dag vanaf nu vliegen wij weer naar de brievenbus als we thuis zijn.

5 juni Yes de foto’s zijn binnen. Het is zo’n scheetje en ook de foto’s van zijn voetjes en handjes vallen reuze mee. Het is echt geweldig om hem nu in zijn ogen aan te kunnen kijken. Ook Timo reageerde heel lief: wat een poepie! en gaf gelijk aan de foto’s morgen mee naar school te willen nemn. Heerlijk om te zien dat hij ook geniet van zijn nieuwe broertje. Nu op naar de volgende stap: de LOA van CCCWA!!

11 juni stuurde we het volgende bericht naar Kind&Toekomst:

Via deze weg geven wij jullie de naam door van onze zoon doorgeven: Luan Wu Shi Luo Slofstra. Zijn roepnaam wordt Luan. Tevens willen wij via deze weg doorgeven dat onze zoon Timo Slofstra mee zal reizen naar China om zijn broertje op te halen. Een kopie van zijn paspoort zullen wij via de post toesturen.

13 juli Sinds de foto’s binnen zijn, is het erg stil gebleven. De run naar de brievenbus is er elke dag nog want we kunnen elk moment de LOA binnen krijgen.
Regelmatig hebben we contact met Kind&Toekomst maar helaas kunnen zij ons ook niet meer vertellen dan dat we geduld moeten hebben. Zo’n drie a vier weken geleden zijn de kriebels (lees nesteldrang) toegeslagen en is Lo aan het verven geslagen. Deze week is zijn kamertje afgemaakt; ligt de kast gedeeltelijk gevuld met kleertjes, staat zijn bedje klaar en hoeven we alleen nog wat dingentjes op te hangen en boven speelgoed op te zoeken. Wat ons betreft mag de envelop in de brievenbus stappen en dan kunnen we op naar de volgende stap; de TA (de brief met afreisdatum). Hopelijk gaan de volgende twee stappen wat sneller want ik verlang nu echt wel naar Luan.

Speciaal voor jou!

TWEE DONKERE OGEN

EEN KLEIN GEZICHT

ZOEKEND NAAR LIEFDE

ZOEKEND NAAR LICHT

EEN KIND VRAAGT OM GEBORGENHEID

EEN TOEKOMST ZONDER EENZAAMHEID

TOE GEEF ONS JE KLEINE HAND

KOM MET ONS MEE UIT DAT VERRE LAND

ONZE LIEFDE IS SPECIAAL VOOR JOU

DE DEUR STAAT OPEN

DUS KOM MAAR GAUW

Langer dan ik dacht …..      

   

Telkens gaat het anders,       
anders dan verwacht.       
Telkens duurt het langer,       
langer dan ik dacht.         

We wachten op jou,       
al jaren, maanden, dagen.       
In grote onzekerheid,       
met heel erg veel vragen.         

Waar ben je nu, wat is je naam,       
wanneer ben je geboren?       
Maar vooral: hoelang duurt het nog,       
voordat we van je horen?         

Veel vragen zonder antwoorden,       
daar is moeilijk mee te leven.       
We zouden alles doen,       
als iemand ons maar een beetje zekerheid kon geven.         

Maar zekerheid die is er niet,       
het loopt heel anders dan verwacht.       
Voor ons duurt het telkens langer,         l
langer dan ik dacht ……. 

Adoptiezwanger of toch niet?

Woensdag 4 april  – Vrijdag 13 april 2012

Vanmiddag kreeg ik een smsje binnen op mijn mobile dat ik een voicemail bericht had. Toen ik mijn voicemail ging afluisteren stond Kind en Toekomst erop met de vraag hun terug te bellen. Helaas was door de vodafone storing mijn telefoon niet afgegaan en kwam dit berichtje uren alter pas binnen. Kind en Toekomst was dan ook niet meer te bereiken vandaag.

