Het begon allemaal op zaterdag 15 november. De dag dat
Sinterklaas eindelijk Nederland zou binnen komen varen. Trots in zijn Pietenpak
op de bank keek Luan naar de tv en vanaf die tijd werd tot nu toe nog maar
zelden zijn Pietenpak geruild voor ‘gewone’ kleding. Wat heeft hij genoten van
de intocht en wat kan hij genieten van deze spannende tijd. Want ja spannend is
het toch wel met Het Sinterklaasjournaal en of je schoentje nou wel of niet
gevuld wordt. En hoe zit het met die cadeautjes op sinterklaasavond bij opa en
oma Slofstra?? We kunnen blijven zeggen dat het goed komt, maar ja…………..
In de maand november had onze andere kanjer Timo het druk
met de voorbereidingen voor zijn spreekbeurt. In hetzelfde weekend van de
aankomst van de Sint werd daar de laatste hand aangelegd. Daarna was het ook
tijd om te oefenen en met behulp van de hand out vertelde hij trots over ‘Sportvissen
in de rivier’. De laatste keer oefenen, op zondag, vertelde hij dat hij de
hand-outs niet nodig had en het gewoon zonder deed. Hij hoefde ze niet mee naar
school en gooide ze in de papierbak. Oeps dacht ik toen gaat dit wel goed
komen, gaat hij niet dingen vergeten of alles van het scherm aflezen?! Maar ik
liet het los en de volgende ochtend ging hij met zijn usb stick en een tas vol
met hengelspullen richting school. Aan het eind van de dag, toen ik Luan
ophaalde, kon ik het niet laten om natuurlijk even te vragen hoe het gegaan
was. Met een grote glimlach op zijn gezicht vertelde hij mij dat hij een 8.5
had gekregen. Ik glom van trots; wat knap van hem en mede omdat hij het
helemaal uit zijn hoofd gedaan heeft!! En zijn gezicht; geweldig!!!
Dezelfde middag werd ik ook verrast door Luan tijdens de
zwemles. Opeens had hij het truckje van blijven drijven op je rug door en dreef
hij helemaal alleen wel 65 seconden lang op zijn rug. Wat een prestatie!! En
wat was hij ook trots op zichzelf. Schitterend en ontroerend om te zien. Het
raakte mij terwijl ik daar alleen aan het rand van het zwembad zat. Ik wilde
het wel van de daken schreeuwen; “kijk allemaal!!! Luan kan drijven!!!!!!” Maar
ik hield me in en stuurde het gemaakte filmpje snel door naar opa en oma en
zette de foto op facebook zodat iedereen het zag. En ik zo kon delen met
anderen!
19 november zongen we het Lang zal ze leven voor onze Timo;
12 jaar werd hij die dag! Wat een mooie leeftijd en wat wordt hij groot!! De
eerste puberteitsverschijnselen maken we al volop mee. Rond deze tijd beleef ik
altijd intens weer mijn bevalling opnieuw. Wat een strijd was dat. Zondagavond
begonnen en dinsdagavond na een nacht ziekenhuis, weeën opwekkers, 10 cm ontsluiting, persen
maar uiteindelijk een keizersnee kwam deze kanjer op de wereld. De eerste dagen
heb ik echt in een soort roes geleefd. Wat was ik moe maar ik had ook 1 doel
voor ogen en dat was zo snel mogelijk naar huis. Gelukkig mochten we dat
zaterdag en daar knapte ik langzaam op.
Regelmatig deze maand mochten de mannen natuurlijk hun
schoentje zetten. Luan dacht een keer ikzet gewoon al mijn schoenen en wie
weet krijg ik dan wel heeeeeel veeeeeeel cadeautjes. Gelukkig hadden we hem
goed voorbereid dat dit misschien wel niet zo zou zijn en moest hij de volgende
dagtoch wel een beetje lachen. Zwarte Piet had nl. zijn eigen speelgoed en
sinterklaas poppen in zijn schoenen gedaan!!!!
Vorig weekend stond in het teken van feesten. Het startte
vrijdag met het Sinterklaasfeest op papa’s en mama werk. Ook deze keer keek je
vol spanning uit naar de komst van de Sint. Natuurlijk ging je samen met hem op
de foto. Wauw wat ben je toch een kanjer dat je bij hem zo op schoot kruipt!
Zaterdag was het groot feest: jullie vierden namelijk je verjaardagen voor de
familie!! Eerst moest er nog gebakken worden; Timo wilde een vistaart en Luan
een Cars taart. Het heeft wat uurtjes gekocht maar beide resultaten mochten er
zijn, al zeg ik het zelf. De mannen waren er in ieder geval blij mee en zeker
toen bij het uitblazen van de kaarsjes deze niet uitgingen! Ondanks dat ze
wisten dat ze magische kaarsjes kregen, hadden ze grote lol met z’n tweeën. Het
leukste van die dag was naast de taart natuurlijk de cadeautjes en eenmaal
alles uitgepakt ging Luan meteen aan de slag met bouwen met zijn gekregen lego.
Genieten hoor hij heeft dit de gehele middag gedaan; erg knap hoe hij zijn
concentratie hierbij kan houden. En als het even niet lukte dan vroeg hij
keurig hulp.
Zondag stond in het teken van Sinterklaas bij de brandweer. En ook hier heeft Luan weer heerlijk genoten en wij ook. Zeker toen hij zei: “Het is dezelfde als vorig jaar, mama!!!”
Ook deze week mocht de schoen weer gezet worden en wat kan
hij toch blij zijn met kleine dingen. Zijn gezicht toen hij 500 vel a4 papier,
150 vel gelinieerd papier en een kleine tekenprojector uitpakte!! Geweldig en
wat kunnen wij daar nog van leren zeg. “Echt allemaal voor mij mama?” “Ja
schat, allemaal voor jou van Sint en Piet!” “Wauw das veel!” en een luid
gejuich volgde daarop.
Ik word daar stil van………..
Dit weekend mogen we weer heerlijk even genieten in het
huisje de Goudvink van opa en oma Slofstra in Nunspeet. Heerlijk hoor zeker met
mijn komende schouder operatie aanstaande donderdag in het vooruitzicht. Even
relaxen en genieten van het prachtige uitzicht, de mooie herfstkleuren. Maar
het heeft ook een voordeel dat we hier zitten want vanmiddag hebben we een
gesprek bij Stichting Kind en Hulphond en dat is vanuit Nunspeet iets
dichterbij dan vanuit huis. Spannend en ben benieuwd wat ons daar te wachten
staat. Maar daar later op de dag of morgen meer over.
Voor nu geniet ik met mijn twee mannen aan de keukentafel,
uitkijkend naar buiten waar de zon schijnt door de bomen met de schitterende
herfstkleuren. Op de achtergrond zingen Reni en Elisa. Heerlijk!! Wat is het
leven toch mooi!
