Wij hebben gekozen voor een special need kindje. Dit zijn vaak kinderen die moeilijk een nieuwe papa en mama krijgen, men wil immers een gezond kindje met alles er op en eraan. Maar het gaat merendeels om handicaps die in Nederland met een operaties te verhelpen zijn of met een hulpmiddel een normaal leven mogelijk maakt.
Wij hebben aangegeven dat een kindje met een operabele handicap meer dan welkom is. In het gezinsrapport is opgenomen dat een kindje met sn bespreekbaar is. Er zijn gradaties in special need. Je kunt het dus beperken tot medisch risico (bij deze kinderen is nog niet duidelijk of er blijvende medische en/of psychosociale gevolgen zullen zijn, operabele handicap (door één of meerdere operaties of behandelingen kan het probleem grotendeels verholpen worden) of niet-operabele handicap (hieronder vallen alle blijvende handicaps).
Bij twijfel kun je beter niet voor sn kiezen. Je gaat samen verder door het leven, het kindje heeft er niets aan dat de ouders het niet aankunnen. Daarnaast is het goed je te realiseren dat ook "gezonde" kinderen iets onder de leden kunnen hebben.
Als je gaat nadenken over een special needs kindje, dan is het goed om van te voren over een aantal dingen na te denken. Vragen die jou en je partner een beter zicht geven op je eigen (on)mogelijkheden kunnen geven bij de keuze zijn bv.: 1. Wie ben jezelf? Wie is je partner? Wat voor karakter hebben jullie? Zijn jullie mensen die improviseren, en die flexibel zijn, of zijn jullie mensen die altijd goed over de dingen na willen denken voor je tot iets besluit? Waar liggen jullie overeenkomsten, en waar jullie verschillen? Dit zijn volgens mij heel belangrijke vragen die iedere ouder zich moet stellen. Als je wat improviserend van aard bent, kun je waarschijnlijk veel meer in staat zijn om 'op je af te laten komen wat er op je afkomt', en zul je daar ook mee omgaan. Als je niet zo in elkaar zit, is het verstandig om in gezamenlijkheid goed na te denken over diverse zaken. 2. Ben je in staat om te weigeren als het voorstel er is? Adoptiebureau's werken nu eenmaal in het belang van de kinderen, en als zij een kindje anders geen thuis kunnen geven, zullen ze jullie misschien polsen voor een kindje dat over de grenzen gaat van wat jullie hebben aangegeven. Als je denkt dat je dat niet kunt weigeren, denk dan heel goed na over je grenzen en vertel dit ook duidelijk aan de medewerkers van het adoptiebureau, zodat je zeker (voor zover mogelijk) weet dat het voorstel je niet kan overvallen. 3. Hoe groot is je sociale-vangnet? Kun je improviseren en betrouwbare hulp inschakelen als een ziekenhuisopname langer duurt dan gepland? Woont er een lieve oma in de buurt, of heb je een goede, vaak beschikbare hulp? Is iemand van jullie beiden evt. bereid om zijn werk gedeeltelijk of geheel op te geven? Als je alleen komt te staan om wat voor reden dan ook, zijn er voldoende mogelijkheden om je kind te begeleiden, in een lang medisch traject bijvoorbeeld? 4. Realiseer je dat een kind zonder bijvoorbeeld een voetje, handje of armpje zijn levenlang misschien wel dagelijks opmerkingen van mensen zal krijgen. Hoe reageer je zelf op zichtbare handicaps? Ben je bang voor discriminatie? Als jij je daarover ongemakkelijk voelt, voelt je kind het waarschijnlijk later ook. Hoeveel moeite heb je zelf met een handicap? 5. Hoe groot is je psychische draagkracht? Ben je meestal optimistisch en lakoniek en nuchter, of word je snel geraakt door opmerkingen van anderen? 6. Ben je in staat de tegenwind van vrienden en familie te trotseren? Veel ouders die special needs kindje adopteren, ervaren de eerste tijd veel tegenstand, vooral van naaste familie. Veel familieleden hebben lange tijd nodig om te wennen aan het idee dat er een kindje met een medisch probleem komt. 7. Ben je fysiek sterk genoeg om bijvoorbeeld een rolstoel-handicap aan te kunnen? En woon je dicht bij ziekenhuizen of instituten voor je kind, of moet je veel reizen? Heb je een (vierdeurs) auto? Is je huis goed aan te passen aan de situatie van je special-needs-kind? 8. Zijn er al kinderen in het gezin, hoe oud zijn die, en wat voor effect zal de handicap nu en later op hun hebben? Is er misschien een kind in het gezin dat misschien in alle drukte 'ten onder' zou kunnen gaan als er een kindje bij komt dat veel aandacht vraagt? Bron: Renée Wolfs
http://groups.yahoo.com/group/special-needs-adoptie/
Veel voorkomende handicaps.Zintuigelijk
plaatsen van oorbuisjes
het missen van een oog
gehoorstoornis of aan een oor doof
scheel zien
Motorisch
te veel of het missen van vinger(s) of tenen
klompvoet(en)
spasticiteit
Cosmetisch
hazenlip of hazenlip met open gehemelte
litteken in het gezicht
brandwonden
ooglid zakt naar beneden
gehoor normaal, maar afwezigheid van het buitenoor, of oren
Organisch
hartruis (licht of zwaar)
hartafwijking
rachitis in verschillende vormen
astma
bloedarmoede (incl. dragerschap)
cara
epilepsie
Overig
achterstand door ondervoeding
tbc
kinderen met het syndroom van down
Geen opmerkingen:
Een reactie posten