zondag 9 november 2014

Sinterklaas en Jezus

De dagen vliegen om en ’s avonds ben ik vaak zo moe dat ik geen energie meer heb om achter de laptop te kruipen en mijn gedachten op papier te zetten. Of is het omdat ik twijfel of ik nog wel lezers heb? En bij die gedachten denk ik dan wie zit er nu te wachten op een blog van mij? Maar aan de andere kant doe ik het schrijven niet alleen voor jullie maar voor mezelf en voor mijn kanjers voor later. Voor mezelf omdat ik het heerlijk vind om mijn gedachten op papier te zetten en zo waardevolle momenten te bewaren die ze hopelijk later bij het teruglezen zullen koesteren en met een lach en een traan zullen terug lezen.

In september en oktober probeer ik altijd zoveel mogelijk het woord Sinterklaas te vermijden en vertel ik altijd dat eerst de verjaardagen (Luan is 26 oktober jarig en Timo 19 november) komen en dan pas Sinterklaas. Maar ja best lastig dat vermijden als er in de winkels de ene Sinterklaas naar de andere verschijnt en laten we dan vooral de Zwarte Pieten discussie niet vergeten! En nee daar ga ik hier verder niet op in. Ook de reclames op tv en andere die het onderwerp wel aanroeren helpen daar niet in mee. Luan was er dit jaar dan ook al vroeg mee bezig en hoorde ik dan zachtjes sinterklaasliedjes zingen.

Dit jaar is het in huize Slofstra gelukt tot net na de verjaardag van Luan daarna heb ik het opgegeven. Op een woensdagmiddag kwam ik thuis en toen zat Luan met de tablet voor hem een Sinterklaas en zwarte piet na te tekenen. Best een mooie tekening met oké wat hulp van papa maar het zag er mooi uit. Met een grote glimlach op zijn gezicht liet hij mij de tekening zien en vervolgens kwam natuurlijk gelijk de vraag wanneer komt Sinterklaas?

 

Vervolgens de kalender erbij gepakt en samen weer geteld. En ja dat samen aftellen doen we deze periode heeeeeeel vaak. Aftellen naar de verjaardag van Timo (19 november), aftellen naar de zaterdag waarop de beide jongens hun verjaardag vieren voor de familie, aftellen wanneer Sinterklaas in Nederland komt, aftellen naar pakjes avond, aftellen naar Sinterklaas bij papa en mama’s werk, aftellen naar Sinterklaas bij de kazerne, etc. Poeh best veel tellen hoor! En ja dan krijgen we vervolgens het cadeautjes verhaal. Want wat mag ik vragen aan Sinterklaas? En ja mama vindt dat er wel genoeg speelgoed is of toch niet!?

 
 

Bij het opruimen van Luans kamer is hij daar heel vindingrijk op. Bij het passeren van een auto wat daarmee moet gebeuren zegt Luan dapper: “Geef deze maar aan Sinterklaas mama. Dan kan hij inpakken voor ander kindje!” Even later zegt hij “doe toch maar nie mama. Ik wil self nog mee spele!” Wat een kanjer en gelukkig heeft hij zich op tijd bedacht!

En dit fenomeen komt nu regelmatig door. Als hij met iets niet meer wil spelen dan moeten we het maar aan Sinterklaas geven zodat hij het kan inpakken voor een ander kindje. Wat een schat is het toch en wat slim van hem! Want vervolgens komt daar achteraan wat hij dan wel zou willen hebben voor Sinterklaas!
Kortom vanaf de laatste week oktober is Sinterklaas dus een hot item. Oké, deze moeder probeert het echt wel te remmen hoor want het is best lang tot Sinterklaas nog maar ik zit er niet meer bovenop en laat het los.

Een ander onderwerp dat momenteel regelmatig ter sprake komt bij Luan is Jezus, God. De meest bijzondere vragen houden hem op dit moment bezig:

Een gesprekje gisterenavond tijdens het uitkleden: "Mam, ik wil niet dood gaan. Ik ga jou dan niet zien mama. Jij gaat namelijk naar de grote mensen Jezus toe en ik naar de kinder Jezus!" Na wat uitleg, nam hij van mij aan dat er maar 1 Jezus was en antwoordde hij: "gelukkig dan vind ik het niet erg om dood te gaan."

"Mama was er, toen ik in China was ook een Jezus?" "Ja, lieverd die was er ook!" "Echt?" "Ja, echt waar!" "En mama was dat dan een Chinese Jezus of een gewone Jezus?"

Of met oma die een gesprekje met Luan had over dood gaan.Het ging toen wie er als eerste dood zal gaan. Opa, oma, papa, mama, Timo en ja dan Luan. “O”, zei Luan. “Dan is mama al bij Jezus en ik fijn bij mama!”

Zomaar drie gedachten, zomaar wat vragen en opmerkingen van onze kleine denker. Want ja een denker is het wel. Maar wat is het fijn dat hij deze gedachten met ons wil delen en dat hij zich veilig genoeg voelt om deze vragen te stellen! En dat we dan samen tot een oplossing kunnen komen bij de soms zo ingewikkelde vragen. Want wat denk je dan van de volgende vraag:

 “Mama, heeft God alles bedacht? En waarom heeft hij dan kleding bedacht? En boos zijn?”

