Wat een bijzondere mooie Moederdag heb ik gehad. Onze kleine vent kon niet wachten tot het zover was en hij zijn zelf gemaakte cadeautje aan mij mocht geven. Die dag dag daarvoor had papa nog geopperd om een cadeautje te kopen voor mama maar dat was niet nodig want hij had er toch 1 zelf gemaakt. En gelijk heeft hij! Wat is mooier dan zo'n pracht cadeau gemaakt door mijn kleine vent. Timo daarentegen was maar wat blij dat hij dat niet meer hoefde te doen. En zo geschiedde het op Moederdag 2016. Vol spanning keek hij toe hoe ik het cadeau zelf uit pakte. Ja Spyro mocht niet helpen ; het was mijn cadeau! En wat kreeg ik een mooi cadeau van hem (zie foto). Ik was van binnen echt ontroerd. Prachtig! Uiteraard had manlief toch nog een cadeau gekocht die op deze mooie dag mooi van pas kwam. Een mooie lantaarn met een hartvorm. Deze werd meteen gebruikt om een kaarsje voor China mama in te branden. Echter Luan vond ook dat er voor mij een kaarsje in moest dus brandde er de gehele dag twee kaarsjes.
Moederdag, altijd is daar het moment dat we denken aan China mama en altijd weer de wens "kon ze maar even om het hoekje kijken en zien dat het goed met hem gaat'' niet is zo vanzelfsprekend in het leven van en met Luan.
Tijdens het avondeten waren daar opeens weer de vragen; "Mama, waarom wil mijn mama eigenlijk niet voor mij zorgen? Mama, leeft mijn mama nog? Mama, is mijn mama boos op mij? En waarom heeft zij mij naar het kindertehuis gebracht? En hoe en ik dan geboren? En waar ben ik geboren? Vond ze mij dan niet lief? Waar is mijn mama nu? En hoe is Timo geboren dan?" En zo ging het nog even door. Vragen waar Lo en ik elkaar soms aankeken van wat gaan we hier nu op antwoorden. Uiteraard eerlijke antwoorden maar wel zo geformuleerd dat Luan het begrijpt en dat dingen niet zijn eigen leven gaan leiden. Ik had het idee dat ik tijdens dit moment in een soort emotionele achtbaan zat en van de ene emotie naar de andere ging. En toen ik probeerde die achtbaan tot stilstand te krijgen, klonk de vraag naast mij "mama, hoe is Spyro eigenlijk geboren? Wie is zijn mama?"
Het voelde alsof er aan de noodrem getrokken werd. En van Spyro gingen we naar de kippen, naar de opa's en oma's om vervolgens het weer te hebben over het heerlijke eten.
We zien steeds vaker het luikje China open gaan bij Luan. Hij vraagt ook regelmatig of we daar heen gaan en dan alleen om te kijken en "ik blijf daar dan niet hoor mama!" Op de vraag om ook het kindertehuis te bezoeken geeft hij duidelijk aan dat niet te willen. Wij mogen wel hoor, maar hij hoeft niet. Over het onderwerp China vindt hij het prettig om wel zelf hier de regie in te hebben en dat vinden wij goed. We hebben altijd tegen elkaar gezegd dat hij de gids in zijn eigen leven is en dat wij hem daarin volgen. En zeker met dit onderwerp omdat we niet voldoende informatie hebben over zijn eerste levensjaren en alleen flarden gehoord hebben van Luan die hij vroeger vertelde en nu nog steeds. Zo zijn daar de verhalen dat hij altijd op een stoel moest zitten, maar kan hij ook met een grote lach vertellen dat hij en de andere kinderen in de avond, als de verzorgers weg waren, op de bedden gingen springen. "Zo van het ene bed na het andere mama!"
Zijn herinneringen liggen vast in onze hoofden en oer een paar jaar wil ik ze samen met hem op papier zetten en zo een mooi levensboek maken voor hem.
Een Moederdag voor mij om nooit te vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten