De laatste weken staat bij Luan weer in het teken van dagelijks vallen. En als Luan valt dan gaat dit vaak heel hard. Luan heeft niet het reflex ontwikkelt om zijn handen naar voren te strekken op het moment dat hij valt. Dit komt mede door zijn spierziekte en omdat zijn rechterarm zich minder ontwikkelt heeft dan links.
Zijn benen en knieën zitten dan ook vol met blauwe plekken. En gisteren is daar ook een bult op zijn hoofd bij. We kwamen terug van een schitterende lichtjeswandeling van het Kerstfeest van school en bij de poort struikelde hij over de buggy en viel met zijn hoofd tegen de post. Dikke tranen en hard huilen. De tweede keer deze week dat ik er zelf bij ben en hem niet kan optillen (ivm schouder) en moet toe kijken hoe iemand anders hem optilt. Best frustrerend kan ik zeggen. Wat een verdriet en pijn! De pijn hield lang aan en met een paracetamol in bed gelegd waar het verdriet er weer uit kwam en dit keer raakte het mij heel diep. Het verdriet, zijn pijn en het feit dat hij zelf benoemd dat hij het niet leuk vindt als hij valt. Ach wat een verdrietig manneke was het gisterenavond. Ik ben even bij hem blijven zitten, ook toen hij al rustiger was en heb hem heerlijk over zijn wangen geaaid. Uiteindelijk is hij lekker gaan slapen en moest ik hem vanochtend wakker maken. Wel had hij nog steeds pijn en met aankleden kwamen de tranen weer even boven. Ik denk ook wel tranen van vermoeidheid en het toe zijn aan vakantie. Maar mijn moederhart brak weer even. Nog 1 ochtendje spelen op school en daarna heerlijk twee weken vakantie. En een vakantie die we niet snel zullen gaan vergeten want over twee nachtjes mogen we Spiro ophalen en kunnen we heerlijk wennen aan elkaar. Wat een feest en wat kijken we hier naar uit!
Maandag heeft Luan voorlopig zijn laatste keer zwemmen gehad in het Revalidatie centrum. Over een paar maanden gaan we opnieuw starten met zwemmen en kijken wat er is blijven hangen van datgene wat er aangeleerd is. Na de kerstvakantie gaan we starten met 2x per week logopedie om hem op dat gebied een xtra boost te gaan geven.
Maandag mocht hij dan ook alles laten zien aan mij en oma wat hij geleerd had en mocht hij voor de eerste keer met kleren aan zwemmen. Wat een kanjer en wat heeft hij het goed gedaan! Oma en ik waren super trots op hem!!
En thuis had ik ook al zo’n kanjer want met behulp van mijn aanwijzingen maakte hij het eten klaar. Heerlijk om zo’n grote zelfstandige zoon te hebben die met liefde zijn mama helpt en zijn broertje!
Het kerstfeest vieren begon al op woensdagavond. We zijn toen naar het jaarlijkse Kerstfeest geweest op ons werk. Een Kerstdienst met en voor cliënten en medewerkers. Elk jaar weer genieten van de gezelligheid, de muziek en het Kerstspel.
Gisteren hebben we Kerstfeest op school gevierd. In de ochtend hebben de kinderen heerlijke ontbeten met elkaar en in de avond mochten wij als ouders samen met de kinderen een mooie lichtjeswandeling lopen langs het Kerstverhaal. We eindigen in de Vinkenhof waar we verwend werden met chocomel en krentenbollen en nog wat liederen zongen met elkaar. Het was genieten. Timo had een rol als marktkoopman en heeft ook genoten!
En ja vandaag dan nog even een ochtendje naar school en dan is het vakantie!!! De kinderen zijn er echt aan toe en hebben ook de dagen afgeteld. Maar waarschijnlijk heeft dat ook wel heeeeeeel veel te maken met de komst van Spiro. Wat zien ze hier naar uit en het onderwerp van de dag is bij ons dan ook Spiro. “Hoe zal hij eruit zien? Wat zal hij doen als hij in huis komt? Mama gaat Spiro ook met mij spelen, helpen en knuffelen?” etc. etc. We gaan een nieuwe fase weer tegemoet met elkaar als gezin en Spiro. En wat zal Spiro ons een hoop vreugde gaan brengen en zeker ook Luan een boost aan zelfvertrouwen geven om samen met Sprio te werken aan zijn ontwikkeling en zelfontplooiing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten