Een aantal weken geleden las ik een blog op Lotje & Co
en die ging o.a. over goed bedoeld advies ( http://www.lotjeenco.nl/blogs/pip/entry/pip/vingertjede;
link naar het blog) En het was zo herkenbaar en ik denk voor iedere moeder. Je
kent vast wel die situaties dat je iets verteld over je kinderen wat lastig was
en dat een ander dan, weliswaar goed bedoeld, advies gaat geven. Terwijl jij
eigenlijk gewoon je verhaal kwijt wilde en niet meer. Een keer is niet zo erg
maar als dit vaker voor komt of meerdere keren op een dag dan gaat het bij mij
echt irriteren. Het geeft mij altijd het gevoel dat de ander het beter weet
voor mijn kinderen. En als het mij
irriteert dan moet ik ook echt oppassen dat ik de discussie niet aanga of mij
zelf ga verdedigen.
Ook met Luan hebben we gemerkt en merken we dat er vele
mensen om ons heen zijn die het denken beter te weten, die denken wat beter
voor hem is en ons overladen met goed bedoeld advies, kritische vragen stellen
en vragentekens zetten bij de stappen die we zetten. Ons uitgangspunt is altijd
geweest en nog steeds; Luan is onze gids en hij verteld ons op zijn manier wat
hij nodig heeft. Wij volgen hem daarin en geven hierin grenzen aan. Ons gevoel,
ervaring en kennis is daarin heel belangrijk en ik moet je zeggen dat we er
maar zelden naast hebben gezeten.
Daarnaast heeft Luan zo’n groot netwerk van medici om hem
heen staan die ons daarin ondersteunen dat we weten dat de stappen die we
zetten met hem juist zijn. We kunnen op dit moment niet meer vragen van hem en
moeten echt oppassen dat we hem niet overschatten en overvragen. Maar soms
wordt je er wel eens moe van om elke stap die je zet te moeten verdedigen, te
moeten uitleggen waarom je het doet zoals je het doet, aan te moeten horen dat
er andere wegen zijn, het echt wel tijd is voor een vervolg stap en als je dat
niet doet wat dat wel dan niet voor consequenties kan hebben.
Wat ik wil is dat andere vertrouwen hebben in ons, in Luan
en dat andere beseffen dat ouders van kinderen over het algemeen echt wel weten
wat goed is voor hun kind. Het is zoals de moeder in haar blog schrijft; als ik
advies, tips wil dan vraag ik deze wel! En zo voelt het ook voor ons; als wij
tips en adviezen willen rondom de opvoeding/zorg van Luan dan vragen we dit
wel. We willen niet ons hoeven te verdedigen (want zo voelt het). We willen
gewoon ons verhaal kwijt, vertellen wat ons bezig houdt, delen met anderen waar
we nu staan met Luan; en meer ook niet.
Goed bedoeld advies…… ons goed bedoeld advies is heb
vertrouwen in ons en de kinderen en heb begrip voor de stappen die wij zetten
samen met hen.
Tja, af en toe kan je het gevoel hebben dat je in een hoekje wordt gedrukt door alle goed bedoelde adviezen. Jullie zijn de ouders van jullie kinderen, jullie staan het dicht bij ze, jullie snappen, begrijpen en kennen jullie kinderen het beste. Volg je eigen gevoel......als ouders zit je er zelden naast. Jullie weten als geen ander wat jullie kinderen nodig hebben en als dat gevoelsmatig goed voelt doe je het als ouders gewoon goed, ook denkt de omgeving daar regelmatig anders over. Geloof in je eigen kracht als ouder. Kijk toch is waar jullie nu staan met elkaar en dat hebben jullie bereikt, met elkaar!
BeantwoordenVerwijderenLiefs Marjon