Donderdagochtend ben ik om 9.00 uur gelijk begonnen met te bellen. Na enige tijd had ik ze eindelijk te pakken. Ze vertelde dat degene die mij gebeld had weg was maar ging op zoek naar ons dossier. Na 8 minuten kwam ze terug en vertelde ze ons dat ze een voorstel hadden voor ons maar dat er haast achter zat. Het ging dus om het bijna 2 jarige jongentje met hypospadie en pseudohermapthroditisme. Hier had ik maandag al over gebeld! Ze wilde een afspraak vandaag met ons om half 2 of half 4. Ik gaf aan eerst even te willen overleggen met mijn man en later terug te bellen. Toen ik ophing was is helemaal in een jubelstemming en schoten de tranen in mijn ogen. Wat een geweldig nieuws was dit zeg! Ik belde Lo op en we besloten voor half 4 te gaan. Dit gaf nog tijd om zaken te regelen. Ik belde terug en zo gezegd zo gedaan. Snel mijn afspraken afgezegd, Timo ingelicht, oppas geregeld voor hem en nog wat mailtjes afgehandeld. Ik voelde mij zweven en de tijd kon  niet snel genoeg gaan.

Toen het eindelijk half 4 was stapten we bij Kind en Toekomst binnen. We werden naar boven geleid en kregen koffie en thee. Even later kwam iemand binnen en vertelde ons dat ze ons drie foto’s wilde laten zien en dat ze deze zo zou omdraaien en dan even naar benden zou lopen en daarna weer terug zou komen. Er ging van alles door mij heen van wat krijgen we voor heftige foto’s te zien. Dit viel reuze mee. De foto’s waren van het geslachtsdeel van het kindje en er was sprake van ernstige hypopspadie maar het schrok ons niet af. Toen ze terug kwam vertelde we dit ook en lieten we weten dat dit kindje meer dan welkom is bij ons. Ze vertelde dat ze China dit ging laten weten. Het was dat Lo nog even verder vroeg hoe het allemaal verder zou gaan lopen anders stonden we binnen 5 minuten weer buiten. Nu waren het 10 minuten!! En dat voor 2 uur heen en terug rijden. Echt bizar. Ze feliciteerde ons voorzichtig en eenmaal buiten en in de auto kregen we een giebelbui. Echt geweldig we werden papa en mama (mits China natuurlijk akkoord ging maar ja dat zat wel snor toch)!

Een bizar gevoel en heel onwerkelijk maar het maakte je ook heel blij. Wat geweldig over een half jaar ongeveer zouden we een broertje erbij hebben voor Timo en zou een lang gekoesterde wens in vervulling gaan!! We besloten ons zelf te verwennen en naar Sassenheim te rijden en daar bij vd Valk te eten. Dit hebben we ook gedaan en zo vierde we dit heugelijke nieuws. Onderweg brachten we onze ouders op de hoogte en die waren natuurlijk ook heel blij!! Tijdens het eten zetten we alles op ene rijtje wat we moeten gaan regelen en doen. Heerlijk droomden we weg met z’n tweeën. Moe maar voldaan vielen we die dag in slaap en droomde ik de gehele nacht over deze kleine vent!!

De volgende dag was echter deze euforische stemming van korte duur. Tegen half 10 werd ik gebeld door Kind en Toekomst dat het kindje al van de site van China af was en dat het allemaal dus niet doorging. Ik voelde een flinke jankbui opkomen maar raapte mij zelf bij elkaar om nog wel een aantal zaken te vragen zoals hoe kan dat nou? Waarom wisten wij dit niet dat dit zou kunnen? Daarnaast benoemde ik het feit dat ik het gevoel had dat onze brief ergens onderin de la beland was nav mijn telefoontje. Dit was echt niet zo maar ze kon niet goed aangeven waarom we niet eerder op de hoogte waren gebracht.

Tevens zei ze dat we gisteren gehoord hadden dat dit kon gebeuren. Ik gaf aan dat dit ons niet verteld was en dat ik dit alles een zeer kwalijke zaak vond. Maar zij bleef bij het feit dat we het dan ws wel verkeerd begrepen hadden. Nogmaals gaf ik aan dat ons dit niet verteld was want dan houd je daar inderdaad rekening mee. En ook nu geloof ik dat ze zich hiermee proberen er onderuit te komen dat ze een grote fout gemaakt hebben. Ze hadden anders gewoon gezegd van joh wij gaan kijken of hij nog op de site van China staan en bellen jullie hier morgen over terug.

