De weken vliegen om
De weken vliegen om momenteel mede door drukte op het werk
wat er voor zorgt dat ik in de avond weinig energie meer heb om wat te
schrijven. Daarnaast zijn we de afgelopen weken druk bezig geweest met
ziekenhuisbezoek, WMO en rugzakjes gesprekken, verslagen lezen en goedkeuren,
formuliertjes invullen, etc. etc. Allemaal voor onze kleine vent en we hebben
het er graag voor over! Zeker als het straks een mooie fiets en buggy opleveren
en xtra ondersteuning in de de klas. En wat dacht je als zijn buisjes er straks
inzitten. Ik denk dat er een wereld voor hem opengaat.
De wereld van papierhandel ging voor ons ook open met de
komst van Luan. Zeker de laatste tijd hebben we de nodige formulieren ingevuld.
Met onze achtergrond van zorg is dit ons niet geheel onbekend maar ik kan mij
voorstellen als je hier niet mee bekent bent, je als ouders daar niet altijd
blij mee bent. En dan druk ik het nog zachtjes uit. Ik vraag mij ook wel eens
af, zowel als ouder als professional, zou dit nu echt niet anders kunnen!
Kunnen ze bijvoorbeeld een systeem ontwikkelen waar je als ouder van een
(zorg)kind slechts 1x alles hoeft in te vullen en zo af en toe aanvult waaruit
dan alle instanties die jouw kind nodig heeft informatie kan halen. Telkens
maar weer je verhaal vertellen, elke keer maar weer verdedigen waarom, elke
keer maar weer opkomen voor, elke keer nadenken over hoe je het nu het beste
wat vertelt, etc. etc. Als ouder wordt je daar best wel moe van!
Denk hierbij aan de administratie die je als ouders heb om
alles te bewaren want ondanks het digitale tijdperk krijg je nog genoeg papier
binnen.
Voor Luan zit er in ieder geval schot in de zaak. Aanstaande
dinsdag hebben we op het Kinderrevalidatiecentrum en meting voor zijn fiets en
buggy. Naast wij als ouders en Luan zelf zal de fysiotherapeute, de gemeente,
Welzijnszorg en ’t Mannetje aanwezig zijn. Er zullen twee fietsen meekomen en
daar zullen we een keuze uit gaan maken. Ik hoop echt dat het zo simpel is als
ik nu zeg. En daar bedoel ik mee dat de gemeente of Welzijnszorg niet andere
ideeën heeft. Naast de fiets zullen we ook een meting hebben voor een buggy en
dat is hard nodig want sinds gisteren is onze wandelwagen kapot en echt niet
meer te repareren. Hopen dan maar ook dat de levering snel gaat hiervan.
Zo’n twee weken later hebben we een gesprek met school en de
ambulante begeleider om afspraken te maken over de xtra inzet in de klas. Fijn
dat alles nu gaat lopen en hij xtra ondersteuning gaat krijgen daar waar hij
het nodig heeft op school. Kortom er wordt hard gewerkt aan en met Luan.
Luan maakt nog steeds grote stappen in zijn leven en beleeft
nog vele eerste keren. Zo heeft hij afgelopen vrijdag zijn eerste
kinderpartijtje gehad. Ik geloof dat mama het moeilijker ermee had dan hijzelf.
Toen we uit de auto stapte, zei hij ; “blijf hier maar hier mama! Ik loop zelf
wel!” Ja, ja kleine mannen worden groot! Gelukkig had ik genoeg afleiding op
het schoolplein; wilgen vlechten door de hekken samen met groep 7 en 8!
Hierdoor vloog de tijd ook om en kon ik snel Luan weer ophalen. Hij had een
geweldige middag gehad: griezel partijtje en genoten! Nou dat laatste was te
zien en te horen.
’s Avonds gingen we nog door met feesten want met bowlen en
eten werd de verjaardag van opa en oma gevierd. Fanatiek rolde jij met behulp
van een rekje waar de bal afgeduwd moest worden en met behulp van rekjes op de
baan de ene bowlingbal na de andere de baan op. Je genoot en haalde de nodige
punten! De echte winnaar was natuurlijk je grote broer! Na het bowlen hebben we
heerlijk gegeten in het restaurant boven. Lekker een koud- en warmbuffet en de
mogelijkheid tot wokken. Jij genoot en vond de bediening (meisjes en vrouwen
uit China) heel interessant en zij jou. Op een gegeven moment hebben we nog met
1 dame gepraat en zo bijzonder zij was geboren in Wenzhou. De plek waar jouw
kindertehuis stond. Zij vond het zelf ook wel heel bijzonder en vroeg
natuurlijk van alles aan je. Ze praatte tegen je in het Chinees maar of je het
begreep?? Dat laatste was moeilijk te peilen. Ja, zo wordt zo’n avond weer heel
bijzonder!
Jij genoot in ieder geval en zeker ook van het eten met
stokjes en het spelen met stokjes. Als het aan jou lag hadden we de hele pot
met stokjes meegenomen.
Zaterdag hebben we het rustig aan gedaan op het winkelen in
de middag na dan. Aan het eind van de middag wilde je boven op bed dvd kijken
en toen het tijd was om te eten en ik je ging halen, lag je heerlijk te slapen.
We hebben je toch maar waker gemaakt maar al snel was duidelijk dat je niet
lekker was. De thermometer wees ook 38.8 graden aan. Je at gelukkig wel wat en
dronk ook lekker wat. Daarna lekker pyjama aangedaan en in bedje gestopt waar
je al snel in diepe slaap viel.
Vannacht 1x wakker geweest en even bij ons in bed gelegen
maar daarna weer verder geslapen tot de volgende ochtend kwart voor 7. Papa
probeerde nog of je wilde slapen maar daar had je echt geen zin in en is er met
jou maar uit gegaan. Mama mocht lekker uitslapen!
De gehele ochtend heb je samen met je grote broer gespeeld
met de playmobil. Na het douchen papa geholpen buiten in de tuin en daarna ben
je lekker op de bank gaan liggen. Daar probeer je nu te slapen zodat je straks
weer genoeg energie heb voor een verjaardag.
En ja dan staat de nieuwe week al weer voor de deur en zoals
ik al zei de dagen vliegen om en voordat we het weten kunnen we straks weer
heerlijk elk weekend naar de camping toe. Wat kijk ik daar naar uit! We tellen
de weken, de dagen af……….”Je moet het ruim zien” we komen eraan hoor!