 


Op zich natuurlijk niet zo heel ingewikkeld maar leg dat nu maar een simpel uit zodat hij het ook begrijpt. Jullie begrijpen wel dat mijn hersens soms overuren maken! Want na de ene vraagt volgt altijd een andere vraag.
En zo opeens de vragen er kunnen zijn zo snel kan hij soms na zo’n gesprekje ook opeens weer in zijn spel zitten en mij nog achterlaten met allerlei gedachten, krakende hersens op zoek naar een antwoord en een heleboel vragen.

De maand oktober en november zijn ook de maanden om terug te gaan in de tijd; 2 jaar om precies te zijn. Altijd weer dagen die ik opnieuw beleef en waarop ik terug denk aan hoe onze eerste ontmoeting met Luan verliep en wat we allemaal met elkaar gedaan en beleefd hebben in China. Een mooie bijzondere tijd die ik hoop ooit nog een keer met de kinderen over te mogen doen. Maar dan wel als Luan er aan toe is en dit zelf wil!

November is ook de maand waarop Luan zijn eerste stappen zette op Nederlandse bodem en alle feesten die op hem afkwamen voor het eerst mocht meebeleven. En hoe intens liet hij deze periode over zich heen komen. Deze maanden doen mij ook altijd weer beseffen hoe bijzonder deze kanjer is voor ons als gezin. Hoe heerlijk we het hebben met zijn vieren en wat een heftige tijd voor de komst van onze Luan er was. De tijd vol met pijn en verdriet omdat het niet lukte in eerste instantie om op de natuurlijke manier zwanger te worden en daarna ook niet via het medische circuit. Al het lange wachten, de spanningen, de teleurstellingen, de hormonen. En toen daar het moment dat we besloten om voor adoptie te gaan. En wederom begon weer het wachten, maar wat is het achteraf allemaal waard geweest!

Na een campingperiode is het altijd weer een van de eerste weekenden tijd om de kamers van de jongens weer eens een goede schoonmaakbeurt te geven. Zo was ook Luans kamer aan de beurt en haalde ik het speelgoed eruit waar hij nu echt te klein voor was. We zette een tafel neer als bureau zodat hij ook boven lekker kon spelen en tekenen hieraan. Speelgoed wat waardevol was ging in de China doos en al het andere mocht Esther van hem hebben of Sinterklaas! Nou ik weet uit betrouwde bronnen dat dit laatste wel goed komt! Eenmaal klaar werd het bureau gelijk in gewijd en ging hij heerlijk zitten spelen eraan. Wat was hij er blij en trots mee. Ook kwam hij met het idee om van zijn kamer maar een brandweerkamer te maken of een cars kamer. Kennelijk was hij Mickey Mouse zat. Dit staat dan nog op de planning voor dit weekend. Eens kijken of dat gaat lukken.


Een opgeruimde kamer en een bureau brachten hem kennelijk ook op nieuwe ideeën. Zo zei hij 6 november opeens:

"Mam, ik ga vanavond op eigen bed proberen! Oké?! En als dan lukt dan ga ik elke avond daar slapen!" Wat een grote kanjer! "Maar mam, als het niet lukt ga ik gewoon weer in jouw bedje hoor!" Ben benieuwd......... Zal hem trouwens, als het lukt, wel missen als ik 's avonds ga slapen, om hem nog even lekker te knuffelen en te bewonderen!

En zo slaapt hij sinds die tijd in zijn eigen kamer. Wat een grote kanjer en het klopt wat hij eens tegen mij zei toen ik zei dat dit niet voor kleine kinderen was.

"Ik ben geen klein kind, ik ben een sterke vent!"

 

Dag mijn lieve kleine kanjer

Hoe gaat het met jou

Weet jij wel hoeveel ik van jou hou
 

Dag mijn lieve kleine kanjer

Weet je wat ik zou willen?

Heel hard gillen

 
Dag mijn lieve kleine kanjer

Zo hard dat een ieder het kan horen

Je weet wel die vier belangrijke woorden

 
Dag mijn lieve kleine kanjer

Maar het liefst van alles zou ik willen dat ik zo ver kon reiken

Dat jouw China papa en China mama even om een hoekje konden kijken

 
Dag mijn lieve kleine kanjer

Dan weten ze dat het goed gaat met jou

Mijn kleine lieve kanjer wij houden van jou!
 
 

1 opmerking:

  1. Poeh, weer prachtig omschreven Daan. Heerlijk om weer al lezend een kijkje te kunnen en mogen nemen in jullie leven. Ik blijf het zeggen: ik heb zoveel bewondering voor jullie. Wat heerlijk dat Luan zich zo veilig voelt dat hij al zijn vragen en dilemma's durft uit te spreken. Wat is die basis veiligheid toch belangrijk. Want vanuit die veiligheid hebben jullie met elkaar zoveel belangrijke stappen gezet. Jullie zijn een pracht gezin! Blijf van en met elkaar genieten. Enne.... ik blijf fan van je blog. Liefs Marjon

    BeantwoordenVerwijderen