De mevrouw waar we mee gesproken hebben belde nog wel terug om haar excuses te maken maar gaf ook niet letterlijk toe dat ze fout geweest was. Er is afgesproken dat we volgende week contact weer hebben en wat mij betreft is dit contact wekelijks en wil ik weten hoe en wat mbt de andere kindjes. Het voelt alsof ze in het krijt staan bij ons en wel mogen gaan laten zien dat ze hun best gaan doen voor ons. Het vertrouwen is echt geschaad. Dit voelt vlgs. mij hetzelfde als een miskraam en in ieder geval als een mislukte ivf! Ik heb dan ook veel verdriet gehad vandaag (lees vrijdag) en het doet mij heel veel pijn dat dit kindje misschien nooit de gelegenheid meer krijgt om op te groeien in een warm gezin en die medische zorg krijgt die hij nodig heeft. Hoe bestaat het dat ze zo met kindjes kunnen omgaan!! Bah het maakt mij heel boos en heel verdrietig. Dit hield ook weer in dat we iedereen op de hoogte moesten brengen dat het niet doorgaat. Ook onze zoon Timo moesten we dit vertellen. Hij liep terug naar boven en zei tegen Manon die aan het spelen was ik heb geen broertje meer! Hartverscheurend om te horen. Lo heeft het hem even goed uitgelegd dat er echt wel een broertje of zusje gaat komen voor hem. Maar wat gaat er door zijn koppie heen, het is al geen prater………… dit alles kost weer tijd en moet weer zijn plekkie vinden. Waar het goed voor is ik heb geen flauw idee maar ik hou me maar vast aan mijn motto dat alles erg goed voor is en dat het juiste kindjes bij ons zal komen!

Dinsdag na Pasen heeft Lo terug gebeld naar St. Kind en Toekomst om te vragen hoe en wat met betrekking tot onze andere brieven. Het gesprek eindigde da ze hem vertelde dat ze deze week terug zouden bellen met positief nieuws. Toen ik dit hoorde kon ik niet eens blij zijn want het voelde alsof je een koe gekocht had op de markt die toch uitverkocht was en daarvoor een andere in de plaats kwam. Wat een achtbaan van gevoelens zeg!

Uiteindelijk kreeg ik woensdagochtend een telefoontje dat ze ons wilde matchen met kindje Dh waarvoor we geschreven hadden en ze benoemde ook nog dat we voor kindje Dg de medische rapportage wilde lezen. Ik antwoordde nuchter dat ik dit wilde overleggen met mijn partner en terug zou bellen. Degene die ik aan de lijn had reageerde een beetje verbaasd maar accepteerde het antwoord natuurlijk wel. Direct heb ik Lo gebeld en die kwam naar mijn kantoor toe. Hier barstte ik in tranen uit. Wat een verdriet voelde ik en ook boosheid. Wat was alles dubbel zeg; eigenlijk hoor je super blij te zijn als je een voorstel krijg maar dit voelde ik niet en dat kwam door alles wat ik mee had gemaakt de afgelopen week; wat wij meegemaakt hadden. Lo stond er echter veel nuchter in en was gewoon blij; maar niet zo blij als vorige week! Dat gevoel van toen dat kon ik nu niet hebben en dat maakte me ook boos.

Verder moest ik echt even wennen aan de leeftijd van het kindje. En niet dat het niet welkom was maar nou ja zo voelde het gewoon. Daarnaast was ik ook weer in de war gebracht omdat ze over het kindje Dg begonnen waren! Bah wat een verwarring allemaal. We besloten dat Lo nogmaals zou bellen om te vragen waarom ze dit kindje ook benoemd hadden en dan een definitief besluit zouden nemen. Toen hij terug gebeld had, bleek dat dit kindje Dg geen match voor ons zou zijn en dat ze kindje Dg wel een match voor ons vonden.

De verwachting was  nl. dat daar geen ouders voor gevonden zou worden gezien zijn leeftijd. Voor mij was dit een duidelijk antwoord en besloten we een definitief ja te geven. Het voelde allemaal heel dubbel aan en van echte blijheid was bij mij geen sprake . Ook niet toen we het vertelde aan Timo!

Donderdag hebben we een mail rond gestuurd aan bekenden op ons werk om te voorkomen dat de tam tam zijn werk ging doen. De reacties die ik toen binnen kreeg waren hartverwarmend en ik merkte bij mijzelf dat ik langzaam begon te glimlachen en kon gaan genieten van mijn zoon hier ver vandaan!

Dh: een bijna 4,5 jaar oud jongetje, geboren met klompvoetjes die inmiddels zijn geopereerd. Hij loopt zonder problemen. Verder is er een verkeerde stand van de rechter pols en zijn er misvormingen aan de vingers van beide handen. De vingers zijn allemaal compleet, nauwelijks misvormd, maar hebben een verkeerde stand. Toch kan hij er bijna alles mee doen. Hij eet zelfstandig, gaat alleen naar toilet, pakt dingen, trekt zelf zijn broek, sokken en schoenen aan.
Het is een makkelijk, maar verlegen manneke.Voor dit kindje zijn kandidaat ouders gevonden. Betrokken ouders zijn inmiddels geïnformeerd

No flesh of my flesh,

Nor bone of my bone.

But still, miraculously my own.

Never forget, for one single minute,

You did not grow under my heart,

But in it!

Geen vlees van mijn vlees,

Geen been van mijn been.

Maar toch, wonderbaarlijk van mij.

Vergeet nooit voor een enkele minuut,

Je bent niet gegroeid onder mijn hart,

Maar in mijn hart!

Rondje Den Haag: 9 maart t/m 28 maart 2012

Vrijdag 9 maart 2012 t/m 28 maart 2012 Rondje Den Haag

Vandaag lag in de brievenbus een brief van Stichting Kind en Toekomst. Yes het was onze brief waarin stond hoe we onze documenten moesten gaan legaliseren. De aanhef van de brief klonk ons als muziek in de oren: “Geachte aanstaande ouders”. Geweldige aanhef toch! In het weekend hebben we goed bestudeerd wat we allemaal moesten regelen. Lees hier maar  onder wat de inhoud van de brief globaal was en welke route we moeten gaan bewandelen.

In de envelop treft u de laatste documenten aan voor een adoptieprocedure in China: het in het Engels vertaalde gezinsrapport en de verklaring 9statement). Dit statement hebben wij voor u opgesteld, u moet hem natuurlijk nog wel dateren en ondertekenen. Ook de vertalingen van de Verklaringen Omtrent het Gedrag sluiten we in. Deze moeten bij de bundel in: de Nederlandse exemplaren kunt u gewoon bewaren en hoeven niet mee naar China.
Allereerst moet u nu met alle documenten naar de notaris gaan en vragen of deze uw documenten wil bundelen, zodat het 1 document wordt. Voor de volgorde verwijzen we naar het statement (het statement wordt in de bundel dus de eerste pagina).
Let op: de paspoortkopieën en het overzicht van de opleidingen, niet in de bundel laten verwerken. Deze voegt de stichting apart toe bij de verzending naar China. Daarna moet de notaris (geen kandidaat-notaris)twee stempels zetten. Een waarmee hij uw handtekeningen op het “Statement” legaliseert en een dat u verklaard heeft dat de documenten waarheidsgetrouw zijn. Dus: de stempels komen achterop het statement. Dit is dus het enige document dat voorzien gaat worden van stempels.

Vervolgens gaat u met uw document naar de arrondissementsrechtbank, waart de handtekening van de notaris gelegaliseerd wordt. Let op: dit moet geen apostillestempel zijn.

Tenslotte gaat u naar Den Haag voor de laatste legalisaties.
’s Morgens kunt u dan eerst respectievelijk naar het Ministerie van Justitie, afdeling legalisatie en vervolgens naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken, afdeling legalisatie gaan. Daarna gaat u naar de Chinse Ambassade. Wees op tijd want wie om 12.00 uur nog buiten in de rij staat, wordt niet geholpen.

Bij de Chinese Ambassade levert u uw documentenset in samen met een kopie van uw paspoort en een kopie van het voorblad van het vertaalde gezinsrapport + het ingesloten “legalization application form”. Bij ‘content of the documents’ vult u in: set of adoptiondocuments. Bij ‘purpose to legalize the documents’: to adopt a child form China. Bij ‘appendix’ hoeft u niets in te vullen.

Het pakket documenten dient vervolgens vier maal door u gekopieerd te worden, op een wijze dat het er uit ziet als het origineel, dus, waar nodig, dubbelzijdig kopiëren, overigens zonder zegels te verbreken!
Het is dus handig om, voordat u naar de notaris gaat, al vast alle documenten te kopiëren. Tenslotte stuurt u het originele pakket documenten + 1 set kopieën aangetekend naar de Stichting toe en bewaart u de andere set kopieën thuis.


