De tweede dag van het nieuwe jaar.

De planning was om gisteren al te bloggen maar helaas is dat niet gelukt en ook vandaag liepde dag weer anders dan gepland. Maar dat maakte allemaal niet uit!

Gisteren hebben we eerst heerlijk uitgeslapen na een gezellige oud&nieuw en na een langzaam opstarten zijn we lekker een wandeling buiten gaan maken door de bossen, duinen en het strand. Spyro heerlijk los en tussendoor oefenen met Spyro. Ik kan je zeggen we hebben allemaal genoten van deze heerlijke wandeling.

Aan het begin van het nieuwe jaar hebben de meeste mensen weer goeie voornemens; stoppen met roken, minder drinken, afvallen, extra lief zijn, niet meer ruzie maken, etc. etc. etc. Op deze tweede dag van het nieuwe jaar zou ik graag stillen willen staan bij het hoofdstuk van onze nieuwe fase in ons gezinsleven. Want ja zo voelt de komst van  Spyro! Reeds op ons blog en/of op facebook heb je onze avonturen al samen kunnen lezen met onze kanjer. Maar nu zou ik graag willen staan bij de vraag ‘waarom een kinderhulphond en wat gaat hij dan doen?’. Vragen die we regelmatig te horen krijgen en graag een antwoord op geven.

 

Maar even terug naar het begin voor degene die sinds kort pas ons volgen. In oktober 2012 hebben wij Luan op bijna 5 jarige leeftijd voorgoed in onze armen mogen sluiten in China. Hij is geadopteerd en verrijkt ons gezin nog dag en dag. Wat kunnen wij veel van deze kanjer leren! Hoe hij geniet van de kleine dingen in het leven zo bijzonder en zo mooi! 

Door de speciaal need die Luan heeft, straks daar meer over, zijn we via het LUMC terecht gekomen in het Kinderrevalidatiecentrum. Hier volgt Luan een intensief traject bij een logopediste, fysiotherapeute, ergotherapeute en hydrotherapeut. Elke week gaat hij twee keer samen met papa of mama naar het Kinderrevalidatiecentrum om 1 of 2 therapieën te volgen. Op alle fronten zijn ze hard aan het werk met hem en werkt hij super hard! Reeds hebben we een aangepaste fiets, aangepaste buggy, aangepaste tafel en stoel voor op school en binnenkort ook een bidet voor op de wc. En dan niet te vergeten wat hij allemaal al geleerd heeft in het Kinderrevalidatiecentrum. In het Kinderrevalidatiecentrum is er twee keer per jaar minimaal een groot teamvergadering met alle therapeuten. Vooraf is er een bezoek aan de revalidatiearts en hier kregen we de folder van Stichting Kind en hulphond. De arts had een demonstratie gezien en dacht dat het wel iets voor Luan zou zijn. Natuurlijk waren we enthousiast en hebben we thuis eens gegoold. Daarna  hebben we de folder opzij gelegd om hem vervolgens na de zomer weer te voorschijn te halen om het mailadres van de Stichting op te zoeken. En zo startte ons verhaal en zaten we een kleine 2 maanden later bij Martine in huis. En kregen we na een leuk gesprek een prachtig voorstel van haar; Spyro.

 

Maar nu terug naar Luan en zijn speciaal need. Luan is geboren met kromstand van zijn polsjes, kromme vingertjes, twee klompvoetjes en in Nederland is gebleken dat hij de spierziekte heeft die valt binnen de verzamelnaam Arthogryposis multiplex congenita (AMC). Bij Luan is er sprake van spierzwakte en meerdere gewrichten met standsafwijking die ook wel contracturen genoemd worden. De gewrichten zijn niet goed te bewegen of staan in een kromstand. Zijn rechterarm kan hij tevens minimaal gebruiken. Tevens heeft hij het reflex niet aangeleerd om bij een val zijn armen naar voren te steken. Hierdoor valt hij regelmatig hard, mede omdat hij eenmaal uit evenwicht dit lastig kan herstellen.

Over de oorzaak is bekend dat AMC meestal in de tweede of derde maand van de zwangerschap ontstaat, door verminderde of belemmerde kindsbewegingen. De baby in de baarmoeder kan niet goed bewegen, waardoor de gewrichten en de spieren niet voldoende worden gestimuleerd om zich optimaal te ontwikkelen. Hierdoor treden contracturen op. Contracturen zijn door samentrekkingen van de spieren en gewrichten ontstane standsafwijkingen van de gewrichten. Wat de behandeling betreft is het streven om een zo groot mogelijke zelfstandigheid te bereiken bij het dagelijks functioneren. Dit is de reden waarom hij o.a. ook bij het Kinderrevalidatiecentrum loopt. Maar ook des te meer redenen om Martine van Stichting Kind en Hulphond in september te mailen. 

