Feeststemming?!

Een week geleden rond dit tijdstip lag ik op de ok en werd ik klaar gemaakt voor mijn operatie aan mijn schouder. De dagen ervoor waren vol met stress op mijn werk en thuis want ik wilde alles af hebben omdat ik daarna maar 1 arm tot mijn beschikking zou hebben. Natuurlijk ging dat helemaal niet en lukte het me ook lastig om het woensdag los te laten. Maar ik had geen keuze.

De kinderen sliepen bij opa en oma want donderdag ging vroeg de wekker. Op tijd reden we weg en naar mate we dichterbij kwamen hoe meer het begon te kriebelen. Eenmaal op zaal ging alles zeer snel en voordat ik het wist reed ik om kwart voor 8 naar de voorbereidingszaal toe.  Daar duurde het nog even voordat ik uiteindelijk naar de ok ging maar gelukkig hadden ze sinds een dag een grootte flatscreen hangen. Ik kan je zeggen dat ik het journaal kan dromen van die dag.

Het moment van in slaap allen vond ik aar niks. Er spookte van alles door mijn hoofd en helaas moest ik het toch uit handen geven en ws. is dat wat maakt dat ik het zo naar vindt.

Het eerste moment dat ik waker was, weet ik dat ik errrrrg moe was en dus ook steeds in slaap viel. Zo ook terug op zaal. Tegen de middag heb ik wat gedronken en later wat gegeten. Verder vooral slapen. Rond half 2 was Lo er weer en rond 16.00 uur was ik uiteindelijk thuis. Heelijk!

De dagen er naar en nog steeds vel pijn en ook heel erg moe. Of dit nou door de narcose komt of De vermoeidheid is van het afgelopen jaar?! Ik weet het niet maar sinds vandaag ben ik weer een beetje vooruit te branden. Alles kost me energie en ik heb maar weinig puf terwijl er toch de nodige zaken weer verwacht worden van mij. Pfffff wat is het toch lastig om mijn herstel op de eerste plek te zetten.......

De dag na de operatie was het 5 december en stond Sinterklaas centraal. Eerst mee geweest naar het feest op school en wat genieten was dat! Al die kindergezichtjes vol spanning en blijdschap. Heerlijk maar ook o zo vermoeiend! '

 

Luan laat de foto van Spiro, zijn kinderhulphond, zien aan de kindjes in zijn klas.

surprises van groep 8.

s Avonds vierden we het heerlijke avondje bij opa en oma Slofstra. Altijd weer spannend wanneer die sint en zijn pieten langs komt, maar wat was het genieten!! Iedereen blij en tevreden en was waren de kids moe aan het eind van de avond! En ook ikzelf was bet moe!! Tevreden en blij kropen we ons bedje in.

bericht van de sint!

"Deze chocola lust ik ook wel hoor opa!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende dag konden we een beetje uitslapen en dat deden de mannen dan ook tot half 9! Daarna werd er volop gespeeld, eh gebouwd met de nieuwe lego door Luan. Wat kan hij dat toch goed en met zoveel geduld. Knap hoor! Timo hielp in de middag met de kerstboom optuigen en het gezellig maken in huis. wat een heerlijke kanjer is het toch. Vriendin lief heeft uiteindelijk ook nog geholpen!

 

In de middag/avond kregen we visite van onze lieve vrienden en hebben we een heerlijke gezellige tijd gehad met elkaar. Genieten en dierbare momenten! De zondag zijn we rustig opgestart met een lekker uitgebreid ontbijtje! Luan ging al snel verder met bouwen en de mannen besloten een pyjamadagje  te houden. Opa en oma Leiderdorp kwamen ook nog gezellig langs en wat en portret moeder en dochter samen met de linker arm in een sling! Ja, mijn moeder was ruim een week eerder onder het mes gegaan voor haar schouder. Familiekwaaltje zullen we maar zeggen.

Het pietenbak werd geruild voor ............

Heerlijk kerstkaarten maken.

De dagen daarna kon ik in de ochtenden heerlijk uitslapen en regelde manlief het ochtendritueel. Wat een schat is het toch en maar goed dat Sint hem een weekend weggegeven heeft samen met zijn vrouw om bij te tanken. Dat heeft hij wel verdiend!

Zoals ik al zei was ik moeilijk vooruit te branden maar er moest toch wel het een en ander gedaan worden. Het was zoeken naar de balans tussen in- en ontspannen maar het ritme hadden we na een aantal dagen wel gevonden. Omdat haken nu niet gaat heb ik mijn breiring te voor schijn gehaald en hoop ik de wol die bestemd was om te haken, wat trouwens niet lukte, op deze manier een goeie bestemming te geven. Het zal mij benieuwen of het gaat lukken..

 

 

Sinds eind november zijn we hier in huize Slofstra allemaal verliefd en tellen we de dagen af naar 21 december. De dag dat we onze Spiro mogen ontmoeten en mogen meenemen naar huis.

 

Wat zien wij uit naar deze dag en er gaat geen dag voorbij of hij is onderwerp van gesprek. Regelmatig pakken we de kalender erbij en tellen af naar die ene mooie bijzondere dag. Spiro is zo welkom bij ons en wat is het heerlijk dat de jongens en Spiro de hele vakantie kunnen wennen aan elkaar!! Zoals ik de vorige keer al vertelde zien wij heel veel voordelen voor Luan en zijn wij ervan overtuigd dat het Luan nog meer kan ontwikkelen en ontplooien. En hem een boost van zelf vertrouwen gaat geven. Wat een mooi vooruitzicht! Maar voordat het zover is zijn er nog een aantal feestelijke dagen te vieren: zaterdag de verjaardag van tante Christine, kerstfeestviering op het werk, kerstontbijt op school en een kerstwandeling op school in de avond. Kortom genoeg afleiding om te zorgen dat de tijd vliegt en we richting Westerbork mogen rijden!