Lo heeft maandag de notaris gebeld en helaas door een telefoonstoring hadden we de volgende dag pas weer contact met elkaar. Maar niet getreurd want we konden woensdag 14 maart al bij haar terecht.
Woensdagochtend kopieerde ik alle documenten 4x en in de middag gingen we op pad. De notaris was heel vriendelijk en aardig en de klus was binnen drie kwartier geklaard en ze deed het ook nog voor niks. Echt heel attent van haar! Met onze ingebonden documenten en een prachtige zegel van de notaris vertrokken we donderdagochtend iets na achten voor ons rondje Den Haag. Zo raar dat wij nu dat rondje gingen doen. We hadden er al zoveel over gelezen en nu waren wij aan de beurt!
Onze auto parkeerde we bij dicht bij het centraal station en in de buurt van de diverse ministeries waar we heen moesten. Ons eerste bestemming was de arrondissementsrechtbank waar we de handtekening van de notaris moesten legaliseren.
We moesten eerst onze jassen en tas door de röntgen laten gaan en zelf werden we gecheckt op evt. aanwezigheid van materiaal wat niet mag. Lo mocht zijn driehoekssleutel inleveren. Daarna in stevige pas op naar de balie waar we goed moesten opletten dat dit geen apostillestempel zou zijn. Hier waren we gelijk aan de beurt en ook vrij snel klaar. We hadden een mooie stempel en zegel erbij. Op naar het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Dit was zo’n 15 minuten lopen. De balie waar we moesten zijn, hadden we snel gevonden en ook hier waren we redelijk snel aan de beurt. Gelukkig wel even tijd om een bakkie naar binnen te werken want die hadden we nog niet op! Bij deze balie kregen we 2 zegels (van elk €4,00) en 2 mooie stempels. Zo dat zat er ook weer op! Nu door naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Na 10 minuten lopen hadden we dit ook vrij snel gevonden. Hier waren we ook vrij snel aan de beurt, maar moesten wel even wachten tot het klaar was. Na ongeveer 10 a 15 minuten kregen we ons document gestempeld terug en konden we naar de auto gaan om naar onze laatste bestemming te rijden: de Chinese Ambassade. Ook hier werden we weer gecontroleerd. Het gebouw zag er van buiten mooi uit maar waar wij naar binnen gingen was het oud en vies. Er stonden veel Chinezen in de rij. Na ongeveer 10 minuten waren we aan de beurt. De mevrouw achter de balie keek onze spullen door en er verscheen een glimlacht op haar gezicht. Nadat we een formulier ingevuld hadden kregen we een roze briefje in ons handen en deelde ze mee dat we dinsdag terug moesten komen. Ons rondje Den Haag zat er op en we hadden het super snel gedaan!

De dinsdag daarop zijn we richting Den Haag gegaan om onze papier weer op te halen. We konden gelijk doorlopen naar binnen en na 5 minuten stonden weer buiten. Wat is dit rondje Den Haag snel gegaan!
De volgende dag heeft Lodewijk van de originele nog 4 kopieën gemaakt en vervolgens het officiële document en 1 kopie aangetekend verstuurd naar St. Kind en Toekomst. Nu begint eigenlijk het echte wachten………

Woensdag 28 maart

Vandaag lag er een brief in de bus van St. Kind & Toekomst met het goede nieuws dat onze originele adoptiedocumenten 27 maart per koerier verzonden zijn naar China. Wouw we zijn nu echt adoptiezwanger!!!! Wat geweldig. In de brief stond verder wat we de komende periode allemaal konden verwachten. In de envelop zat ook nog een informatie-pakket over China. Wouw het wordt gewoon allemaal een beetje echt! Heerlijk om te lezen het informatie pakket en om alvast te dromen over ons kindje dat zeker weten al geboren is en ergens in China woont!

Hieronder de procedure in het kort op het moment dat we een voorstel krijgen:

Nadat het voorstel telefonisch aan ons is doorgegeven, volgt de schriftelijke informatie; een begeleidende brief met een medisch rapportje over het kindje dat we mogen houden. Na ontvangst van onze brief dat wij graag het kindje willen adopteren en akkoord gaan met de voorwaarden zoals beschreven in de begeleidende brief, ontvangen we de foto van ons kind.

Voor de special need/special focus procedure ontvangen we de Letter of Seeking confirmation from Adopter veelal pas circa 2 tot 5 maanden na het voorstel.

Zodra de brief van ons ondertekend retour is, zend St. Kind en Toekomst hem weer per koerier naar China. Ongeveer 8 weken later zendt China de brief waarin we worden uitgenodigd naar China te reizen om ons kindje op te halen. Zodra de uitnodigingsbrief door ons is ontvangen, gaan ze onze vlucht boeken.

