Pfff het zit erop de eerste school-/werkdag. Ik moet je zeggen het was best een pittige klus vandaag! Na drie gebroken nachten omdat manlief grieperig was en keelpijn had en daardoor de gehele nacht snurkte ben ik vannacht uiteindelijk maar naar boven gegaan. Eerder lukte dat niet omdat we geen bed vrij hadden en vannacht hadden we dat wel omdat Timo op de kamer van Luan sliep ivm de wind. Het duurde wel nog een half uur voordat ik dat besluit uiteindelijk nam. Waarom drie kwartier??? Ik hoor het graag als iemand dat antwoord heeft.Want wat maakt het dat je eerst naar dat gesnurk gaat luisteren, tig keer denkt ik ga nu naar boven en dat dan toch pas een half uur later of zo gaat doen?!
Na dus vele te korte nachten met slaap ging de wekker veel te vroeg vanochtend. Met een zwaar hoofd, klotsende oksels, misselijk en keel pijn stapte ik mijn bed uit. Waarom voelde ik mij zo belabberd? Was dit door te weinig slaap? Was dit omdat er een griepje aan zit te komen? Of gewoon omdat ik mijn maandelijkse periode had?? Wie zal het zeggen?!
Ik worstelde mij de ochtend door; kinderen helpen met douchen en aankleden en natuurlijk mijzelf. Daarna beneden met moeite een bak yoghurt met cruseli naar binnen gewerkt om vervolgens weer met de kinderen naar boven te vertrekken om tanden te poetsen. Wederom weer naar beneden, heerlijk zo’n trap op en neer als je misselijk bent, om de jassen en schoenen aan te trekken. Met de auto vervolgens naar school waar we eerst Timo afzetten bij het plein en vervolgens door rijden naar het kleuterplein en wachten tot de deur open gaat. Samen met Spyro lopen we naar binnen en gaan we op zoektocht naar de stoel van Luan. Nergens te bekennen! Ook de juf kan hem niet vinden en dus maar zijn oude kleuterstoel gepakt. We nemen afscheid en verplaatsen ons weer naar de auto. Daar rijden we naar ons werk en zet ik Lo en Spyro af op zijn werkplek. Toch wel handig en lux als je op hetzelfde ‘terrein’ werk. Ik rij vervolgens door naar de woning waar ik vandaag start met vergaderen. Helaas geen plek voor de deur dus op zoek naar een ander plekje. Snel gevonden en na drie keer diep zuchten start ik aan mijn werkdag.
Even bijkletsen na de vakantie om vervolgens te vergaderen. Na twee uur vergaderen en bijkletsen verplaats ik mijzelf naar mijn kantoor om daar de mailbox open te gooien en mij zelf te werpen op mijn mails. Ondertussen eet ik snel wat en klets ik bij met de medewerkers die binnen komen lopen. Ook de telefoon gaat regelmatig en zo vliegt dag 1 na mijn vakantie om. Om drie uur sluit ik de computer af en vertrek ik richting school. Tijd om de kinderen weer op school op te halen. Spyro heeft er zin en en kwispelt er op los en nog harder als Luan naar buiten komt. Samen met Luan, zijn tas en een flinke schoenendoos gaan we op zoek naar Timo. Vergeten om af te spreken waar we elkaar zien. Wij lopen door de school heen richting de klas van Timo en waarschijnlijk is hij al buitenom gelopen en we lopen elkaar dus mis. Ik besluit maar om alvast naar de auto te lopen om zo in ieder geval mijn handen leeg te maken en gelukkig staat onze kanjer daar al te wachten. Luan vraagt ondertussen honderduit wat we gaan doen, of we naar huis gaan, of we boodschappen gaan doen, etc. etc. gelukkig accepteert hij als ik zeg dat we eerst naar de auto gaan en als we zitten in de auto dat we dan verder babbelen.
Zo gezegd zo gedaan en in de auto vertel ik hem hoe het programma er voor hem uitziet deze middag. Ook met Timo neem ik zijn middag door en daarna vertellen de mannen wat ze gedaan hebben op school.
Eenmaal thuis gaat Luan snel plassen, haal ik een washand onder mijn klotsende oksels, pak ik snel een snoepje, de ds en maak van mijn werktas een gewone tas en stappen Luan en ik in de auto richting de fysio.
Daar aangekomen ben ik snel aan de beurt en terwijl de fysiotherapeut mij onder handen neemt en mijn arm/schouder in allerlei standen beweeg vermaakt Luan zich lief met zijn ds. Het is 20 minuten ook hard werken bij de fysio en niks relaxen zoals ik gehoopt had. Mijn schone oksels beginnen langzamerhand weer te klotsen en ondertussen gaan mijn gedachten heen en weer en komt er niks terecht van ontspannen.
Na ruim 20 minuten staan we dus weer buiten en rijden we naar papa toe om hem van zijn werk op te halen. Op de terugweg halen we boodschappen voor de komende drie dagen en Luan huppelt gelukkig gezellig in de winkel mee. Geen onvertogen woord van deze kanjer.
Rond half 6 stappen we het huis weer binnen. Ik wederom met klotsende oksels. Timo heeft zijn huiswerk keurig gedaan en nadat ik het vraag, laat hij ook Spyro stoer alleen uit. Wat ben ik trots op hem als ik hem voorlangs zie lopen samen met Spyro. Terwijl Lo het eten maakt en de boodschappen een plekkie geeft (waarom is die koelkast toch altijd te klein!) haal ik een stofzuiger door de woonkamer, babbel en knuffel even met de mannen en dan is het alweer tijd om te eten.
Na het eten is het de hoogste tijd voor onze kleine man om naar boven te gaan. Met wat stimulans, hulp maar vooral zijn grote vriend Spyro in de buurt kleedt hij zich uit. En niet veel later ligt hij heerlijk te snurken in zijn bedje. Tijd om te chillen voor deze mama die denkt yes we hebben het maar mooi weer voor elkaar gekregen deze eerste school-/werkdag. Oké het voelde niet als een geoliede machine vandaag maar we hebben het weer gered met elkaar en tevreden met een glimlach zonder klotsende oksels met een heerlijk kop warme thee kijk ik terug op deze eerste dag. Nog twee uurtjes en dan sluit ik deze dag af, maar nu eerst genieten met de oudste van ons maandagavondje samen. Straks heerlijk op bed samen tv kijken en daarna slapen! Dag 2 maart welkom 3 maart. Ik ben er klaar voor!