Want ondanks de vastberadenheid van Luan en zijn doorzettingsvermogen en het feit dat hij ons regelmatig nog versteld doet staan van het arsenaal aan compenserende bewegingsmogelijkheden waren we ervan overtuigd dat een kinderhulphond hem o.a. nog meer zelfstandigheid zou kunnen geven, hem zou kunnen helpen bij zijn adl, een maatje zou kunnen zijn, hem zou kunnen helpen met boodschappen doen, dingen oprapen van de grond, jas en andere kledingstukken uittrekken, deuren openen, etc.

 

Wat ons o.a. zo aansprak in deze Stichting is het volgende: 

“Wat een adl-hulphond voor een volwassene betekend en doet, weet bijna iedereen, maar voor een kind betekend en doet een hulphond ook heel veel. Een kind heeft aan een hulphond een hondenvriend die hem of haar door dik en dun, mooie en moeilijke tijden steunt. Het kind kan even tegen zijn of haar hond aan kruipen en lekker knuffelen met zijn maatje als hij/zij het moeilijk heeft. Maar wat nog belangrijker is; dit kind kan dankzij en met een hulphond zijn/haar zelfstandigheid verder ontwikkelen en zich zelf verder ontplooien. De leefomgeving van het kind wordt een heel stuk groter. Een kind met een motorische functiebeperking wil zich niet beperkt voelen. Een kind met een motorische functiebeperking wil niet in een apart hokje gestopt worden. Met de hulp van een kinderhulphond kan een kind veel meer zelf. Het kind voelt zich en is veel zelfstandiger. Dankzij een maatje en kinderhulphond kan een kind met een motorische functiebeperking mee draaien in de maatschappij net als een kind zonder motorische functiebeperking. En dat wil elk kind van welke leeftijd dan ook. Maar dat willen ook de meeste ouders graag voor hun kind, dat hun kind deze kans krijgt! En met een adl-kinderhulphond is dat mogelijk.” (citaat van de website St. Kind en Hulphond) 

Maar ook het volgende: 

“Een kinderhulphond is veel meer dan alleen maar een kinderhulphond. De kinderhulphond is een gezinshond: het hele gezin heeft baat bij het aanwezig zijn van en het omgaan met de hond. Een hond in huis geeft ontspanning, afleiding, plezier. De kinderhulphond is een maatje. De hond is natuurlijk een maatje van het kind met de beperking, maar ook zeker van de eventueel aanwezige andere kinderen. Broertjes en zusjes krijgen de kans om ook een leuke activiteit te gaan doen met de hond. Daarnaast gaat natuurlijk het hele gezin regelmatig met elkaar wandelen ( naast de dagelijkse wandelingen).” (citaat van de website St. Kind en Hulphond) 

En dat is nu precies de reden waarom wij een kinderhulphond wilde hebben! Hij kan Luan, zoals ik hierboven schreef, bij zoveel zaken helpen waardoor hij zich nog verder kan ontwikkelen en ontplooien. Of zoals Martine schrijft: 

“Uw kind gaat een toekomst tegemoet met meer zelfstandigheid, een leven met meer zelfvertrouwen, een leven waar het kind zich zelf kan gaan ontwikkelen net als ieder ander kind. Kind en hond gaan verder als team. 

Het kind heeft in zijn of haar kinderhulphond en maatje. Een kinderhulphond van Stichting Kind en Hulphond” 

Spyro is nu al niet meer weg te denken binnen ons gezin ondanks dat hij er nog maar kort is, we deze weken alleen maar aan het wennen zijn aan elkaar, aan het oefenen zijn met wie is wie, etc. Maar wat een vreugde en liefde brengt hij ons. Waar wij naar toe gaan daar gaat Spyro mee naar toe: uiteten, visite, artsenbezoek, tandarts, Kinderrevalidatiecentrum, vakantie, boodschappen doen, etc. etc. Eigenlijk alles wat je maar kan bedenken. En als je bovenstaande leest dan begrijp je vast wel waarom! 

Ik hoop dat ik de vraag 'waarom en wat' heb kunnen beantwoorden en dat men begrijpt dat de komst van Spyro heel belangrijk voor Luan en ons gezin is. Mocht je nog meer willen weten en/of willen vragen dan horen wij dat graag. Verder kun je meer info vinden op op de site van Stichting Kind en Hulphond en onze avonturen kun je hier en op facebook blijven volgen!