Daarnaast plannen ze in overleg met hun contactpersoon in Beijing het verloop van de procedure in China en zodra alles is geregeld en vast staat, nodigen ze ons uit voor het voorbereidend gesprek. We ontvangen dan tevens uitgebreide, actuele informatie over hoe de tijd in China zal gaan verlopen.

St. Kind en Toekomst; 10 januari tot en met 25 februari 2012

Dinsdag 10 januari t/m 6 februari 2012

Deze 4 weken zijn we druk bezig geweest met het verzamelen van al onze documenten. Bij de huisarts waren we gelukkig snel klaar en we zijn gelijk doorgegaan om o.a. bloed te prikken. De huwelijksakte en ons geboorte akte konden we gelukkig via internet aanvragen dus dat scheelde weer qua tijd. De VOG moesten we wel afgeven persoonlijk bij het gemeentehuis maar ook dat verliep voorspoedig. De diverse brieven schrijven was nog het lastigst vooral het vertalen daarvan, maar daar hadden we ook goeie hulp bij. Degene die onze referentiebrieven schreven, onze leidinggevende-goeie vrienden en de directeur van de school van Timo, zorgde ook dat alles op tijd klaar was. Al met al konden we maandag 6 februari 2012 de envelop met de benodigde kopieën en foto’s op de post doen. Spannend hoor weer een stapje de goeie richting op!

Dinsdag 14 februari tot en met vrijdag 17 februari 2012

Vandaag kregen we een brief van Kind en Toekomst binnen waarin een aantal zaken stonden die we moesten veranderen. De arts was o.a. vergeten om bij de gezondheidsverklaring de datum en zijn License no neer te zetten. Daarnaast moest er het een en ander aangepast worden bij de referentiebrieven en iets toegevoegd worden bij de verklaring omtrent vermogen/bezittingen. Tot slot wilden ze de special needs lijst in het Nederlands ontvangen. O ja en er moest een nieuwe foto gemaakt worden van de keuken zonder drankfles erop! Kortom we hebben deze weer hard gewerkt om alles weer compleet te hebben zodat het vrijdag de 17^e op de post kon.  En nu is het weer afwachten!

Woensdag 22 februari 2012

Vandaag bericht van Kind en Toekomst gehad. Wederom op een 3 tal brieven nog wat kleine veranderingen nodig. Deze zaterdag de 25e ste februari gelijk gedaan zodat volgende week, nadat alles ondertekend is, weer de deur uit kan! Gelukkig zijn het maar kleine wijzigingen en niet hele grootte. Volgende week ook maar mijn paspoort en die van Timo regelen want van mijn paspoort willen ze ook graag een kopie hebben. Kortom weer werk aan de winkel.

Donderdag 8 maart 2012

Tijdens een hectische ochtend op het werk werd ik gebeld door St. Kind en Toekomst. Ik was natuurlijk gelijk 1 en al oor. Ze vertelde dat ze bezig was met onze legalisatie en dat de datum op ons financiële status ontbrak en dat ik deze moest dateren op 4 februari 2012. Dit wilde ik uiteraard doen en snel hing ik weer op. Spannend hoor het legaliseren van de documenten komt nu wel heel dichtbij.

 

