De gesprekken met de Raad voor Kinderbescherming

De gesprekken met de Raad voor Kinderbescherming:

9 juli :werden wij verblijd met het telefoontje van pa dat er een brief binnen gekomen was over het feit dat we een medisch keuring moesten ondergaan. Dit betekent een stap weer dichterbij bij jou. Voor ons en jou zijn we nog de grote onbekende maar we weten wel al dat je ergens op deze wereld rondloopt. Wat een rare gedachte maar wat een heerlijke gedachte dat er weer wat schot in de zaak zit. Wat ons ook weer dichterbij elkaar brengt. Pa stuurde de documenten ons via de email toe waardoor we de brief konden lezen die we toegestuurd hadden gekregen (zie hieronder). Tevens gaven we telefonisch door dat we hun via de email zouden laten weten wanneer ze een afspraak voor ons konden maken voor een medische keuring bij de huisarts (wel te verstaan een onbekende zoals in de brief genoemd werd). Steeds weer een stapje dichterbij. Als de medische keuring namelijk toegestuurd is, kunnen we een telefoontje verwachten voor de gesprekken met de Raad. Dus snel in actie na de vakantie!!!

Dinsdag 2 augustus: om 16.10 uur was het zover: de medische keuring. We hadden onze afspraak bij de huisarts voor de medische keuring. Enigszins gespannen stapten we binnen bij de huisartsenpraktijk; benieuwd wat ons te wachten stond. Op internet had ik al diverse verhalen gelezen over de medische keuring. Het ene echtpaar stond na 5 minuten buiten terwijl de ander een uitgebreid onderzoek inclusief bloedprikken e.d. kreeg. Eenmaal binnen bij de huisarts viel alles 100% mee. Deze huisarts heeft zelf ook een geadopteerd kind en hij had vaker deze keuringen gedaan. Hij vroeg alleen even of we een ernstige ziekte hadden en/of andere bijzonderheden en daarna vulde hij de medische verklaringen in. Hij zei hierbij dat hij dit extra netjes deed aangezien hij wist dat sommige vergunninghouders hier extra na keken. Ach hij zal er wel verstand van hebben! Ook plaatste hij nog een stempel op de medische verklaring want ook daar waren ze dol op; zei hij! Na ongeveer 10 minuten stonden we buiten en waren we 2 medische verklaringen rijker!! Snel even een kopie gemaakt van de verklaringen en daarna de envelop op de bus gedaan! En nu maar afwachten wanneer de Raad gaat bellen. Hopelijk gaat dit snel maar het kan ook zomaar weer 4 weken duren……


Dinsdag 23 augustus: Vandaag gebeld met de Raad voor de Kinderbescherming aangezien we nog niks gehoord hadden. We zijn nu drie weken verder en alle groepsleden uit onze groep hebben hun eerste gesprekken gehad. Helaas kon de man aan de telefoon niks zeggen dan dat we op de stapel liggen en moeten afwachten op een telefoontje of brief. De desbetreffende meneer was ook alles behalve aardig! Toen ik nl. vroeg aan hem of hij even wilde kijken welke telefoonnummers er van ons op de desbetreffende papier stond liet hij een diepe zucht horen. Ik baalde er flink van en had het liefst een potje gejankt maar ja ik zat a) op mijn werk en b) het heeft weinig zin dus wachten maar weer…….

Woensdag 7 september: yes, yes vandaag een brief van de Raad voor onze eerste afspraak. Wat een mooie dag om deze brief te krijgen we zijn vandaag nl. 10 jaar getrouwd! We worden maandag 19 september om 10.00 uur verwacht in Rotterdam. Eindelijk gaan de gesprekken ook beginnen voor ons. Ik kan het wel van de daken schreeuwen maar dat doen we nog maar even niet. Want onze zoon Timo weet nog van niks en dat willen we graag nog even zo houden. Want wie weet hoe lang het nog duurt en tijd is lastig te overzien.

