au!

Daar lig je dan in bed; tijd om te gaan slapen. Alle rituelen hebben we achter de rug en je kijkt met je bruine kijkers mij aan. Ik zie verdriet in je ogen en vraag wat er is. Je draait je ogen weg en kijkt weer in mijn ogen. Wat een verdriet zie ik in je ogen. Ik praat zacht tegen je en zeg dat het goed is, dat je mag huilen dat je mag vertellen wat er is. En dan begint je lipje te trillen en vullen je ogen zich met tranen. Een voor een vallen de tranen over je wangen. Met mijn 1 arm trek ik je naar mij toe en help je tot zit. Dicht tegen mij aan voel ik de tranen uit je ogen op mijn hand vallen. Met diepe halen huil je en zeg je dat je pijn heb. Pijn aan je knie, pijn als de pleister eraf moet, pijn als je ligt, pijn als je je knie buigt. En weer huil je.

Uiteindelijk kom je tot rust en ben je blij met de oplossing dat we de pleister eraf halen en zonder pleister gaan slapen. Je wond kan dan goed drogen en hopelijk vormt zich dan snel een mooie korst. Voor de zekerheid leggen we een grote handdoek neer en ga je weer lekker liggen. Ik strijk naast je neer en jouw handjes zoeken mijn handjes. Je krult je op en leg je hoofd in mijn nek. En zo liggen we dan samen te luisteren naar de klassieke muziek op de achtergrond; de cd waar je de laatste weken weer mee in slaap valt.

Je ligt heerlijk met je ogen dicht en ik kijk naar je zoals ik elke avond naar je kijk voordat ik ga slapen en jij dan nog heerlijk naast mij ligt. Wat ben je toch een mooi bijzonder kind! Alsof je het voelt doe jij je ogen open en geef mij een zoen en sluit je ogen weer. Na een tijdje doe je je ogen weer open en fluister dat ik mag gaan. Als ik maar beloof terug te komen om te komen kijken bij hem. En natuurlijk beloof ik dat.

Slaap lekker lief kind; mama houdt heel veel van jou!