6 weken vakantie en de eerste schoolweek zitten erop. Wat gaat de tijd toch weer snel
Na de mei vakantie begint altijd het aftellen voor Luan naar de zomervakantie. Iets waar hij heel erg naar uitziet echter als het zover is, brengt het ook de nodige spanningen met zich mee. Want waar ben ik dan, wie gaat er voor mij zorgen, wat ga ik doen, gaan we wel hetzelfde doen als vorig jaar, etc. Etc. Kortom heel veel vragen en onduidelijkheden. Visualiseren helpt dan wel echter blijven er voor hem nog genoeg open eindjes en teleurstellingen waar hij lastig mee kan omgaan.
De eerste twee weken heeft hij gelogeerd bij opa en oma Slofstra. De eerste week was grote broer er nog bij en we zien dat hij daar veel steun uithaalt en het hem helpt om de dagen door te komen. Echter blijft wel staan dat het voor hem ook prettig is om de dag samen structuur te geven. Dus wanneer gaan we wat doen en ook vooral met wie of is het iets dat je alleen doet. Vooral het laatste is lastig voor hem. Hij doet niks liever dan de hele dag samen zijn. Echter allen spelen kan hij ook heel goed. Daarnaast weet hij altijd nog exact wat hij al die jaren daarvoor deed in de vakantie en zou dat het liefst ook dit jaar weer doen.
De tweede week ging broer lief met de boer op pad in de vrachtwagen en sliep hij in Stroe. De eerste nacht waren ze nog samen echter midden in de nacht was hij ontroostbaar en heeft Lo hem opgehaald. Eenmaal bij mij in bed had hij diep verdriet en het duurde het nog een tijdje voor hij naast mij in slaap viel. Vervolgens die week is hij overdag bij opa en oma geweest en in de nachten heeft hij lekker thuis geslapen. Dit heeft hem goed gedaan en is een goede keuze geweest. Uiteindelijk heeft hij genoten en kon het echte aftellen daarna beginnen na de grote vakantie in Frankrijk.
De laatste week waren opa en oma Leiderdorp onze redder in nood in deze vakantieperiode. De kinderen hebben een heerlijke dag gehad in het veiligheidsmuseum in Almere.
Eindelijk brak de dag aan dat we gingen in pakken en in de nacht zouden vertrekken. Voor Luan een ware feestdag! Samen spullen verzamelen en inpakken. Wat hebben de beide mannen goed geholpen. ‘S avonds op tijd het bedje in en rond 23 uur heb ik hem wakker gemaakt. In de auto ging hij niet gelijk slapen en dat hebben we maar zo even geslapen echter na een half uurtje vroeg hij het zelf of hij nu wel of niet moest gaan slapen. Beide heren lagen al snel in dromenland.
De reis is voorspoedig gelopen en we hebben een fantastische vakantie gehad. Eenmaal op de plek van bestemming wilde Luan wel weten of hij stenen ging zoeken, ging zwemmen in de rivier met zijn grote broer, zwemmen in het zwembad, vissen vangen, varen, forellen vangen, etc. Alle vertrouwde activiteiten die hij vorig jaar gedaan had, moesten terug komen. Na bevestiging en als het dan een x gedaan is, kon hij het enigszins los laten. Wat blijft is dat hij graag, het liefst de avond ervoor, weet wat de dag erna ons gaat brengen.
We hebben intens genoten en mooie herinneringen gemaakt die niemand ons meer afneemt. We hebben genoten van de jongens en van Timo die zo ontzettend lief en zorgzaam is voor zijn kleine broer. Wat een geduld heeft die jongen en wat een liefde! Heel bijzonder en mooi om te zien!
En dan is het opeens na drie weken voorbij en hebben we nieuwe dromen opgebouwd. We hebben besloten de tent te verkopen en op zoek te gaan naar een caravan. Eenmaal thuis hier dus volop mee aan de slag gegaan en nog geen week thuis en de tent verkocht en een caravan rijker!
De eerste schoolweek is op zich voorspoedig verlopen. Het vervoer heeft wat start problemen echter heb daar het volste vertrouwen in dat het goed komt. Wat we zien is dat het een gezellige boel is in de bus met een fijne chauffeur.
De schoolweek is wel zeer intensief geweest. Woensdag was hij helemaal op en moe van alle nieuwe indrukken, spanningen, nieuwe gezichten, andere ritmes, etc. Dit alles kwam vooral in de nachten tot uiting waarbij hij enge dromen had over dood, achtervolging, etc. Veilig in het bedje tussen papa en mama of alleen met mama heeft geholpen om weer in slaap te komen.
Het doet me heel wat om hem zo angstig te zien en geborgenheid en veiligheid is het enige wat ik hem dan kan bieden.
De week hebben we afgesloten met het meetrainen bij de g-voetbal in Noordwijkerhout. Hij heeft genoten en we hebben dan ook besloten om hem in te schrijven. We hebben dus een missie dit weekend; de nodige voetbalschoeisel aanschaffen. Heerlijk om te zien hoe hij genoten heeft en vanochtend vrolijk wakker werd en zei; “ik heb nog geen spierpijn mama. Het douchen heeft echt geholpen!”
Het weekend doen we het rustig aan om voor een ieder weer voldoende energie op te doen voor de komende week. Kortom de kop is eraf!