Maandag 10 september: ons eerste gesprek: lichtelijk gespannen reden we maandag 10 september op tijd naar Rotterdam. We arriveerde ruim op tijd op de plek van bestemming en konden nog even een bakkie doen in een grand café in de buurt. 10 voor 10 stapten we het gebouw binnen en meldde ons bij de receptie. We mochten plaats nemen in de wachtruimte en na enkele minuten stapten een stel binnen van onze groep van de voorlichtingsbijeenkomsten. Effe lekker bij gekletst. Het was al bijna kwart over 10 toen de desbetreffende mevrouw ons kwam halen. Het gesprek viel reuze mee en was eigenlijk wel heel leuk. Er werden wat algemene vragen gesteld over ons werk en de reden waarom we willen adopteren en over onze gezinssituatie. Uiteindelijk stonden we na drie kwartier al buiten en waren daar zelf ook wel verbaasd over aangezien we gehoord hadden dat het eerste gesprek meestal wel 1.5 a 2 uur duurt!Ons tweede gesprek is donderdag 6 oktober en dan komt ze thuis langs. Het derde gesprek dinsdag 18 oktober en daarna gaat ze een rapport schrijven. De verwachting is dus dat het de maand oktober wel allemaal rond is of ze moet wel heel lang over haar rapport doen!
Maandagavond hebben we het Timo verteld omdat ze de 6e oktober bij ons thuis langs komt en ook Timo wil spreken. Hij reageerde hartverwarmend en straalde helemaal! De volgende dag heeft hij het al verteld tegen vriendjes en vriendinnetjes op school (mocht van ons) dus hij is er ook vol van. De komende week moeten we allebei onze levensloop op papier zetten dus dat is nog even zweten maar komt ook helemaal goed. Kortom het gaat TOP met ons/mij. Maar bezig zijn met de adoptie geeft me bergen met energie en het gevoel dat ik de gehele wereld aan kan! Klinkt misschien gek maar is echt zo.

Donderdag 6 oktober: Gelukkig was het huis lekker schoon door onze schoonmaakster en hoefde ik alleen nog wat spullen op zijn plek terug te zetten. Om kwart over 2 stapte ze binnen en hadden we wederom een relaxed gesprek met elkaar. Om de beurt stelde ze ons vragen over onze levensloop of vroeg ze verduidelijking. Zo moesten we bijvoorbeeld allebei wat vertellen over onze ouders. Wat zijn hun karaktertrekken, waar zijn ze goed en minder goed in en hoe heb je je opvoeding ervaren. Natuurlijk konden we hier allebei positief op reageren aangezien we onze ouders als rotsen in de branding hebben ervaren en nog steeds ervaren. Ook vroeg ze op wel sociaal netwerk we kunnen terug vallen en die is natuurlijk ook lekker groot bij ons en dat is prettig om te vertellen. Heerlijk om je dan ook te realiseren dat we familie en vrienden hebben waarop we kunnen terug vallen en die je kunnen steunen! Om 15.00 uur ging Lo Timo halen en heb ik nog wat doorgepraat over mijn werk met haar. Toen Timo er was, heeft ze een klein gesprekje gehad met hem en daarna ging ze weg. Ze gaf ook aan dat we zoveel ervaring hadden en dat dat positief is. Dit deed me goed en was een bevestiging van mijn gevoel. Dinsdag 18 oktober hebben we ons laatste gesprek en dan gaan we het specifiek hebben over speciaal needs, hechting, etc. Heerlijk dat het allemaal zo snel achter elkaar gaat de gesprekken. Elke stap is er weer 1!

Maandag 7 november: Joepie ons rapport is klaar en we mogen langs komen om het te lezen. Vandaag ontvingen we deze mail:
Hallo Lodewijk en Danielle,

Het rapport is klaar dus ik wil jullie graag uitnodigen om het rapport te komen lezen. Ik zou aanstaande donderdag al kunnen, 's ochtends, maar dat is misschien een beetje kort dag voor jullie. Ik kan ook donderdag 17-11, om 13:30 uur? Kan ook wat later evt. Laat maar even weten.
Geweldig hé! We hebben natuurlijk gelijk teruggemaild dat we donderdagochtend a.s. kunnen komen. Om 11 uur hebben we nu de afspraak.

Donderdag 10 november: Als het goed is de laatste keer dat we richting de Raad in Rotterdam rijden. Keurig op tijd werden we geroepen en gingen we naar de ruimte waar we gestart waren met onze gesprekken. Ze legde het rapport voor ons, gaf haar toestelnummer en zei dat als we klaar waren met lezen naar haar konden bellen. Twaalf pagina’s lang lazen we over ons zelf. Ze had alles prima verwoord en we herkenden onszelf er absoluut in terug. Wat heerlijk om zoveel positieve zaken te lezen over jezelf. De conclusie was dat we zeer zeker geschikt zijn voor adoptie van een kindje met een speciaal need! Wat een heerlijk nieuws. We belden naar boven en verbaasd dat we zo snel klaar waren met lezen kwam ze naar beneden. Daar hebben we nog even het rapport nagesproken en heeft ze verteld dat het volgende week de deur uitgaat en dat we dan over een week onze beginseltoestemming in huis hebben! Joepie we zijn weer een stap verder. Wat voelt dat heerlijk!