Eerst mogen papa en mama een update geven van hoe het gaat met
je en wat je het afgelopen jaar allemaal heb meegemaakt. Mama vertelt natuurlijk
in geuren en kleuren hoe je wekelijkse programma eruit ziet maar vooral wat je
allemaal geleerd heb en hoe gegroeid je bent. Daarna mogen we onze vragen
neerleggen, die we natuurlijk al voorbereid hadden:
- voor school hebben we een verslag nodig omdat je nog op
vrijdag thuis bent. De vraag is of de neuroloog hierin iets kan betekenen
-
is Rotterdam is er een handpoli zou dit iets zijn voor
jou?
-
We hebben vernomen van een ander stel dat een kindje
heeft met dezelfde diagnose die spalkjes ‘s nachts draagt om de stand van zijn
pols te corrigeren. Zou dat iets voor jou zijn?
De dokter hoort onze vragen aan en besluit eerst jou te onderzoeken. Ik kleedje helemaal uit op je onderbroek na en dan gaat de dokter weer botje voor botje en lichaamsdeel voor lichaamsdeel langs. Je laat alles gelaten toe en moet soms wel even lachen omdat het allemaal kriebelt. Naast ieder botje en lichaamsdeel checkt de dokter hoe het staat met je krachtinspanning. Uiteindelijk is hij klaar met het onderzoek en mag ik je aankleden. De dokter kruipt achter zijn computer en tikt al zijn bevindingen in de computer. Het blijft even stil en dan richt hij eindelijk het woord tot ons. Ondertussen zit jij bij papa op schoot en zit je lekker te schrijven en te tekenen.
Het blijft toch spannend om te horen wat hij te zeggen
heeft, maar het is geen slecht nieuws. Je bent niet achteruitgegaan maar ook
niet vooruit. En vooral dat eerste is heel belangrijk. Op zich had de dokter
dat al vorig jaar gezegd, maar je weet maar nooit. Hij is tevreden en wil ons
volgend jaar weer graag terug zien. Daarnaast wil hij dan bespreken of we nog
een MRI gaan doen en een biopsie van zijn spier gaan laten nemen om zijn
spierziekte verder te kunnen onderzoeken. Maar dat is volgend jaar pas dus dat
zien we dan wel weer.
Wat onze vragen betreft vertelt hij dat hij wel een
verslagje met daarin de diagnose van de spierziekte van Luan kan schrijven voor
school. De handpoli kan niet veel betekenen voor Luan Het risico van
functieverlies is aanwezig als we zouden opereren. En ja dat risico willen we
niet nemen. De laatste vraag is meer een vraag voor de revalidatiearts en zou
hij gaan doorzetten aan haar. Nu maar hopen dat we snel weer op haar spreekuur
mogen komen samen met de orthopeed. Dan kunnen we deze vraag neerleggen en
worden zijn geopereerde klompvoetjes goed bekeken.
Na ruim een half uur stonden we weer buiten en reden we
richting oma. Daar heb je heerlijk oma soep gegeten en daarna ben je naar
school gegaan. Daar had je een heerlijk dagje zoals gewoonlijk en door opa en
oma ben je natuurlijk weer heerlijk verwend. Wie weet vertelt oma er nog wat
over.
Trouwens jullie beide zijn flink verwend door opa en oma want
voor jullie rapport kregen jullie centjes!! En ja wat zagen die rapporten er
mooi uit van onze mannen. We zijn reuze trots op ze. Want wat hebben ze beide
weer hard gewerkt!! En wat is het heerlijk om die glunderende koppies te zien
als je ze beide hiervoor complimenteert.
Nu nog een half dagje school voor Timo en dan gaan we
heerlijk genieten van een welverdiende vakantie in het huisje in Nunspeet. Wat
hebben we hier zin in. Weer even lekker met elkaar als gezin en aandacht voor elkaar.
Want de drukke weken op het werk slokten behoorlijk wat tijd op van papa en
mama wat maakte dat er soms lange dagen gewerkt werden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten