zaterdag 29 november 2014

Trots

Trots is een emotie, een gevoel wat lastig te omschrijven is. Als je gaat googlen op dit woord dan dekt het voor mij niet de lading die ik voel. Want wat ben ik trots op mijn twee jongste mannen. In deze tijden van drukte en spanningen rondom hun eigen verjaardagen en Sinterklaas houden ze zichzelf fier overeind.

Het begon allemaal op zaterdag 15 november. De dag dat Sinterklaas eindelijk Nederland zou binnen komen varen. Trots in zijn Pietenpak op de bank keek Luan naar de tv en vanaf die tijd werd tot nu toe nog maar zelden zijn Pietenpak geruild voor ‘gewone’ kleding. Wat heeft hij genoten van de intocht en wat kan hij genieten van deze spannende tijd. Want ja spannend is het toch wel met Het Sinterklaasjournaal en of je schoentje nou wel of niet gevuld wordt. En hoe zit het met die cadeautjes op sinterklaasavond bij opa en oma Slofstra?? We kunnen blijven zeggen dat het goed komt, maar ja…………..


In de maand november had onze andere kanjer Timo het druk met de voorbereidingen voor zijn spreekbeurt. In hetzelfde weekend van de aankomst van de Sint werd daar de laatste hand aangelegd. Daarna was het ook tijd om te oefenen en met behulp van de hand out vertelde hij trots over ‘Sportvissen in de rivier’. De laatste keer oefenen, op zondag, vertelde hij dat hij de hand-outs niet nodig had en het gewoon zonder deed. Hij hoefde ze niet mee naar school en gooide ze in de papierbak. Oeps dacht ik toen gaat dit wel goed komen, gaat hij niet dingen vergeten of alles van het scherm aflezen?! Maar ik liet het los en de volgende ochtend ging hij met zijn usb stick en een tas vol met hengelspullen richting school. Aan het eind van de dag, toen ik Luan ophaalde, kon ik het niet laten om natuurlijk even te vragen hoe het gegaan was. Met een grote glimlach op zijn gezicht vertelde hij mij dat hij een 8.5 had gekregen. Ik glom van trots; wat knap van hem en mede omdat hij het helemaal uit zijn hoofd gedaan heeft!! En zijn gezicht; geweldig!!!

Dezelfde middag werd ik ook verrast door Luan tijdens de zwemles. Opeens had hij het truckje van blijven drijven op je rug door en dreef hij helemaal alleen wel 65 seconden lang op zijn rug. Wat een prestatie!! En wat was hij ook trots op zichzelf. Schitterend en ontroerend om te zien. Het raakte mij terwijl ik daar alleen aan het rand van het zwembad zat. Ik wilde het wel van de daken schreeuwen; “kijk allemaal!!! Luan kan drijven!!!!!!” Maar ik hield me in en stuurde het gemaakte filmpje snel door naar opa en oma en zette de foto op facebook zodat iedereen het zag. En ik zo kon delen met anderen!

 
19 november zongen we het Lang zal ze leven voor onze Timo; 12 jaar werd hij die dag! Wat een mooie leeftijd en wat wordt hij groot!! De eerste puberteitsverschijnselen maken we al volop mee. Rond deze tijd beleef ik altijd intens weer mijn bevalling opnieuw. Wat een strijd was dat. Zondagavond begonnen en dinsdagavond na een nacht ziekenhuis, weeën opwekkers, 10 cm ontsluiting, persen maar uiteindelijk een keizersnee kwam deze kanjer op de wereld. De eerste dagen heb ik echt in een soort roes geleefd. Wat was ik moe maar ik had ook 1 doel voor ogen en dat was zo snel mogelijk naar huis. Gelukkig mochten we dat zaterdag en daar knapte ik langzaam op.

 



Regelmatig deze maand mochten de mannen natuurlijk hun schoentje zetten. Luan dacht een keer ikzet gewoon al mijn schoenen en wie weet krijg ik dan wel heeeeeel veeeeeeel cadeautjes. Gelukkig hadden we hem goed voorbereid dat dit misschien wel niet zo zou zijn en moest hij de volgende dagtoch wel een beetje lachen. Zwarte Piet had nl. zijn eigen speelgoed en sinterklaas poppen in zijn schoenen gedaan!!!!



Vorig weekend stond in het teken van feesten. Het startte vrijdag met het Sinterklaasfeest op papa’s en mama werk. Ook deze keer keek je vol spanning uit naar de komst van de Sint. Natuurlijk ging je samen met hem op de foto. Wauw wat ben je toch een kanjer dat je bij hem zo op schoot kruipt!
 
 
 
Zaterdag was het groot feest: jullie vierden namelijk je verjaardagen voor de familie!! Eerst moest er nog gebakken worden; Timo wilde een vistaart en Luan een Cars taart. Het heeft wat uurtjes gekocht maar beide resultaten mochten er zijn, al zeg ik het zelf. De mannen waren er in ieder geval blij mee en zeker toen bij het uitblazen van de kaarsjes deze niet uitgingen! Ondanks dat ze wisten dat ze magische kaarsjes kregen, hadden ze grote lol met z’n tweeën. Het leukste van die dag was naast de taart natuurlijk de cadeautjes en eenmaal alles uitgepakt ging Luan meteen aan de slag met bouwen met zijn gekregen lego. Genieten hoor hij heeft dit de gehele middag gedaan; erg knap hoe hij zijn concentratie hierbij kan houden. En als het even niet lukte dan vroeg hij keurig hulp.






Zondag stond in het teken van Sinterklaas bij de brandweer. En ook hier heeft Luan weer heerlijk genoten en wij ook. Zeker toen hij zei: “Het is dezelfde als vorig jaar, mama!!!”

 



 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Ook deze week mocht de schoen weer gezet worden en wat kan hij toch blij zijn met kleine dingen. Zijn gezicht toen hij 500 vel a4 papier, 150 vel gelinieerd papier en een kleine tekenprojector uitpakte!! Geweldig en wat kunnen wij daar nog van leren zeg. “Echt allemaal voor mij mama?” “Ja schat, allemaal voor jou van Sint en Piet!” “Wauw das veel!” en een luid gejuich volgde daarop.
Ik word daar stil van………..


Dit weekend mogen we weer heerlijk even genieten in het huisje de Goudvink van opa en oma Slofstra in Nunspeet. Heerlijk hoor zeker met mijn komende schouder operatie aanstaande donderdag in het vooruitzicht. Even relaxen en genieten van het prachtige uitzicht, de mooie herfstkleuren. Maar het heeft ook een voordeel dat we hier zitten want vanmiddag hebben we een gesprek bij Stichting Kind en Hulphond en dat is vanuit Nunspeet iets dichterbij dan vanuit huis. Spannend en ben benieuwd wat ons daar te wachten staat. Maar daar later op de dag of morgen meer over.




Voor nu geniet ik met mijn twee mannen aan de keukentafel, uitkijkend naar buiten waar de zon schijnt door de bomen met de schitterende herfstkleuren. Op de achtergrond zingen Reni en Elisa. Heerlijk!! Wat is het leven toch mooi!

 

 


 

 

1 opmerking:

  1. Je trots voelen is inderdaad niet te omschrijven. Het is een mooi, prachtig en intens gevoel wat zo diep gaat.....Het is heerlijk om je zo trots te mogen en kunnen voelen. Geniet verder volop van en met je gezin van deze mooie en liefdevolle decembermaand. Heeeeel veeeeel succes komende donderdag. Weet wat het is. Denk aan je! Liefs Marjon

    BeantwoordenVerwijderen