Vallen

Vallen stond de laatste weken centraal in het leven van Luan. Soms zijn er weken dat Luan nauwelijks valt en soms zijn er weken dat het meerdere malen per week voorkomt. Misschien denk je dit hoort toch bij het leven van een kind en dat is ook zo. Je wil niet weten hoeveel discussies en gesprekken ik met verschillende moeders hierover gehad heb. Zij zien en snappen niet zo goed waar ik me druk om maak. In hun ogen hoort vallen nu eenmaal bij het leven van een kind. Ze leren immers met vallen en opstaan!

Echter als Luan valt dan valt hij met een harde klap. Luan kan zichzelf niet opvangen zoals wij dat doen door onze handen/armen te gebruiken. Luan kan zichzelf niet corrigeren als hij uit evenwicht is. Als hij valt dan valt hij dus hard voorover of zijwaarts en maakt daarbij een flinke klap. Reden voor ons om een aantal jaren geleden hem in ieder geval bij het buiten spelen, gymen, etc. een helm op zijn hoofd te doen. Dit voorkomt een flink ei op zijn voorhoofd of een hersenschudding elke keer. Gelukkig vindt Luan het niet erg om zijn helm op te zetten zelfs als de temperatuur op loopt. Al stelde hij wel mij van de week de vraag of hij toch niet zonder helm mocht voetballen want hij kon zichzelf toch goed opvangen?! Er zal natuurlijk een moment komen dat het wel een punt gaat worden......... Maar tot die tijd ligt er een helm op school en thuis en gaat deze ten alle tijdmeter.

Het nadeel van de zomer is dat hij wat minder beschermt is door een lange broek en dikke jas. Dit betekent dat hij sneller verwondingen oploopt aan zijn knieën en handen. Helaas is het zo en kunnen we hem ook niet verbieden om niet buiten te spelen, te voetballen, etc. Al zou ik het soms diep van binnen wel willen. Als moeder wil je nu eenmaal je kind beschermen. Het verdriet en de pijn keer op keer naast het feit dat hij zich gaat realiseren dat hij anders hierin is dan andere. Gelukkig deelt hij dit met mij en kunnen we er over praten en mag hij hij zijn verdriet hierover laten zien. In deze weken wordt er dan ook regelmatig gehuild en huil ik in stilte met hem mee.

Over het algemeen kan ik het goed handelen maar als hij weken achter elkaar valt en we daarbij ook bij de huisarts, huisartsen post en EHBO belanden doet het echt wel wat mij en maakt het mij verdrietig. Ik zou zo graag de klappen voor hem willen opvangen. Ik hoop dat de fysio van het Revalidatiecentrum binnen kort weer met hem aan de slag kan om met hem het leren vallen te oefenen. Wie weet lukt het hem om de transfer nu wel te maken naar het moment dat het hem overkomt. In de oefensituaties kan hij namelijk over het algemeen zich zelf opvangen door zijwaarts te vallen, echter in de praktijk overkomt het hem en lukt het hem nog niet om datgene wat hij geoefend heeft toe te passen.
Luan zou zeggen "van proberen kun je leren, mama!"