Stichting Kind en Toekomst; het verzamelen van onze documenten

Eerste brief Stichting Kind en Toekomst: Woensdag 23 november ontvingen wij de eerste brief van St. Kind en Toekomst. Ons rapport hadden ze ontvangen en ze verzochten ons vriendelijke om een x bedrag over te maken op hun rekening. Zodra het geld binnen is zullen ze ons rapport gaan lezen en in hun team bespreken. Nou je raad het al de computer werd opgestart en gelijk werd het gevraagde bedrag overgemaakt. Verder op in de brief stond dat ze uiterlijk na 4 weken van ontvangst van onze betaling een matchingsformulier ons toesturen. Na ontvangst van dit matchingsformulier door St. Kind en Toekomst worden de mogelijkheden voor een plaatsing op de wachtlijst opnieuw bekeken. Vervolgens na 2 weken van ontvangst ontvangen we bericht van de St. Kind en Toekomst en horen we of we uitgenodigd worden voor een intake gesprek of krijgen we te horen dat we voorlopig op de wachtlijst geplaatst wordt. Kortom erg spannend allemaal! Vrijdag 9 december ontvingen we het matchingsformulier en dat weekend gingen we aan de slag met het invullen ervan. Dit was nog niet makkelijk aangezien we ook moesten aangeven voor welke handicaps we open stonden. We pakte de lijst met speciaal needs erbij uit het Speciaal Focus Programma en liepen de lijst langs terwijl Lo aan het koken was. Sommige speciaal needs moesten we even opzoeken op internet maar al snel hadden we de lijst compleet en waren we tevreden. Snel de brief op de post en wachten maar weer totdat we gebeld worden. Dit kon uiterlijk 2 weken duren. Dinsdag voor kerst kreeg ik een telefoontje terwijl ik aan het werk was en mijn kantoor vol stond met medewerkers. Eerst begreep ik niet goed wie ik aan de lijn had maar nadat ik het wordt matchingsformulier hoorde was ik een en al oor. Omdat we open staan voor een speciaal need en willen meedoen aan het Speciaal focus Programma mochten ze ons uitnodigen voor een intake! En wel op maandag 9 januari 2012. Mooier kun je het nieuwe jaar toch niet beginnen. Ik voelde me echt TOP en dacht mijn kerst kan dit jaar niet meer stuk. Nee dit jaar kan voor mij niet meer stuk! Maandag 9 januari: Vandaag was het zo ver. Op tijd reden we richting Halle en onderweg genoten we nog van een heerlijke lunch. 10 voor 2 liepen we het kantoor van St. Kind en Toekomst binnen. We namen plaats in de gang en na 5 minuten werden we meegenomen naar boven en mochten plaats nemen in een kamer. Na ongeveer 20 minuten kwam er iemand aan en begon het gesprek. Ruim 2 uur lang kregen we informatie te horen over het proces hoe nu verder, wat ons te wachten stond in China en wat ons nu te doen stond. Hier later meer over. Stap voor stap nam ze alles met ons door en hoorde wij alles aan. Zo op zijn tijd stelde we een vraag maar we luisterde voornamelijk aandachtig om maar niks te missen van de informatie. Ook de lijst met speciaal needs werd van a tot z doorgenomen (lees hier verder meer over in ons blog bij oktober 2011). Met een hoofd vol met informatie en een pakket huiswerk zijn we weer richting huis vertrokken. Onze zoon was in goede handen dus we besloten even samen uit eten te gaan om alle informatie die we gehoord hadden op ons in te laten werken en ook om een beetje ons volgende stap richting ons kindje te vieren. Elke stap is er 1 en elke stap is er 1 in de goeie richting! Hieronder kun je verder lezen wat we allemaal de komende weken aan documenten moeten gaan verzamelen:

1         Gezinsrapport. De Stichting zal zorg dragen voor het vertalen van uw gezinsrapport in het Engels.

2         Beginseltoestemming van het Ministerie van Justitie.

3         Internationaal uittreksel van geboorteakte van beide aspirant adoptiefouders.

4         Internationaal uittreksel huwelijksakte, op te vragen bij de gemeente waar het huwelijk voltrokken is.

5         Verklaring omtrent het gedrag van beiden, op te vragen bij het gemeentehuis in uw woonplaats. Als doel laten vermelden: interlandelijk adoptie.

6         Gezondheidsverklaring

7         Verklaring omtrent vermogen/bezittingen: Certificate of Financial status. Dit formulier mag niet handgeschreven zijn.

8         Werkgeversverklaring van beiden, opgesteld in het Engels op briefpapier van de werkgever en ondertekend door 1 persoon. Boven de verklaring moet “Employers certificate” staan.

9          Persoonlijke brief waarin u uw wens tot adoptie in China tot uiting brengt. Deze getypte brief moet in het Engels worden opgesteld en ma g niet meer dan een kantje van een a4-tyje bevatten.  De brief moet een aanhef hebben: Dear Sir/Madam en beide a.s. ouders dienen deze brief te ondertekenen. In deze door u zelf opgestelde brief moet staan wie u bent: naam, geboortedatum, geboorteplaats, nationaliteit, burgerlijke staat en de reden waarom u graag wilt adopteren uit China. U belooft, dat u ervoor zult zorgen dat het kiond op emotioneel, materieel enop medisch gebied niets te kort zal komen en dat u dezelfde rechten zal verkrijgen als een eigen kind. U moet beloven het kind nooit in de steek te zullen alten en dat u het nooit zult mishandelen. Ook moet u vermelden naar welk kindje uw wens uit gaat, waarbij u uitgaat van de vermelde leeftijd in het gezinsrapport. Verder vertelt ui wie er voor uw kindje zal gaan zorgen in geval u als adoptiefouders iets overkomt. Tenslotte dient te worden vermeld dat u follow-up rapportage zult verzenden op de wijze die CCCWA voorschrijft.

