In september en oktober probeer ik altijd zoveel mogelijk
het woord Sinterklaas te vermijden en vertel ik altijd dat eerst de verjaardagen
(Luan is 26 oktober jarig en Timo 19 november) komen en dan pas Sinterklaas.
Maar ja best lastig dat vermijden als er in de winkels de ene Sinterklaas naar
de andere verschijnt en laten we dan vooral de Zwarte Pieten discussie niet
vergeten! En nee daar ga ik hier verder niet op in. Ook de reclames op tv en
andere die het onderwerp wel aanroeren helpen daar niet in mee. Luan was er dit
jaar dan ook al vroeg mee bezig en hoorde ik dan zachtjes sinterklaasliedjes
zingen.
Dit jaar is het in huize Slofstra gelukt tot net na de verjaardag van Luan daarna heb ik het opgegeven. Op een woensdagmiddag kwam ik thuis en toen zat Luan met de tablet voor hem een Sinterklaas en zwarte piet na te tekenen. Best een mooie tekening met oké wat hulp van papa maar het zag er mooi uit. Met een grote glimlach op zijn gezicht liet hij mij de tekening zien en vervolgens kwam natuurlijk gelijk de vraag wanneer komt Sinterklaas?
Vervolgens de kalender erbij gepakt en samen weer geteld. En
ja dat samen aftellen doen we deze periode heeeeeeel vaak. Aftellen naar de
verjaardag van Timo (19 november), aftellen naar de zaterdag waarop de beide
jongens hun verjaardag vieren voor de familie, aftellen wanneer Sinterklaas in
Nederland komt, aftellen naar pakjes avond, aftellen naar Sinterklaas bij papa
en mama’s werk, aftellen naar Sinterklaas bij de kazerne, etc. Poeh best veel
tellen hoor! En ja dan krijgen we vervolgens het cadeautjes verhaal. Want wat
mag ik vragen aan Sinterklaas? En ja mama vindt dat er wel genoeg speelgoed is
of toch niet!?
Bij het opruimen van Luans kamer is hij daar heel
vindingrijk op. Bij het passeren van een auto wat daarmee moet gebeuren zegt
Luan dapper: “Geef deze maar aan Sinterklaas mama. Dan kan hij inpakken voor
ander kindje!” Even later zegt hij “doe toch maar nie mama. Ik wil self nog mee
spele!” Wat een kanjer en gelukkig heeft hij zich op tijd bedacht!
En dit fenomeen komt nu regelmatig door. Als hij met iets
niet meer wil spelen dan moeten we het maar aan Sinterklaas geven zodat hij het
kan inpakken voor een ander kindje. Wat een schat is het toch en wat slim van
hem! Want vervolgens komt daar achteraan wat hij dan wel zou willen hebben voor
Sinterklaas!
Kortom vanaf de laatste week oktober is Sinterklaas dus een
hot item. Oké, deze moeder probeert het echt wel te remmen hoor want het is
best lang tot Sinterklaas nog maar ik zit er niet meer bovenop en laat het los.
Een ander onderwerp dat momenteel regelmatig ter sprake komt
bij Luan is Jezus, God. De meest bijzondere vragen houden hem op dit moment
bezig:
Een gesprekje gisterenavond
tijdens het uitkleden: "Mam, ik wil niet dood gaan. Ik ga jou dan niet
zien mama. Jij gaat namelijk naar de grote mensen Jezus toe en ik naar de
kinder Jezus!" Na wat uitleg, nam hij van mij aan dat er maar 1 Jezus was
en antwoordde hij: "gelukkig dan vind ik het niet erg om dood te
gaan."
"Mama was er, toen ik in China was ook een Jezus?" "Ja, lieverd die was er ook!" "Echt?" "Ja, echt waar!" "En mama was dat dan een Chinese Jezus of een gewone Jezus?"
Of met oma die een gesprekje met Luan had over dood gaan.Het ging toen wie er als eerste dood zal gaan. Opa, oma, papa, mama, Timo en ja dan Luan. “O”, zei Luan. “Dan is mama al bij Jezus en ik fijn bij mama!”
Zomaar drie gedachten, zomaar wat vragen en opmerkingen van
onze kleine denker. Want ja een denker is het wel. Maar wat is het fijn dat hij
deze gedachten met ons wil delen en dat hij zich veilig genoeg voelt om deze
vragen te stellen! En dat we dan samen tot een oplossing kunnen komen bij de
soms zo ingewikkelde vragen. Want wat denk je dan van de volgende vraag:
Op zich natuurlijk niet zo heel ingewikkeld maar leg dat nu
maar een simpel uit zodat hij het ook begrijpt. Jullie begrijpen wel dat mijn
hersens soms overuren maken! Want na de ene vraagt volgt altijd een andere
vraag.
