Het schooljaar is omgevlogen; waar blijft de tijd. We herinneren ons nog de dag van gisteren dat hij ging wennen op zijn nieuwe school en nu is het alweer zomervakantie.
Wat een prachtige maanden heeft hij gehad op zijn nieuwe school en wat was het toch ook weer een spannend proces voor ons manneke. Geen enkele spijt hebben we van deze gemaakte keuze door ons en soms vragen we ons af waarom hebben we dit niet eerder gedaan. Van een verdrietig manneke, moe, gefrustreerd van het vallen naar een vrolijke open manneke vol met energie. En wat een stappen heeft hij gemaakt op leergebied. Hij is lezen leuk gaan vinden, vraagt de oren van je hoofd, kan rekenen als de beste en vooral is hij blij en straalt hij dit ook uit.
Hij heeft zijn rust en zijn plekje gevonden en daar zijn we de juffen heel dankbaar voor. Het is je zoveel waard als ouders dat het goed gaat met je kind. Niks maakt je verdrietiger dan je kind niet gelukkig en verdrietig te zien.
De laatste schoolweek was een vermoeiende week voor Luan. Woensdag wennen met gelukkig de meeste kindjes uit zijn klas bij de nieuwe juffen in een ander lokaal. Met de vertrouwde juffen waren alle dagen, lessen en leuke dingen die week voor het laatst en deze spanningen moesten er ergens uit. En dit gebeurde woensdag- en donderdagavond. Woensdagavond stootte hij zijn hoofd en kwam er veel verdriet los. Echter donderdagavond was hij helemaal van slag en heeft hij ruim een uur snikkend, jammerend en hard huilend in mijn armen gelegen.
Mijn armen en liefde waren het enige wat ik kon bieden echter de tranen bleven lopen. Tranen van verdriet, tranen van spanning, tranen van de komende weken dat hij weet dat hij de eerste 2 weken logeert bij oma 4 nachtjes elke x en de spanning van de vakantie met elkaar in Frankrijk. En tranen van……..Op zich herkennen we het heel goed bij onze kleine kanjer en kunnen we het goed plaatsen. Hij kan het alleen nog zo moeilijk verwoorden allemaal en uit het vooral door dit intense verdriet. En mijn moederhart huilt dan in stilte mee met droge tranen die biggelen over mijn wangen mee. Ja het raakt mij diep om hem zo intens verdrietig te zien waarbij het niet lukt om het onder woorden te brengen. Mijn troostende armen, het heen en weer wiegen, zijn hand in mijn hand en mijn zachte strelingen en stem die troostende woorden spreekt is het enige wat ik kan bieden. Is het genoeg? Ik weet het niet; ik hoop het wel.
Verdriet
Verdriet
Pijn
Angst
Onwetendheid
Bang voor wat komen gaat
Troost
Twee armen
Heen en weer gewiegd
Zachte strelingen
Troostende woorden
O mijn lieve schat
Ik hoop zo diep van binnen
Dat het jou troost geeft
Dat het jou verdriet doet afnemen
Dat je voelt dat ik er ben
Verdriet
Jouw hand in mijn hand
Je mag schuilen bij mij
Ik ben er voor jou
En weet dat Hij er ook voor jou is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten