Legpuzzel

Het leven zie ik als 1 grote legpuzzel die uit vele stukjes bestaat. Soms vindt je een stukje meteen en past het goed echter soms kun je ook uren, dagen, weken lang zoeken naar een stukje en past het niet op de plek die je daarvoor bedacht had. En ik zelf heb weleens dagen gezocht naar het laatste stukje; nergens te vinden en pas aan het eind van de vakantie kwam het uiteindelijk boven water en gelukkig paste het! Soms zaten er ook stukken in de puzzel die ik minder mooi vond echter als de puzzel klaar was dan zag ik 1 mooi geheel en viel dat ene gedeelte in het niet. 

In het leven gaat het ook zo; er kunnen zaken je overkomen waarbij je niet begrijpt waarom dat zo is. Het stukje past niet in de puzzel. Het lijkt of is allemaal minder mooi. Echter wordt je er wel mee geconfronteerd en zet het je aan het denken. Waarom is het nu zoals het is? Wat moet ik hiermee? Moet ik er wel iets mee nu? Of kan ik het stukje wegleggen en later weer oppakken?

Luans leventje is 1 ook grote puzzel. Een puzzel die vooral uit veel vragen bestaat en puzzelen bestaat. Waar hoort welk stukje? Kunnen we de puzzel pas compleet maken als we antwoord hebben op alle vragen of moeten we gewoon maar starten met puzzelen? En volgt de rest later?!

Hoe is zijn start geweest? Is hij erfelijk belast? Wat heeft hij de eerste ruim 4 jaar geleerd in het kindertehuis? Wat heeft hij aan taal aangeboden gekregen? Was hij alleen toen hij geopereerd werd in het ziekenhuis aan zijn klompvoetjes? Heeft hij liefde gehad? Was er iemand die hem troostte toen hij verdrietig was? Heeft iemand hem geknuffeld? Vragen die regelmatig door mijn hoofd heen gaan en het puzzelen heel lastig maken.

Het telefoontje dat wij kregen met de mededeling dat er een prachtige zoon op ons wachtte in China was een onbeschrijfelijk moment. De eerste foto, zijn eerste blik, zijn handjes, zo mooi! Het was de start van zijn puzzel. Stukje bij stukje puzzelde we verder en steeds duidelijker werd een gedeelte van de puzzel. Echter blijven er ook vraagstukken......

Deze week waren we bij de kinderneuroloog voor de jaarlijkse check. De revalidatiearts was er deze x ook bij. De resultaten waren kort gezegd stabiel. Zijn kracht is hetzelfde gebleven en niet verslechterd. Het feit dat handelingen lastiger worden voor hem omdat hij groter wordt klopte wel en is ook logisch. We hebben afgesproken dat hij binnenkort nog een slaap ecg krijgt om andere zaken uit te sluiten. Fijn dat ze ons serieus nemen en ook alles serieus verder onderzoeken bij hem. 

Donderdag had Luan een passing bij de ergo voor een aangepaste stoel thuis. Als het goed is, komt de stoel binnenkort onze kant op. Naast zijn Armondersteuning de juiste stoel voor een goede houding. Het is fijn dat dit soort hulpmiddelen er zijn. Hij heeft ze hard nodig en zal ze ook straks hard nodig hebben om zichzelf enigszins te kunnen redden. 

Vrijdag kregen we de uitslag van de taaltesten die afgenomen waren bij hem. Ook hierin zien we dat het lastig blijft voor hem om bijvoorbeeld op een juiste wijze zinnen te vormen en een logisch verhaal te vertellen. Of het tijdelijke stilstand is of dat dit het gewoon is. De logopediste kan het niet vertellen. Er zijn te veel factoren die een rol kunnen spelen; zijn voorgeschiedenis, zijn vermoeidheid, zijn chronische loopoor, zijn motoriek, zijn manier van denken, etc. Etc. Te veel onzekere factoren om een echte diagnose te stellen. 

Kortom we blijven puzzelen met ons manneke op alle gebieden. Echter weet ik dat het belangrijkste onderdeel van deze puzzel de liefde en warmte is die wij hem als ouders en broer kunnen geven! En dat stukje leggen we keer op keer. En ding weet ik zeker; als de puzzel af is, is het een mooi prachtig geheel!

Ken je mij (Psalm 139 "Heer U kent mij, U doorgrondt mij")

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ogen die door de zon heen kijken
Zoekend naar de plek waar ik woon
Ben jij beeldspraak voor iemand
die aardig is, of onmetelijk ver,
die niet staat en niet valt
en niet voelt als ik,
niet koud en hooghartig

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Hier is de plek waar ik woon
Een stoel op het water,
Een raam waarlangs het opklarend weer
Of het vallende duister voorbij vaart
Heb je geroepen? Hier ben ik

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ik zou een woord willen spreken
Dat waar en van mij is
Dat draagt wie ik ben,
dat het houdt,
Ik zou een woord willen spreken
Dat rechtop staat als mens die mij aankijkt en zegt
Ik ben jouw zuiverste zelf,
Vrees niet, versta mij, ik ben, ik ben

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ben jij de enige voor wiens ogen
Niet is verborgen van mijn naaktheid
Kan jij het hebben,
Als niemand anders,
Dat ik geen licht geef, niet warm ben,
Dat ik niet mooi ben, niet veel
Dat geen bron ontspringt
in mijn diepte
Dat ik alleen dit gezicht heb,
geen ander.

Ben ik door jou, zonder schaamte,
gezien, genomen,
door niemand minder?
Zou dat niet veel teveel waar zijn?
Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?