En zo opeens de vragen er kunnen zijn zo snel kan hij soms
na zo’n gesprekje ook opeens weer in zijn spel zitten en mij nog achterlaten
met allerlei gedachten, krakende hersens op zoek naar een antwoord en een
heleboel vragen.
De maand oktober en november zijn ook de maanden om terug te
gaan in de tijd; 2 jaar om precies te zijn. Altijd weer dagen die ik opnieuw
beleef en waarop ik terug denk aan hoe onze eerste ontmoeting met Luan verliep
en wat we allemaal met elkaar gedaan en beleefd hebben in China. Een mooie
bijzondere tijd die ik hoop ooit nog een keer met de kinderen over te mogen
doen. Maar dan wel als Luan er aan toe is en dit zelf wil!
November is ook de maand waarop Luan zijn eerste stappen
zette op Nederlandse bodem en alle feesten die op hem afkwamen voor het eerst
mocht meebeleven. En hoe intens liet hij deze periode over zich heen komen. Deze
maanden doen mij ook altijd weer beseffen hoe bijzonder deze kanjer is voor ons
als gezin. Hoe heerlijk we het hebben met zijn vieren en wat een heftige tijd
voor de komst van onze Luan er was. De tijd vol met pijn en verdriet omdat het
niet lukte in eerste instantie om op de natuurlijke manier zwanger te worden en
daarna ook niet via het medische circuit. Al het lange wachten, de spanningen,
de teleurstellingen, de hormonen. En toen daar het moment dat we besloten om
voor adoptie te gaan. En wederom begon weer het wachten, maar wat is het
achteraf allemaal waard geweest!
Na een campingperiode is het altijd weer een van de eerste
weekenden tijd om de kamers van de jongens weer eens een goede schoonmaakbeurt
te geven. Zo was ook Luans kamer aan de beurt en haalde ik het speelgoed eruit
waar hij nu echt te klein voor was. We zette een tafel neer als bureau zodat
hij ook boven lekker kon spelen en tekenen hieraan. Speelgoed wat waardevol was
ging in de China doos en al het andere mocht Esther van hem hebben of
Sinterklaas! Nou ik weet uit betrouwde bronnen dat dit laatste wel goed komt! Eenmaal
klaar werd het bureau gelijk in gewijd en ging hij heerlijk zitten spelen
eraan. Wat was hij er blij en trots mee. Ook kwam hij met het idee om van zijn
kamer maar een brandweerkamer te maken of een cars kamer. Kennelijk was hij
Mickey Mouse zat. Dit staat dan nog op de planning voor dit weekend. Eens
kijken of dat gaat lukken.
Een opgeruimde kamer en een bureau brachten hem kennelijk
ook op nieuwe ideeën. Zo zei hij 6 november opeens:
"Mam,
ik ga vanavond op eigen bed proberen! Oké?! En als dan lukt dan ga ik elke
avond daar slapen!" Wat een grote kanjer! "Maar mam, als het niet
lukt ga ik gewoon weer in jouw bedje hoor!" Ben benieuwd......... Zal hem
trouwens, als het lukt, wel missen als ik 's avonds ga slapen, om hem nog even
lekker te knuffelen en te bewonderen!
En zo slaapt hij sinds
die tijd in zijn eigen kamer. Wat een grote kanjer en het klopt wat hij eens
tegen mij zei toen ik zei dat dit niet voor kleine kinderen was.
"Ik ben geen klein kind, ik ben een sterke vent!"
Dag mijn lieve kleine kanjer
Hoe gaat het met jou
Weet jij wel hoeveel ik van jou hou
Dag mijn lieve kleine kanjer
Weet je wat ik zou willen?
Heel hard gillen
Dag mijn lieve kleine kanjer
Zo hard dat een ieder het kan horen
Je weet wel die vier belangrijke woorden
Dag mijn lieve kleine kanjer
Maar het liefst van alles zou ik willen dat ik zo ver kon
reiken
Dat jouw China papa en China mama even om een hoekje konden
kijken
Dag mijn lieve kleine kanjer
Dan weten ze dat het goed gaat met jou
Mijn kleine lieve kanjer wij houden van jou!
Poeh, weer prachtig omschreven Daan. Heerlijk om weer al lezend een kijkje te kunnen en mogen nemen in jullie leven. Ik blijf het zeggen: ik heb zoveel bewondering voor jullie. Wat heerlijk dat Luan zich zo veilig voelt dat hij al zijn vragen en dilemma's durft uit te spreken. Wat is die basis veiligheid toch belangrijk. Want vanuit die veiligheid hebben jullie met elkaar zoveel belangrijke stappen gezet. Jullie zijn een pracht gezin! Blijf van en met elkaar genieten. Enne.... ik blijf fan van je blog. Liefs Marjon
BeantwoordenVerwijderen