Vanochtend om iets over negen meldde we ons bij de balie op
afdeling H2-Q in het LUMC voor een Toon- en spraakaudiogram voor Luan. Na 10
minuten wachten, alle stress in de auto voor niks dat we te laat waren, waren
we aan de beurt. Er mocht maar 1 iemand mee naar binnen aangezien het kamertje
wel heel erg klein was. Je stapte naar binnen en nam alles in je op. Je ging in
eerste instantie zitten op het kleine stoeltje maar al snel kroop je op schoot
bij mama. Gelukkig was dit ook prima; de test kon beginnen. Er werd alleen een
toonaudiogram afgenomen.
Het toonaudiogram maakt duidelijk in hoeverre je tonen van verschillende luidheid en hoogte kunt horen. Tijdens de test kreeg Luan verschillende piepjes te horen die afwisselend hard, zacht, hoog en laag zijn. Als hij het piepje hoorde, moest hij een kraal in een bakje doen. Zo wordt de gevoeligheid van uw oor voor pure tonen vastgesteld. De test vond dus plaats in een hele kleine geluiddichte kamer. Het toonaudiogram wordt afgenomen via een koptelefoon. Hiermee wordt de luchtgeleiding gemeten.
Ook werd er een meting gedaan waarbij er naast de koptelefoon een trilblokje achter zijn oor werd geplaatst. Via het bot direct achter het oor kunnen geluidstrillingen worden overgebracht naar het slakkenhuis en de gehoorzenuw; dit wordt beengeleiding genoemd. Met de beengeleidingstest kan worden vastgesteld in hoeverre de tonen van verschillende luidheid en hoogte in het slakkenhuis kunt horen. Bij de laatste test bleek dat daar de tonen beter doorkwamen bij je dan bij de eerste test.
Na deze test mochten we nog naar een andere kamertje lopen waarbij er gemeten wordt hoe het met het druk van het oor is en daar kwam wederom een vlakke lijn uit wat inhoudt dat er veel vocht achter het trommelvlies zit. Na deze test mochten we weer terug naar wachtkamer om ons daar bij de balie te melden en te wachten tot we aan de beurt waren bij de KNO arts.
Dit duurde wel even en dat vond jij niet echt prettig maar met wat zingen en thee drinken vermaakten we ons tot we aan de beurt waren. De arts ging natuurlijk even jouw oren goed bekijken van binnen, en ook in je neus en mond. Je liet het allemaal toe, maar echt fijn vond je het niet. Je was dan ook blij toen dat klaar was. Maar toen ging de arts van alles vertellen tegen papa en mama en moest jij wederom wachten……..
Conclusie is dat je buisjes gaat krijgen en dat je hier dus voor op geroepen kan gaan worden. Alles rondom de narcose, dagopname en eventuele gevolgen van de buisjes werd verteld. Daarnaast hebben wij zelf aangegeven dat er overleg even moet zijn met Dr. Niks (neuroloog) omdat deze had aangegeven dat, mocht hij ooit onder narcose gaan, dat hij dan een biopsie wilde doen van zijn spier. Gelukkig kon de KNO arts dit zelf doen. Tevens wilde ze graag in het LUMC de buisjes plaatsen en niet zoals meestal gebeurt in het Diac.
Na de lange uitleg mochten we doorlopen naar de afdeling preoperatieve zorg om een afspraak te maken bij de anesthesist. Eerst mochten we hiervoor een vragenformulier invullen waarbij we allerlei soorten vragen moesten beantwoorden. Eenmaal weer terug bij de balie kregen we te horen dat we mochten wachten en zo al bij de anesthesist terecht konden. Dit was heel fijn. Hij werd gewogen, er werden vragen gesteld en er werd geluisterd naar zijn hart en longen. Alles was prima en we konden nu wachten op de datum voor zijn dag opname.
Wel weer een intensieve ingreep voor onze kleine man, maar als het hem helpt en hij beter kan horen dan is het de juiste stap voor nu. Luan was in ieder geval blij dat we na ruim 2 uur weer het ziekenhuis konden uitlopen en had zin om naar school te gaan.
Eenmaal op school de juf verteld dat hij echt wel dicht in de buurt moet zitten omdat hij alles niet goed hoort en dat hij een drukke ochtend achter de rug heeft. De juf pakte het goed op en hij mocht lekker spelen vanmiddag. Fijn want er stond voor de middag nog zwemmen en logo op het programma.
Bij het zwemmen had je weer veel lol en probeerde je de badmeester goed nat te maken. Je hebt geoefend met drijven, onderwater ringen oppakken en op een mat liggen en er dan afvallen. Man man man wat ben jij goed bezig en hard aan het trainen. Ook bij de logopedie had je weer goed je best gedaan. Eenmaal thuis lekker op de bank een appeltje gegeten en een filmpje gekeken. Toen mama thuis kwam lekker rijst gegeten en daarna snel naar boven want we gingen het boekje uitlezen. Eenmaal in je bedje sliep je snel in na alle avondrituelen en slaapversjes. Tot morgen kanjer; wat ben je toch een harde werker!
