De dagen na de buisjes

Luan heeft zich prima hersteld de afgelopen dagen. We hebben het donderdag en vrijdag heerlijk rustig aangedaan. Donderdag hebben we lekker een pyjama dag gehouden en Luan zelf vindt dat altijd een feestje! Voordat hij begint te juichen vraagt hij meerdere malen of dat écht wel mag?! En dan uiteindelijk begint hij te juichen. De donderdag heeft hij zich vermaakt met spelen met playmobil, tablet, spelletje doen, tv kijken en lekker slapen. Kortom een echt relaxed dagje. Hij gaf geen pijn meer aan, had in de middag wel wat verhoging en de nodige prut kwam uit zijn oren. Maar aan het eind van de dag was de verhoging weg en het oor schoon.

Vrijdag ook rustig aan begonnen; eigenlijk zoals we elke vrijdag beginnen. Net na de middag heb ik een poging gedaan om even lekker te genieten van de zon. Maar wat is dat toch dat als je net zit, je ogen even dicht doet en denkt heerlijk deze zon dat je dan wel weer wordt geroepen, de voordeurbel gaat, de telefoon gaat, etc. etc.

Halverwege de middag besloot Luan toch zelf ook maar naar buiten te gaan met de bal. Heerlijk om te zien dat hij geniet van het mooie weer en zich ook buiten prima alleen kan vermaken. Natuurlijk staat zijn mondje niet stil en krijg ik de ene na de andere vraag of verhaal waarbij de ene vraag nog ingewikkelder is dan de andere. Sommige dingen zijn echt niet uit te leggen, maar wil hij dan wel weten hoe het zit. Heerlijke nieuwsgierigheid van hem die mij het nodige denkwerk geven. Wat nou ogen dicht en relaxen in de zon zou je denken, maar ik moet je bekennen dat het heerlijke genietmomentjes waren van moeders in de zon al kletsend met haar jongste zoon.

Gezellig vond hij ook dat Maja op visite kwam en natuurlijk moest er gelijk samen gespeeld worden. Want ja samen spelen is net toch wat leuker dan alleen! Maar al snel werd Maja ingeruild toen zijn grote broer Timo thuis kwam en niet veel later Manon. Wat een feest!

’s Avonds bij het naar bed gaan, kwamen toch alle spanningen van de afgelopen dagen eruit. Dikke tranen en intens verdrietig was je. De tranen bleven maar komen en je zocht troost bij mama in haar armen. Uitgeput viel je uiteindelijk in slaap nog nasnikkend en ik begrijp het wel. Het is allemaal niet niks zo’n operatie en allemaal weer nieuwe indrukken. Ik vind je echt een stoere kanjer!

Zaterdag werd je wakker met een zere voet waar je niet op kon staan. We besloten het even aan te kijken maar zwachtelde het wel in. Natuurlijk gingen we kijken bij Timo die thuis voetbalde en deze keer vermaakte je je beter dan de andere keer. Gelukkig was het weer ook prima en genoten we van een leuke en spannende wedstrijd die uiteindelijk gewonnen werd met 3-2!!

Na de voetbal ben je samen met mama boodschappen gaan doen. Omdat we de wandelwagen stuk was en de nieuwe buggy er nog niet was, had mama tijdelijke een rolstoel geleend bij Welzijnzorg. Deze kwam nu zeker van pas met jouw voet. Als een koning liet jij je rond rijden. In de speelgoedwinkel mocht jij nog een klein cadeautje uitkiezen omdat je zo’n kanjer geweest was. Natuurlijk werd dit iets van playmobil en politie. Hoe blij kun je al zijn met twee nieuwe poppetjes en een motoragent. Ondanks de drukte en dat het daardoor lang duurde, hield je het winkelen goed voel. Eenmaal thuis ben je lekker gaan spelen met je nieuwe agenten en keer op keer verras jij mij met je fantasiespel.

Al moet ik zeggen dat een aantal facetten in het verhaal telkens wel terug komt: schieten, overval, beschermen. Wat dat betreft ben je nog steeds gefascineerd door brandweer, politie en ambulance. Of komt die brandweer door iemand anders hier in huis?

Gelukkig gaf je aan dat de pijn wel iets minder was en probeerde je al voorzichtig te lopen op je voet. Waarschijnlijk toch een overbelasting geweest van het voetballen vrijdagmiddag. Zaterdag sliep je ook snel in en zondagochtend was je weer op tijd wakker. Nou ja je had keurig het klokje bijna rond geslapen dus voor jou was het ook echt wel tijd om wakker te worden. Mama draaide zich nog een keertje om en sliep nog even een paar uurtjes door. Toch wel fijn dat de man des huizes het niet erg vindt om vroeg op te staan.

Je voet deed al minder pijn en je wilde ook wel zonder verband proberen en dat ging je goed af. Gelukkig goed in geschat waardoor een rondje dokterspost ons bespaard bleef. Vandaag nog even genieten van het mooie weer en vanmiddag een verjaardag van twee kanjers van meiden bij vrienden. En daarna ligt er weer een hele mooie week voor ons. Mooi qua weer, mooi qua uitdagingen, maar vooral mooi omdat we de dagen kunnen aftellen dat we richting Stroe mogen gaan. Heerlijk wat kijken we allemaal daar naar uit!! Lekker genieten in de weekenden met lieve mensen om ons heen, heerlijk buiten leven, gewoon GENIETEN; een onbeschrijfelijk gevoel!