Nog twee daagjes op de camping en 1 nachtje en dan zit een
vakantie van 16 dagen erop. Wat was het heerlijk en wat hebben we genoten. Het
weer was wisselend maar we mogen niet klagen want we hebben maar weinig regen
gehad overdag. Lekker veel buiten geweest en datgene gedaan wat we leuk vinden
om te doen: voetballen, trampoline springen, spelen met Spyro, trainen met
Spyro, wandelen, fietsen, boodschappen doen, winkelen, gamen, etc. etc. Van mij
mag de tijd stil staan en de komende dagen nog heeeeeeel lang duren.
Maar ja helaas werkt het niet zo en mogen we as maandag weer
in de start modus komen van werken, school, therapieën, huiswerk, brandweer en
andere verplichtingen. Gelukkig kunnen we uitkijken naar elk weekend om dan
weer richting de camping te vertrekken. Wat hebben we het toch goed en weinig
om te klagen. Door een aantal zaken realiseer ik me dat wel degelijk en geniet
ik van elke dag samen. Die kleine momenten, die mooie momenten, die soms zo
verdrietige momenten. Net zoals gisteren:
Ik zat heerlijk in het zonnetje te haken en op de
achtergrond hoorde ik jullie spelen. Ik zag je in mijn ooghoeken aan komen
lopen. Je schouders hingen en je hoofd was ook naar beneden gericht. Je slofte
wat. Met een plof val je in de stoel naast mij neer en blijf naar beneden
kijken. Je pulkt wat met je vingers en je onderlip trilt. Ik wacht even en
vraag dan aan je of je je erover wil praten. Je haalt jouw schouders op en
pulkt verder aan je vingers. Mijn hart huilt. Maar ik stel nog een paar
gesloten vragen. Je blijft je schouders ophalen en uiteindelijk trek ik je op
schoot. Je netstel je in mijn armen en ik stel nog wat gesloten vragen. Op de
vraag of je pijn heb, geef je aan dat dit zo is. En als ik vraag of je baal van
het vallen, begin je te huilen en snik je een intense “ja, das niet leuk!” Ik
hou je stevig vast en laat je uithuilen. Inwendig huil ik met je mee. Dit is
namelijk niet de eerste keer deze vakantie dat dit omhoog komt.
En ja kinderen horen te vallen maar jij valt wel meerdere
keren op een dag. Helaas maak je dan zulke klappen dat je of een kapotte knie,
bult op je hoofd, zere arm, etc. eraan over houdt. Ondanks dat je bij de fysio
geleerd heb om te draaien en op je schouder te vallen, lukt het nu nog niet om
dit toe te passen als je valt. Het overkomt je nog te veel waardoor je als een
soort blok beton neervalt. Opvangen met je armen lukt niet dus je kan je
voorstellen wat voor klappen het zijn.
Steeds meer ga je beseffen, heb ik het idee, dat het vallen
niet zo maar iets is van jou en geef je aan dat je ervan baalt en het heel
vervelend vindt. Gelukkig kunnen we er samen over praten en geef je het aan. Verder
vindt je het niet vervelend als je jouw helm op moet als je buiten speelt. 
Wat dat betreft ga je steeds meer en meer beseffen dat er
zaken anders zijn aan jou dan bij andere kinderen. Je handjes is ook zo’n
voorbeeld. Sinds een aantal weken heb je je spalkjes om in de nacht. Je hebt
dit ook zonder problemen opgepakt en het is een onderdeel van het avondritueel
geworden. In het begin had je veel last van drukplekjes op je vingers maar dat
is nu gelukkig minder. Wel zijn ze in de nacht regelmatig uit?! Hoe dat gebeurd
is nog een raadsel. We denken dat je in je slaap je de spalkjes tussen je benen
doet en zo je handje eruit trekt. Zo deed je ze in de ochtend zelf weleens uit.
De laatste nachten doen we ze over je pyjama mouw heen en we hebben het idee
dat dat beter gaat. Elke week gaat het rechter spalkje een tikje qua stand
omhoog. Een minuscuul verschil maar we willen het langzaam aan doen.
In het begin vertelde Luan mij bij het naar bed gaan dat hij
hoopte dat hij net zulke mooie handjes gaat krijgen als ik heb. Hij houdt dan
hierbij zijn handen omhoog en draait ze een halve slag terwijl hij ligt op zijn
buik en er zelf naar kijkt. Vervolgens keek hij mij dan aan en speelde weer
verder met zijn handjes. Ik heb hem proberen uit te leggen wat de bedoeling is
van de spalkjes. Niet om zijn wens weg te nemen maar ik wil er ook niet over
liegen naar hem. Of hij het begrepen heeft, dat weet ik niet want na mijn
uitleg begon hij gelijk over iets anders.
Het verlangen om naar groep 3 te gaan groeit en groeit bij
Luan. Hij kan eigenlijk niet wachten tot het zover is. Zijn interesses om meer
te leren, lezen en schrijven is groot. Binnenkort hebben we gesprek op school;
ik ben benieuwd…….
Wij genieten in ieder geval nog elke dag van onze kanjer. Wat
wordt hij groot (qua lengte dan, want de kilo’s vliegen er nog niet aan) en
wijs. Maar wat is het leven ook soms zo o ingewikkeld voor hem en begrijpt hij
het niet. Teleurstellingen vindt hij lastig om mee om te gaan en ook als het
ritme anders is dan anders dan vindt hij het lastig. De eerste dagen van de
vakantie moet hij ook altijd wennen maar als we eenmaal een ritme hebben dan is
het oké en herhaalt zich dit ook elke dag. Maar o wee als het even anders
loopt. Dan kan hij overduidelijk laten zien dat hij niet blij is! Maar samen op
zoek gaan naar een oplossing en rustig blijven helpt dan heel goed.
Luan’s fantasie is oneindig. Hij kan uren heerlijk spelen en
het maar druk hebben met bijvoorbeeld het op orde maken van zijn tent. Alles
wordt dan vanuit de schuur (zo noemt Luan de slaapkamer waar Luan en Timo
slapen) gesleept en krijgt een plekje in de tent. Hij hamstert dan ook pakjes
drinken en eten (dit ontdekken we dan pas aan het eind van de dag als we samen
alles opruimen) en is zo een tijd zoet hiermee. Heerlijk om te zien! En ach dat
hamsteren van eten en drinken. Daar hebben we het dan samen over als ik het
zie………..
Het hamsteren trouwens van spullen heeft hij nog steeds. Vroeger was dat voornamelijk plastic tasjes en zakdoeken tegenwoordig kan dit van alles en nog wat zijn. Reclame folders, doosjes, visitekaartjes, bonnetjes, etc. etc. Thuis hebben we een speciale door hiervoor en hebben we afgesproken dat als deze vol is er zaken weggegooid moeten worden. Op de een of andere manier is het nog niet zover gekomen.
Luan is ook dol op het uitgeven van geld. Het liefst zou hij
elke dag iets nieuws willen kopen. Mmmmm van wie zou hij dat hebben???? Het
geld brandt in zijn portomonee en eigenlijk maakt het niet uit wat hij koopt
als het maar iets is. Op Koningsdag kon hij heerlijk zijn gang gaan en zat hij
heerlijk te snuffelen bij bepaalde kramen en maakte weloverwogen keuzes over
wat hij wel of niet ging kopen. De doos van cars was bijvoorbeeld om zijn cars
autootjes in te stoppen. En de cars auto’s die hij kocht die had hij nog niet. Het
plastic zwaard van €0.10 is nog steeds favoriet. Heerlijk! En ja ook favoriet
omdat hij niks lievers doet momenteel naast kamperen als vechten- en
schietspelletjes. De campinggasten moeten soms echt oppassen als ze langs lopenJ
En ja dan hebben we nog onze andere kanjer. Wat wordt die
groot! De cito toetsen zijn achter de rug. De inschrijving bij de KTS Voorhout
is een feit en dat betekent dat we vanaf maandag gaan aftellen. Ondanks dat we
nog Luan op de Hoffenne hebben zitten, voel ik er toch wel een bepaalde emotie
bij dat hij afscheid gaat nemen van een school waar hij zoveel geleerd heeft.
Het was een mooie tijd die hij daar gehad heeft. En ja wat kan ik nog meer
vertellen. Een heleboel maar zal niet alles hier neer schrijven omdat ik denk
dat Timo mij dat niet in dank afneemt. Maar dat hij aan het puberen is dat is
een feit. En menig ouder met kinderen in de puberteit kunnen hier zich wel wat
bij voorstellen. En o wat zit hij zichzelf soms in de weg. Het vraagt zo op
zijn tijd een hoop geduld van zijn en onze kant! Maar wat kan hij genieten van
zijn kleine broer, het camping leven, het boeren leven, het werken in de stal,
het meegaan met de boer in de vrachtwagen, het spelen met zijn kleine broer.
Heerlijk en wat ben ik trots op hem als hij uren aan het spelen is met zijn
kleine broer en het geduld kan opbrengen om datgene te doen wat Luan in zijn
hoofd heb. Of keihard aan het werk is in de stal. En tuurlijk hebben onze
mannen ook weleens ruzie met elkaar en is er rivaliteit tussen de heren. Maar
ook dat is zo vergeten en vergeven!
Volgende keer meer over onze andere kanjer in dit gezin:
Spyro de kinderhulphond io!
Wat hebben we toch een pracht gezin!
Pracht gezin
Wat is het toch bijzonder
4 mensen bij elkaar
4 mensen die van elkaar houden
4 mensen die niet zonder elkaar kunnen
4 mensen wat een pracht stel
4 mensen ze houden elkaar stevig vast
4 mensen die delen lief en leed
4 mensen zo klein maar o zo bijzonder
4 mensen die samen vormen een pracht gezin
4 mensen ze vormen samen een
4 mensen God bracht ze bijeen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten