De afgelopen periode voelt voor mij als een achtbaan van emoties en keuzen waar ik in gezeten heb. Keuzes maken, zaken regelen voor de nieuwe school van Luan, afscheid nemen, dromen over......, afscheid nemen van de camping, caravan verkopen, gefrustreerd en boos zijn door zaken die niet gedaan worden op de huidige school van Luan, genieten met elkaar, oudste zoon helpen met de opstart van zijn huiswerk, zelf een behoorlijke klap gemaakt bij het uitstappen van de caravan, werken, Luan troosten die de eerste weken veel gevallen is en flinke kapotte knieeen had, zaken regelen op het werk, troosten van Luan, terugdenken aan 4 jaar geleden, werk, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik weet nog dat ik na week 1 een foto plaatste op facebook van een ballenbad met daarbij de tekst dat ik het idee dat ik alle ballen in de lucht moest houden. Maar hoe?! Keuzes maken welke welen welke niet is maar gedeeltelijk gelukt moet ik bekennnen en de ene dag ging het mij ook beter af dan de andere.
En nee lieve mensen ik ben niet depressief maar ik ben mij er gewoon bewust van dat het allemaal wel heel veel was de afgelopen 7 weken. Ik hoop echt dat er na de herfstvakantie een periode van rust aan komt waardoor ik minder geleefd wordt en meer bewust een keuze kan maken dan dat deze voor mij gemaakt wordt of het gevoel heb dat dat zo is.
Ook voor Luan is het pittig op dit moment. Eerst kon hij niet wachten op zijn nieuwe school en nu het afscheid nadert, doet het veel met hem. Enge dromen, niet kunnen slapen en huilend van verdriet. Lekker bij mama slapen in bed helpt hem goed de nachten door. En dat mag; het is ook niet niks het thema 'afscheid' voor hem.
Woensdag is hij voor het eerst gaan wennen en hij heeft een goede ochtend gehad. De juf mailde dat het prima gegaan was en hij kwam ook aardig relaxed de hal in lopen. In de avond kwam echter het besef dat hij afscheid moest gaan nemen van zijn vriendjes en dat hij dan nooit meer met ze kon spelen/voetballen op het plein en bij hun thuis. Wat een verdriet had hij. In stilte met onzichtbare tranen huilde ik die avond met hem mee. En uiteraard weten we dat dit de juiste stap is en wisten we dat het niet vanzelf zou gaan............
Maandag gaat hij afscheid nemen van zijn school en trakteren en dinsdag mag hij starten op zijn nieuwe school. Een nieuw begin waar hij voor de vakantie nog even aan mag ruiken. En dan na de herfstvakantie gaat hij volledig na zijn nieuwe school! Ik ben super trots op onze kanjer die een grote stap in zijn kleine jonge leventje bij ons gaat zetten. En bij zo'n nieuwe stap hoort uiteraard ook een nieuwe tas, schoolbekers en brooddoos. Die gaan we dan ook zeker komend weekend uitzoeken.
Daarnaast gaan we komend weekend nog heerlijk genieten in Stroe. De laatste keer dat we dat kunnen van ons plekje. Het zal raar zijn om daar zondagavond weg te rijden en te weten dat het de laatste keer is. Echter we proberen ons te focussen op de nieuwe mogelijkhed en kansen die er komen en we dromen over wat er komen gaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten