Mijn familie en ik

Ik weet nog goed, toen ik mij ging verdiepen in adoptie en tijdens de VIA cursus, dat er uitgebreid stil gestaan werd bij gezin, familie, papa en mama. Onderwerpen die op welk moment dan ook in het leven van een adoptiekind een belangrijke rol gaan spelen en vragen kan oproepen. Waarom lijk ik niet op jou? Waarom ben ik niet in China? Heb ik ook nog andere broertjes of zusjes? Hoe zou mijn (China)mama eruit gezien hebben? Wat voor werk doet mijn (China)papa? Allerlei vragen waarmee je als kind kan rondlopen en/of worstelen. Tijdens 1 van de bijeenkomsten hebben we ook per leeftijdsfase van het kind vragen op papier gezet die het zou kunnen stellen aan ons als adoptie-ouders.

In 1 van de eerste bijeenkomsten hebben we het destijds gehad over de biologische ouders van het adoptie kind. Ik weet nog dat ik het heel bijzonder en mooi vond om daarmee te starten. De verschillende partijen (biologische ouders, adoptie kind en adoptief ouders)werden dan ook weggezet in een driehoek. Lijnen die met elkaar verbonden zijn en blijven! En zo is het ook maar net!

Ook weet ik nog dat er na die bijeenkomst er allerlei vragen door mijn hoofd speelden en wij ons afvroegen hoe zou dat nou zijn straks als we onze zoon/dochter in onze armen zouden sluiten. Hoe zouden wij daar als ouders mee omgaan gaan? Wat zou het met ons doen?

Als ik nu terugkijk, naar het nu en heden dan bemerk ik dat ons uitgangspunt is dat wij met Luan op weg gaan en hij vanzelf aangeeft of hij wel of niet erover wil praten. Met bijzondere gebeurtenissen branden we een kaarsje voor zijn China mama en China papa maar als hij aangeeft dat hij dat liever niet wil dan is dat oké. We willen namelijk niks forceren. Mede ook omdat zijn herinneringen die hij nu heeft aan China, althans die hij deelt met ons, niet de fijne herinneringen zijn.

Eigenlijk wilde we deze processen dan ook natuurlijk laten verlopen, maar door het thema op school "ik , mijn lichaam en mijn familie" waarbij er ook gevraagd werd om een babyfoto in te leveren, gingen we met dit onderwerp aan de slag de afgelopen weken. Nog steeds op een zo natuurlijk mogelijke manier waarin wij hoopten dat hij nieuwsgierig werd en vragen zou gaan stellen. Tot nu toe blijven de vragen over zijn eigen baby zijn en/of familie weg. Wel is er nieuwsgierigheid bij hem over hoe baby’s geboren worden, of Timo ook baby geweest is, of hij baby geweest is, etc.etc. En vooral bij of hij baby geweest is, vertelt hij mij vaak het verhaal wat hij eerder vertelde en/of stelt hij de vraag wanneer mama (hij wijst dan naar mij) bij Luan was. Als ik dan vertel dat hij dan wat groter was, 4 jaar, kijkt hij mij aan en zegt: “mama nie als Luan 1 is”. Ik ontken dat dan vervolgens. “Mama, nie als Luan 2 is”. En ik ontken dat dan weer en dit gaat zo door totdat we bij de 4 jaar zijn. Na elke ontkenning van mij zegt hij dan“jammer” en maakt daarbij het gebaar.

En vaak daarna gaat hij weer over tot de orde van de dag en stopt ons gesprek. Zo ook tijdens onze vakantie toen hij  in het zwembad een kleine baby zag zwemmen. Hij keek ernaar en toen naar mij en toen ik zei dat hij ook zo klein geweest was zei hij; “nee hoor, Luan nie zo klein hoor! Luan heel groot toen mama in China kwam!” Deze keer wilde hij er duidelijk niet over praten toen ik nog wat vroeg aan hem. Hij negeerde mijn vragen en ging spetterend het water in.

Voor school hebben we geen babyfoto in kunnen leveren, want deze hebben we niet van hem (met uitzondering van de babyfoto die voor de advertentie gebruikt is, maar die is heel klein en onduidelijk). De familiefoto hebben we ingeleverd; degene die we op de Chinese muur hebben gemaakt. Daarnaast hebben we de juffen het filmpje toegestuurd dat we tijdens de doopdienst van Luan hebben laten zien (zie 16 maart) en daarbij aangegeven dat ze dit filmpje aan de kinderen zou kunnen laten zien. Thuis sprak Luan er niet veel over en kwamen er ook geen vragen. Op school is reeds het thema afgesloten en hebben we een schitterende verfplaat mee naar huis gekregen. Een schilderij wat zeker een mooie lijst verdiend. Want hoe mooi kan het zijn hoe hij zijn familie heeft geverfd. Toen ik hem voor het eerst zag, kreeg ik een brok in mijn keel.

 

Familie

 

Familie hoe simpel klinkt het

Maar we weten allemaal dat het niet zo simpel is

Familie een woord wat jij niet kende

Een papa, mama en broer kreeg jij er bij

Familie een woord vol met verbintenis

Een verbintenis voor altijd

Ja voor ALTIJD!