10        Drie referentiebrieven van of vrienden, of buren, werkgevers, collega’s, huisarts, maar niet van familie! Een a4-tje is voldoende.

11        Drie pasfoto’s in kleur van beiden en twee kopieën van de paspoortpagina’s waarop de personalia en de pasfoto staan.  Tiel losse overzichtsfoto’s die een indruk geven van uw thuissituatie, afgedrukt op kwalitatief goed fotopapier van huis, tuin, woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamer. Op minimaal 2 foto’s moet u als gezin staan.

12        Een Engelstalig overzicht van alle genoten opleidingen na de basisschool plus jaartallen.

13        Schriftelijke brief op welke wijze we ons op de hoogte hebben gesteld over special needs en de behandelwijzen hiervan.

14        Drie verschillende familiefoto’s via de email toe te sturen.

Zodra alles verzameld is, een kopie van de originelen sturen naar de Stichting zodat ze kunnen nagaan of alles in orde is. Nadat alles is nagekeken, informeren ze ons schriftelijk indien er nog iets veranderd dient te worden. Als alles oké is ontvangen we instructies tbv de legalisatie.

Hoe nu verder na het verzamelen van de documenten?

1          Stuur de kopieën van alle bovenstaande documenten toe.

2          Binnen 12 werkdagen laat de Stichting horen of de documenten akkoord zijn of niet. Vaak is het nog zo dat de documenten hersteld moeten worden.

3         Wij herstellen de documenten volgens de instructies en sturen opnieuw de kopieën toe. Binnen zeven werkdagen ontvagen we opnieuw of alles correct is of niet.

4         Zodra de gehele kopieset correct is en de Stichting ons gezinsrapport van de vertaalster retour heeft ontvangen, zenden ze ons dit rapport met de daarbij behorende instructies voor legalisatie na 5 werkdagen toe.

5         Dan ga je alles legaliseren volgens de genoemde instructies en zendt daarna de originele gelegaliseerde documenten en een set kopiedocumenten aangetekend naar de Stichting.

6         na ontvangst van de post kijkt de Stichting nog eens alles na en verzenden vervolgens deze documenten binnen 10 werkdagen na ontvangst per koerier naar China.

7          Vervolgens ontvangen we een schrijven waarin er vermeld staat op welke datum onze documenten naar China zijn verzonden of vanaf welke datum we op de wachtlijst staan voor een voorstel van een special need kindje. Tevens is er dan een infopakket ingesloten met allerlei praktische tips.

8          Nadat onze documenten voor de reguliere procedure verzonden zijn naar China, wordt het een poosje stil. De procedure in China is dan begonnen.

9         Zodra er een voorstel is vanuit China brengen ze ons hiervan telefonisch op de hoogte. Tevens ontvangen we deze info schriftelijk samen met een medisch verslag van het kindje.

10       Nadat we de post hebben ontvangen, zenden we de ondertekende akkoordbrief (Letter of Seeking Confirmation form Adopter), binnen drie werkdagen, retour. Het medisch rapport mogen we houden.

11       Na ontvangst van deze brief zendt de Stichting het per koerier naar China.

12       Vervolgens ontvangen we een foto van het kindje toe. Bij de special need procedure ontvang je pas een foto van het kindje na ontvangst van de brief waarin wij o.a. verklaren dit specifieke kindje graag te willen adopteren.

13       We ontvangen vervolgens de adoptierekening minus het bedrag dat we zelf meenemen naar China. Tevens ontvangen we de instructies om ons visum voor China aan te vragen.

14       Daarna is het wachten op de uitnodigingsbrief uit China. Uit de praktijk blijkt dat deze ongeveer twee maanden na ontvangst van de akkoordbrief is te verwachten. Nadat de Stichting de uitnodigingsbrief heeft ontvangen, wordt zowel de internationale vlucht voor ons geboekt als de lokale vluchten binnen China. De procedure in China wordt voorbereid en de recente gegevens van ons kindje worden opgevraagd. Pas als dit allemaal is geregeld, berichten ze ons schriftelijk over onze reis en over de datum waarop het voorbereidend gesprek zal worden gehouden.

15       Tijdens het voorbereidende gesprek ontmoet je de andere reisgenoten.

16       Tenslotte vertrek je naar China om ons kindje op te halen.